Bestemming geluk Aline van Wijnen

Melanie is bijna letterlijk geboren met en zilveren lepel in haar mond : haar vader had een juwelierszaak. Inmiddels heeft ze de zaak van hem overgenomen, leidt ze een leven vol sterrenrestaurants en vakanties op Ibiza en staat ze op het punt om te trouwen met de knappe en succesvolle Duke. Maar wanneer ze aan de arm van haar vader naar het altaar schrijdt, beseft Melanie dat ze niet gelukkig is. Onder de verbijsterde blikken van de bruiloftsgasten draait ze zich halverwege om en gaat ervandoor.

Koerier Alex heeft in zijn zoektocht naar geluk keuzes gemaakt waar hij liever niet aan terugdenkt. Inmiddels heeft hij bijna alles in zijn leven op orde; alleen dat geluk lijkt nog steeds niet voor hem te zijn weggelegd. Wanneer hij Melanie leert kennen, springt de vonk over, ook al zijn ze totaal verschillend. Was de liefde het enige wat er ontbrak om gelukkig te zijn? En is hun liefde sterk genoeg om te leren leven met de fouten die ze in het verleden hebben gemaakt – hun eigen fouten en die van de ander?

  • ISBN-nummer: 9789022589038
  • Verschijningsdatum: 5/02/2020
  • Aantal bladzijden: 302
  • Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij B.V.
  • Prijs : € 12,99

Over de auteur :

Aline van Wijnen debuteerde in 2016 met de roman Halsoverkop nadat ze een schrijfwedstrijd had gewonnen. Haar tweede boek was het goed ontvangen Liefde met gebruiksaanwijzing. Ze woont met haar man in Almere.

Wat vind ik van het verhaal?

De cover trok mij al direct aan. Een zonsondergang aan het water. Maar er zit maar één iemand met een glas wijn. Er ontbreekt iemand. En daar gaat het ook om in dit verhaal. Twee mensen op zoek naar hun soulmate. Maar hoe vind je die? En dan nog : hoe houd je die bij je? Al van bij het begin word ik meegetrokken in het verhaal. Weglopen van het altaar! Persoonlijk heb ik dat niet gedaan, want ik was heel gelukkig op te trouwen met mijn man. Maar ik vind het wel dapper om er op het laatste toch niet mee door te gaan. Alhoewel ik ook vind dat je dat best wat vroeger beslist. Al die verkwisting van tijd, energie en ook geld… Maar hier gebeurt het dus en ik heb toch onmiddellijk veel sympathie voor Melanie. Ze durft haar eigen leven terug in eigen handen te nemen. Ze wil haar geluk zelf bepalen en opzoeken. Ze wil niet worden zoals haar zus. Later merk je dat het ook niet allemaal rozengeur en maneschijn is.

Melanie heeft ook een hele lieve BFF : Olivia. Zij schrijft romans en heeft het op dit ogenblik heel moeilijk met de recensies voor haar tweede boek. Ze vindt het lastig om de minder goede kritieken te verwerken. Dat kan ik maar al te goed begrijpen. Ik zou mij ook zo voelen. Olivia is ook vol van haar schrijven en vergeet dat ze een dochter heeft die het ook moeilijk heeft. Melanie maakt er haar attent op. Het is leuk om te lezen wat een schrijver allemaal ondergaat tijdens het schrijven. Bij de quotes hieronder zal ik er enkele plaatsen. Wat ook grappig is, is dat ze op een bepaald moment iets vertelt over Facebook en hoe ze zich voelt. Het is een eigentijds verhaal.

Ik vond het ook heel interessant om wat meer te leren over juwelen en hun gesteenten. Ik zocht op wat een gemmoloog zoal doet : Gemmologie is de wetenschap die edelstenen en half-edelstenen bestudeert. De gemmoloog kan de verschillende stenen en mineralen onderscheiden door onder andere hun uiterlijk, kleur en de refractie van licht. Deze discipline is een tak van de mineralogie en geologie.

Er komt ook een stukje in voor over de vader die met zijn twee jonge kinderen een ring komt kiezen voor zijn vrouw die heel erg ziek is. Dat is een moment waar ik een traantje moest wegpinken. Heel aangrijpend.

Het einde van het boek is verrassend. Aline zette mij op het verkeerde spoor. Ik wil niets spoilen, dus vertel ik liever niet verder. Er komt nog een lief dankwoord ook tot ons, de lezers, gericht. Leuk !

Het boek begint met een fragment van een liedje. De tekst is heel mooi “No Worries” van Simon Webbe. Ik zocht het op en vond het heel speciaal en goed passend bij dit boek. Beluister het misschien eens in het begin en dan op het laatst. Dan weet je waarom Aline dit liedje koos.

Enkele quotes :

p. 27 : Elke stap in dat proces beleeft ze alsof het de laatste stap ooit is, erop of eronder. Elke recensie, elk interview, elke rating op Hebban of Goodreads : ze raakt er niet over uitgepraat. …. Vijf sterren is perfect. Vijf sterren is een heerlijke schrijfstijl, uitgediepte personages, een spannend plot, een verrassend einde. En vooral, vijf sterren is helemaal je smaak. (Ik kan me heel goed inleven hoe het voelt wanneer je boek vijf sterren krijgt. Dat moet een soort van gelukzaligheid geven.)

p. 29 : “Wil je je charmeoffensief een graadje terugdraaien? Straks krijgt hij nog een hartaanval” (hier moest ik toch ferm lachen…)

p. 53 : Het ziet ernaar uit dat iedereen ergens mee bezig is terwijl mijn eigen leven zo leeg is geworden dat ik niet eens iets heb om te delen op Facebook. Ik wijs mezelf terecht om die stomme gedachte en maak een selfie met mijn telefoon. Op de foto zijn mijn grijns en de trieste grijze ogen zo met elkaar in contrast dat ze van twee verschillende personen lijken te zijn. Deze foto is te eerlijk om likes op Facebook te scoren. Met een tik van mijn vinger verwijs ik de foto naar de prullenbak.

p. 77 : Geduld is het beste gebed, zei Boeddha.

p. 84 : De vingers van mevrouw Bouma zijn een kroniek van haar leven. Ze zijn versierd met kostbare ringen, elk met zijn eigen verhaal dat bij een bijzondere gebeurtenis hoort.

p. 102 : En mijn eigen leven dat op een stoptrein lijkt : elke dag dezelfde stations op hetzelfde vaste traject. Soms een storing of en vertraging. Intercity’s die voorbijrazen terwijl ik geduldig op het groene sein wacht. Waar gaat de trein van mijn leven naartoe? Waar wil ik dat hij naartoe gaat? En met wie?

p. 186 : Elke keer als ik mijn laptop opstart, als mijn vingers het toetsenbord aanraken… dan verdwijnt alles om me heen, dan begin ik te leven.

p. 187 : Alsof schrijven een topsport is waarmee ze duizenden calorieën verbrandt.

p. 189 : Ook liefde is niet vanzelfsprekend, meestal is liefde een hoop werk. Misschien moet je een balans zoeken tussen je verhalenwereld en de echte.

p. 281 : “De deur viel met een klap dicht. Het verleden, dat ik allang uit mijn geheugen dacht te hebben gewist, dat verleden heeft me ingehaald. Het heeft me de weg naar de toekomst versperd. De toekomst waarvan ik droomde, is onbereikbaar geworden en het enige wat me overbleef was het hier en nu – precies waar ik niet wilde zijn.”

p. 288 : Ik begon die leegte op te vullen met boeken. Verhalen van anderen, weliswaar verzonnen door een schrijver, maar zo mooi. Alsof mijn eigen leven daardoor kleurrijker, intenser en waardevoller werd. Tot ik bedacht dat ik net zo goed zelf een verhaal kon schrijven. Een eigen droom op papier zetten. Mijn personages dingen laten beleven die ik zelf zou willen beleven. (Als ik nu even nadenk, dan is dat ook zo gegaan met mijn leven. Na de dood van mijn ouders ben ik mij nog veel meer gaan verdiepen in boeken. Dat bracht mij naar andere werelden. Dat verminderde de pijn. Maar later merkte ik dat ik ook een boek zou willen schrijven, alleen moet ik daar nog heel veel researchwerk insteken, en daar heb ik op dit ogenblik nog niet genoeg “fut” voor. Hopelijk komt het nog.)

De films die ze vernoemt in het boek zocht ik op. Love Actually en The Dressmaker had ik reeds gezien. Soof nog niet. Lijkt me wel leuk. Mijn valentijncadeautje voor jullie : de drie trailers van deze superleuke en romantische films. Geniet ervan !!!

Veel leesplezier met het leuke boek en veel kijkgenot met de mooie films.