Een soort van liefde

Nog een heel mooi boek over de liefde !!!

Een soort van liefde.        Alicja Gescinska.

“Na de dood van haar vader, een gerenommeerde professor Duitse cultuurgeschiedenis, staat Elisabeth voor de taak zijn huis leeg te maken. Doordat ze nooit goed met haar vader op kon schieten, lijkt deze opdracht aanvankelijk niet erg zwaar. Maar wanneer Elisabeth een brief ontvangt, geadresseerd aan haar vader, openen zich kamers van het verleden waarvan ze niets wist.
Elisabeth en Anna, twee vrouwen die elkaar nooit hebben gekend, blijken elkaars leven in een definitieve plooi gelegd te hebben. Het is te laat om dat te veranderen, maar misschien is het nog niet te laat om het te begrijpen.”
Een soort van liefde vertelt het verhaal van vele soorten liefde: van een moeilijke liefde tussen vader en dochter, en van een onverhoedse liefde tussen een oudere professor en een jonge studente. Lichamelijk, geestelijk, hartstochtelijk of ingehouden, steeds is de liefde ongrijpbaar en ambivalent.

Eigen mening : Kun je het verleden veranderen?  Op het eerste zicht niet, maar als je eenmaal gaat sprokkelen, kan het zijn dat bepaalde herinneringen je andere beelden geven van dat verleden.  En daardoor ga je anders denken over het heden EN het verleden.  Dit boek is daar zo’n mooi voorbeeld van.   Dit is een boek dat ik zeker nog eens wil lezen.  Het is niet mijn gewoonte om boeken te herlezen omdat ik veel neerschrijf in mijn boekendagboek en wanneer ik die herlees, weet ik weer hoe het verhaal in mekaar zat.  Maar hier zijn er zoveel mooie, literaire passages.  Ik heb er enkele hieronder neergepend.  De beelden in de woorden spreken boekdelen…  De hoofdpersonage Elisabeth worstelt met heel wat relationele en psychologische problemen veroorzaakt door haar vader.  Ondanks het onverwachte slot kan je dit boek voldaan dichtdoen en nadenken over de subtiele verwijzingen naar de ontknoping.

Quotes :

p. 9 :  Ze kijkt rond met de wazige ogen van een treinreiziger die door het raam naar de voortschrijdende landschappen staart en amper registreert wat hij ziet.

Ongewilde herinneringen zijn het drijfzand van onze geest.

p. 19 : Ik moet spelen (piano).  Ook al luistert niemand.  Zie het als mijn gebed voor het slapengaan.  Je stopt toch ook niet met bidden als je naast een ongelovige slaapt.

p. 36 : (Ze zegt niet : Het is herfst, maar : ) De herfst heeft net zijn jaarlijkse roofoverval op de natuur gepleegd.

Als ik nog verder dingen verklap, zal het niet meer zo spannend zijn om te lezen.  Dus ik hou op. 

 

ISBN : 9789023496588

Publicatiedatum : 03/02/2016

Pagina’s : 240

Uitgever : Uitgeverij De Bezige Bij b.v.

Prijs : € 18,90