Listige Sus

Sandra Ringoot

Het vervolg op ‘Als snoepjes zo zoet’ met Mister Willing in de hoofdrol.

Geen beschrijving beschikbaar.

Wat een heerlijke dag om te genieten na al dat zware werk, dacht Sus de eekhoorn. Hij lag languit in zijn tuinstoel te soezen en dat had hij vast en zeker verdiend. Nootjes verzamelen in het bos behoorde nou eenmaal tot de dagindeling van een eekhoorn. Het liefst verkoos hij hazelnootjes omwille van hun aparte smaak. Maar beukennootjes, okkernoten, tamme kastanjes, eikels, zaadjes van dennen- en sparrenappels at hij natuurlijk ook. Noten en zaden zijn namelijk heel voedzaam voor een eekhoorn. 

Beukennootjes

Urenlang had hij gezocht naar de lekkerste nootjes in het bos, om daarna zijn voorraad veilig te gaan verstoppen in een boomholte. Zijn rugje deed er zelfs een beetje pijn van. Even sloot hij zijn ogen. De zon vocht zich dapper een weg door de hoge ranke naaldbomen om dan zachtjes zijn lange pluimstaart te komen strelen. Sus genoot. 

Eikels

“Een heerlijk zonnetje en krokante nootjes, meer moet dat niet zijn!”, zong hij vrolijk. Dan nam hij een flinke hap van de noot. Oh, wat smaakt dat verrukkelijk, dacht hij en hij likte zijn pootjes één voor één af. 

Opeens hoorde hij een luid trompetgeschal klinken. Hij spitste zijn oren…

‘Wel heb je nu’, zei hij verbaasd, ’is er ergens een feestje aan de gang?’ 

Gulzig dronk hij zijn limonade leeg. Ook sloot hij zijn deurtje voor de veiligheid. 

Sus de eekhoorn volgde zijn instinct. Hij ging op het geluid af. Zijn nieuwsgierigheid was geprikkeld.

Hij sprong in de hoogste bomen en zwierde zich van tak naar tak, als een rasechte acrobaat. Hoe dichter hij kwam, des te meer kabaal hij waarnam. 

En dan zag hij iets wat hem ontzettend boos maakte. 

‘Neen, dat kan toch niet waar zijn!’ raasde hij. 

‘Mister Willing gaat trouwen met Flavietje en ik ben NIET uitgenodigd!’, schreeuwde hij kwaad en even trilde hij op zijn pootjes. 

Sus was behoorlijk kwaad en zinde op wraak. 

Hij was het enige notenkrakertje onder de knaagdieren dat niet uitgenodigd was voor het feest. 

Stel je voor! 

Door de takken heen zag hij hoe Flavietje naar het altaar liep in een groene jurk. Op haar kopje droeg ze een kroontje waaraan een sluier hing. 

Ja, Flavie was bloedmooi, daar kon hij niet omheen.

Sus stampte kwaad met zijn poten op de tak, waardoor die gevaarlijk ging wiebelen. Hij kon zich nog net vastgrijpen en staarde geschrokken naar de diepte onder hem. De diepte lonkte zwart en kil, als een monster klaar om zijn hart te gaan verslinden.  

Hij voelde haat, jaloezie, boosheid en teleurstelling opborrelen. 

Iedereen was aanwezig op deze mooie gebeurtenis, behalve hij. 

Hij zag Bas de das coole danspasjes uitvoeren op de dansvloer. 

‘Hé, moet je kijken hoe Pikachou het varken van boer Renée staat te lonken naar Bas. Je zou haast gaan denken dat ze verliefd op hem is,’ zei hij tegen zichzelf. 

 Zelfs de geit van boer Renée is uitgenodigd. Wat loopt die daar te doen met het bruidsboeket van Flavie?

 De vragen maalden maar door zijn kopje.

Waarom had iedereen verzwegen dat er een feest ging plaatsvinden? 

Hij had vorige week toch nog een gesprek gehad met Bas aan het meer. Waarom had die niets verteld over het feest? 

Hij voelde zijn oogjes waterig worden. 

Komaan verman je Sus, maande hij zichzelf aan. 

Hier moet je gewoon een stokje voor steken. Dit kan je niet zomaar laten gebeuren, bedacht hij. 

Terwijl de vrolijke muziek zich als een treintje op gang trok door de heuvels van het bos ging Sus een plannetje smeden.

Zijn hersentjes kraakten dat het een lieve lust was. 

Opeens schoot hij in actie. Hij sprong van tak naar tak op weg naar zijn geheime schuilplaats. Op de plaats “Heldenval” genaamd dat net over de tweede heuvel lag, was er een diepe put gevuld met dikke okkernoten. Listige Sus had meerdere schuilplaatsen die voorzien waren met lekkers. Hij groef op zoek naar de noten en stopte ze vervolgens in een zak. Nadien ploeterde hij met zijn poten in de modder, zodat er dikke klonters aanhingen. Hij grijnsde. Zou ik ook nog…? 

Natuurlijk Sus, zei hij tegen zichzelf en hij wreef met zijn lange pluimstaart door de modder. 

“Ziezo, dan ga ik nu eens lekker op de zwier,” grapte hij. 

Sus klauterde in de bomen, alsof zijn leven ervan af hing. 

Eenmaal aangekomen wierp hij nogmaals een blik naar het mooie feest dat nu echt op gang kwam. Enkele dieren waagden zich zelfs aan de “Macarena.”

De talrijke berenfamilie zat gezellig te smullen van al het lekkers dat hun werd voorgeschoteld. De tafel was gedekt met een hagelwit tafelkleed waarop een mooi servies prijkte. Boven de tafel hingen slingers met lampionnetjes die sfeer gaven. De nakomertjes van oma en opa Beer aten welgemanierd hun tomatensoep. Je kon meteen aan hun manieren zien dat ze van goede huize waren.   

Mister Willing was uitermate gelukkig vandaag. Hij zat samen met zijn lieftallige bruid aan de hoofdtafel. Ze knuffelden en hun harten liepen over van verliefdheid. Hun pootjes verstrengeld in elkaar en hun hart voor eeuwig verbonden. Dit feest was de kers op de taart. Samen met al zijn lieve dierenvrienden deze dag te mogen beleven, was het mooiste geschenk, besefte hij.  

Totdat opeens de plaat bleef hangen en ieders blik uitging naar DJ. Ranonkel. 

Die stond gebukt en hield zijn kop vast. 

Dj. Merel schreeuwde om hulp en wees naar de kruin van een hoge boom. 

Opeens werden de beertjes bekogeld met noten. De okkernoten vlogen pardoes in hun kommetje soep. 

Walnuts with leaf isolated on a white background.

Ja, je kan het al raden…

Ze zaten onder de rode vlekken van de tomatensoep en schreeuwden het uit. 

Opa beer dook geschrokken onder tafel, oma beer draaide van haar stokje. De spanning werd haar te veel.

Sus de eekhoorn sprong op tafel en liep met zijn vuile poten tussen de borden en glazen. Het hagelwit tafelkleed veranderde in een gore tafel. 

Sus maakte het bont. Hij zwierde zo hard met zijn vuile pluimstaart dat de modder in het rond spatte. Iedereen zat onder de modder. 

Flavietje haar bruidsjurk was helemaal bevuild en ze zette het op een huilen. 

Welke gemene schurk kon nu haar mooiste dag verpesten?, vroeg ze zich af. 

‘Sus, stop onmiddellijk met deze pesterijen!’, riep Mister Willing luid. 

Hun ogen vonden mekaar en hun blik verraadde niets goed. 

Opeens was het muisstil en alle blikken waren op hen gericht. 

Sus maakte zich groot; hij rechtte zijn rug en balde zijn poten in zijn zij. 

Hij keek dreigend in Mister Willing’s ogen.  

‘Waarom ben ik niet uitgenodigd Willing? Ben ik misschien niet belangrijk omdat ik toevallig in een populier woon aan de rand van het bos? Of is het omdat ik maar een knaagdier ben? Ik kan jou aanklagen voor racisme bij de dierenbrigade, als je dat nog niet wist. 

‘En wij jou voor verstoring van de orde’, klonk het onder tafel. 

‘Komaan schattebout doe je truc,’ beval Flavietje. 

Wat ik dan zag lieve kinderen… kunnen jullie nooit raden? Maar geloof me, het is echt gebeurd die dag. 

Wat totale chaos geworden was, nou…

Eerst nam Mister Willing zijn hoge kokerhoed af en sloot dan zijn ogen. 

Hij sprak een magische spreuk uit, vervolgens draaide hij drie keer in ‘t rond. 

Het vuile tafelkleed werd terug hagelwit, de vlekken verdwenen als sneeuw voor de zon. Iedereen zat terug netjes aan tafel.

En Sus dan? , hoor ik jullie vragen… 

Wel, het hart van de eekhoorn was helemaal betoverd door de magische spreuk. De bitterheid en wrevel waren verzwolgen. 

Vriendschap kwam in de plaats. Het feest kon gelukkig doorgaan tot in de vroege uurtjes. 

En Sus de eekhoorn, die zat liefdevol naast geit aan tafel. 

Het bruidsboeket lag tussen hen in, misschien wel te wachten op….

Geit steekt tong uit - foto van sukkeltje - Zoom.nl