Minnaar leugenaar moordenaar

William Van Vooren

Vlaams zakenman Marc Verbeeck is een gokverslaafde fraudeur. Hij ziet zijn beleggingsfirma failliet gaan. Hij kan niet anders dan vluchten. Achtervolgd door een tragedie uit het verleden komt hij in Sicilië terecht. Zijn zwakheid en hebzucht jagen hem in de armen van de maffia, maar hij vindt er ook zijn grote liefde. In een spiraal van misdaad verliest hij alles, ook haar. Hij grijpt een onverwachte kans om zich te wreken.

In dit debuut vertelt William Van Vooren in een wervelend tempo hoe een man door zijn lichtzinnigheid in zeven sloten tegelijk sukkelt. De lezer zal Marc Verbeeck verfoeien of begrijpen. De gebeurtenissen zijn fictief maar konden werkelijk plaatsgevonden hebben. Want af en toe duikt er een herkenbare situatie op uit de bankencrisis van 2008, of ontdekt de lezer een hint naar de Cosa Nostra. Het meeslepende verhaal vol verrassende wendingen speelt zich af in het zonovergoten, gastvrije en tegelijk grimmige Sicilië waar de maffia aanwezig blijft, vaak verdoken maar daarom niet minder reëel.

  • Productcode (EAN): 9789059274198
  • Verschijningsdatum: 15/10/2020
  • Aantal bladzijden: 309
  • Uitgeverij: C. De Vries-Brouwers
  • Afmetingen: 230 mm x 150 mm
  • Prijs : € 22,90

Over de auteur :

William Van Vooren (1953) heeft na een gevulde loopbaan in bank, verzekeringen, media en onderwijs zijn tweede adem gevonden in schrijven en beeldende kunst.
Hij is een fervent liefhebber van misdaad- en spionageverhalen. Hij houdt van reizen en heeft Italië talloze keren bezocht. Hij heeft een voorkeur voor Sicilië en Toscane. Het grootste deel van dit boek heeft hij geschreven tijdens zijn reizen, dikwijls op de plaats waar hij het verhaal situeert.

Over het boek :

De auteur nam contact met mij op en vroeg of ik zijn boek wilde lezen en recenseren. We hadden een vriendelijke chat en ik antwoordde dat ik het wel wilde doen, maar dat het eigenlijk niet mijn genre was.

Toen ik de cover voor het eerst zag, trok die mij niet zo aan. Voor wie mij kent, ik ben een gevoelige en romantische dromer… Maar na het lezen van dit boek, vind ik dat de cover de lading dekt. De prachtige, zonnige huizen, de kalasjnikov en het geld wijzen duidelijk op wat er zich allemaal in het verhaal afspeelt. Toen ik begon te lezen, werd ik direct mee gesleept in het verhaal.

De proloog trekt je mee naar een gloeiendhete dag in Napels. Mark Verbeeck heeft net iemand doodgeschoten. Hij beseft het nog maar amper. Als lezer wil je weten wat er gebeurd is en waarom… Het is een kort stukje van verder in het verhaal. Achteraf herkende ik het. Daarna komen er 20 redelijk lange hoofdstukken met een titel die wat vertelt over wat gaat komen… Net lang genoeg.

Het verhaal zit heel goed in elkaar. Ik zag alles zoals in een film voor mijn ogen langskomen. Ik wilde telkens verder lezen om te weten wat er nu met Mark gebeurde. Er is een hoge actiesnelheid. Je verveelt je geen moment.

Ik voelde duidelijk dat hij de plaatsen waarover hij schrijft, heel goed kende. Hij beschreef alles heel nauwkeurig. Het was alsof ik door de straten met hem wandelde. Ik keek door zijn ogen en eigenlijk kroop ik in zijn hoofd. Mark Verbeeck is een man die je ofwel onmiddellijk haat of toch begrijpt. En ik moet eerlijk zeggen dat ik met hem meevoelde. Ik was verbaasd van mezelf want uiteindelijk doet die man veel slechte dingen en gedraagt hij zich erg hard tegenover veel mensen. Maar toch zet de auteur ook een gevoelige en liefhebbende man en vader neer. Die gevoelens worden wel niet breed uitgeschreven maar ik voelde ze toch. Het is een kunst om met weinig woorden een bepaalde sfeer op te wekken. Ik merk wel een verschil in vertelwijze bij een man of bij een vrouw. Ik wil niet seksistisch doen, maar ik ben gewoon van vrouwelijke auteurs te lezen en dat verschilt toch duidelijk bij een mannelijke auteur. (Alhoewel er ook mannen zijn die heel goed gevoelens kunnen omschrijven.) Hij beschrijft sommige zakelijke dingen heel erg, soms zo erg dat ik erover heen las. Dingen over de bancaire wereld bv. Dat interesseerde mij niet zo. De beschrijvingen van de omgevingen vond ik dan wel weer aangenaam. Ik leefde ook erg mee met wat hij allemaal moest meemaken. Het verbaasde mij wel dat hij zich twee keer liet vangen door die vrouwen. Maar ja, er bestaan ook heel gevaarlijke en slechte vrouwen.

Om de lezer nog meer informatie te geven over de situatie en gebeurtenissen in het verhaal, staan er ook verschillende krantenknipsels in. Hier komt de journalistieke gave boven van onze auteur. Dat is ook in een licht ander lettertype weergegeven.

De personages die mij het meest raakten, waren : Mark Verbeeck, omdat hij als mens van het ene in het andere rolde en zich op verrassende wijze telkens kon aanpassen aan de situaties. Ondanks de zware feiten die hij op zijn kerfstok heeft, vind ik hem heel menselijk en voel zelfs wat sympathie voor hem. Elena Rosso, de kleindochter van de Dottore (hoofd van de maffia-familie). Zij heeft een vurige, sterke persoonlijkheid, een echte Siciliaanse. Zij wil zich losmaken van haar familie, maar wordt er telkens weer naartoe gedreven. Zal zij zich kunnen losmaken? De Dottore zelf vond ik ook een interessante persoon. In zulke maffia verhalen vraag ik mij steeds af hoe iemand zo kan uitgroeien tot een kille en harde man, met toch nog een sprankeltje gevoel…

Ik was ook verrast toen ik naar het einde van het verhaal iets las over Mark’s vrouw Gerda, die iets traumatisch meemaakte op haar reis in Sicilië dat aanleiding was tot haar ongeval. Die twee verhaallijnen komen samen en brengen klaarheid in Mark’s gedachten. Dit zal hem aanzetten tot één van zijn grootste daden in dat Maffia milieu. Maar ik verklap niet wat het is, want ik vind het goed gevonden.

Ik zou dit verhaal dus niet echt een thriller noemen, maar veeleer een roman met thrillerallures (zoals William mij tijdens een chat zei.) Ik vind dat goed gezegd. Er zijn verschillende thema’s die hier aan bod komen : de prachtige natuur van dit eiland met een rijk archeologisch verleden, een rijke waaier aan vakantiegenoegens en de zwarte realiteit van de Maffia.

Het einde van het verhaal liet mij wat op mijn honger zitten want ik wou weten wat er nog verder gebeurde met zijn vrouw Elena en hun kinderen. Het is een open einde, net een cliffhanger in een feuilleton. Nog enkele krantenartikels in de Epiloog en de cliffhanger. Achteraan vind je ook nog een kaart van Sicilië met de plaatsen die de auteur geïnspireerd hebben om dit verhaal te schrijven. Er is ook een stamboom van de familie Rosso. Heel interessant om te bekijken : zo zag ik de personages nog eens passeren als puzzelstukjes in een grote puzzel, de puzzel van die machtige maffia familie.

Olivier Hulpiau en Mathieu Lippens hebben hun Bachelorproef rond dit boek gemaakt :

https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/boekenmarathon/6-november/boekenmarathon-s6-novembera32/

Ik ben dus ook heel blij te kunnen melden dat de auteur aan een vervolg schrijft. Deze wil ik graag lezen.