Boek in de kijker 19 Onder de Italiaanse zon Santa Montefiore

Onder de Italiaanse zon                         Santa Montefiore

Korte inhoud : Als de achtenzestigjarige weduwe Gracie een advertentie voor een kookcursus in een Toscaans castello ziet, boekt ze de reis zonder aarzelen. Iedereen in het gehucht in Devon waar ze woont is stomverbaasd: Gracie is al veertig jaar haar dorp amper uit geweest. Vooral haar dochter Carina kan haar oren nauwelijks geloven. Om een oogje in het zeil te houden besluit ze mee te gaan, en ze neemt haar eigen zeventienjarige dochter ook mee.

De drie vrouwen reizen naar het adembenemend mooie stadje Colladoro, waar de mensenschuwe graaf Tancredi Bassanelli om financiële redenen zijn kasteeldeuren heeft geopend voor betalende gasten. Maar Gracie draagt een geheim met zich mee. Een geheim dat zelfs haar dochter niet kent en dat alles te maken heeft met haar impulsieve besluit om naar Italië af te reizen. Terwijl ze zich onderdompelt in herinneringen – aan de liefde die ze verloor en aan de tragedie die haar deed terugkeren naar Engeland – ziet ze dat de magie van Toscane haar dochter en kleindochter ook niet onberoerd laat. Zo herontdekken ze de liefde, voor elkaar, voor het goede leven, en voor die ene …

 

In de pers : “De zomer is niet compleet zonder een nieuwe Santa Montefiore.” (Margriet)

“Montefiore doet je vergeten waar en met wie je bent.”  (Libelle)

Hoe ziet het boek eruit?

De cover doet erg Italiaans aan en geeft je zin om direct op reis te trekken.  De trap van de roze villa, de cipressen, het prachtige zicht, de blauwe hemel en de mooie letters waarmee haar naam en de titel geschreven zijn; dit alles trekt je al aan. Er zijn twee flappen aan de binnenkant.  De voorste beschrijft kort wie Santa is en je krijgt ook alle covers van haar vorige boeken.  Dat is handig om eens aan te stippen wat je nog niet gelezen hebt.  Op de achterflap staat de  Deverill-trilogie.   Ook zo’n mooie reeks!  En als laatste krijg je een typisch Italiaans recept van Pesto alla Genovese.  Heel mooi voorgesteld.  Die moeten we dus eens proberen…

Wat vond ik ervan?

Het is alweer een schot in de roos!  Het is echt de moeite waard om een jaar te wachten op een nieuw boek van Santa.  Jammer dat ik het zo vlug uitlees.  Ik kan gewoon niet stoppen met lezen.  Ik wou steeds maar verder weten hoe het ging met de personages.

Ik ben al op vakantie geweest in Italië en dit boek deed me opnieuw genieten van alle geneugten van dit mooie en warme land.

Al van in het begin krijg je het gevoel dat Gracie een heel ander leven heeft geleid dat niemand kent.   Er worden af en toe subtiele hints gegeven.  Dat maakt je nieuwsgierig en wil je dus verder doen lezen.  Ik kreeg het gevoel dat ze haar hart in Toscane heeft achtergelaten.  De beschrijving van de tuin en de schoonheid ervan; het is net alsof je er bent.  Je bent mee op reis.  Je kan heerlijk wegdromen.   Het verhaal zit goed in elkaar : het gaat afwisselend van het heden (2010) naar het verleden (1955 Londen en Italië).  Dit gebeurt door de datum bovenaan het hoofdstuk te plaatsen en af en toe ook door Gracie te laten vertellen over haar verleden aan haar kleindochter.

De kookcursus wordt gegeven in het prachtige kasteel van graaf Tancredi Bassanelli, die zich het liefst op een afstand houdt van zijn gasten. Het wordt een prachtige week, waarin moeder, dochter en kleindochter elkaar steeds meer terug gaan vinden. Je gaat terug naar Gracies jeugd en stapje voor stapje komt haar geheim aan het licht. Is de kookcursus de werkelijke reden voor de reis naar Toscane?

Enkele hints :

p. 52 : Tenslotte wist ze hoe ze een geheim moest bewaren.  Ze had jarenlang niets anders gedaan.

Dat Gracie het land voor altijd met zich meedroeg in haar hart, als een parel in een oester.    (Dat vind ik zo mooi gezegd)

Enkele mooie passages :

p. 69 : Ineens voelde het verleden dichtbij…  maar dat was het niet.  Ze wilde niet sterven zonder duidelijkheid te hebben gekregen.

p. 85 : “Wie aan tafel niet geniet, weet ook niet wat het is om te genieten van het leven.”

p. 85 : “Tomaten in olie… dat klinkt als een huwelijk … als puur geluk,… Doe er rijpe kerstomaatjes bij voor een wat zoetere smaak, maar stoor ze niet door te gaan roeren.  Geef ze rustig de tijd om ze te leren kennen.  Ze zijn op huwelijksreis. (Het recept wordt heel poëtisch beschreven; echt heel mooi!)

p. 85 : “… is niet zomaar een kookschool.  Het is ook een school voor de ziel.  Wanneer je de schoonheid van alles om je heen een kans geeft, verrijkt dat je ziel.”

p. 91 : Het was telkens weer een vreugde om te zien hoe haar leerlingen hun oude huid aflegden en aan de geleidelijke, onvermijdelijke metamorfose begonnen die het unieke geschenk vormde dat Castello Montefosco zijn gasten meegaf.

p. 107 : Er valt altijd nog meer te leren.  Net als je denkt dat je alles weet, ontdek je een nieuwe horizon.  Vergeet dat nooit.

Dit boek was er bijna niet geweest! Terwijl Santa dit boek aan het schrijven was, stierf haar zus Tara.  Ze heeft twee maanden niet kunnen schrijven.  In het interview  dat ik reeds plaatste http://www.booksandwords.be/interview-santa-montefiore-libelle-tijdschrift/   , kun je lezen hoe ze zich voelde.  Uiteindelijk is ze toch terug beginnen schrijven en kun je merken in het verhaal wanneer dat ongeveer was.  Ze spreekt met kennis van zaken over de dood…   (Zie hieronder enkele passages)

p. 130 : Gracie wist wat het betekende om een dierbare te verliezen, ze had geleerd dat het verlies een onherstelbare leegte achterliet in de ziel.

p. 132 : Het voelt alsof ik een brug ben overgestoken, alsof ik nooit meer terug kan naar hoe het vroeger was.

p. 167 : Ik heb met het verlies leren leven.  Niet dat je er ooit echt overheen komt.  Het gaat erom dat je het een plaats geeft. Het is alsof je een brug oversteekt.  Je kunt nooit meer terug naar de andere kant.  Je moet verder, en je moet accepteren dat het leven nooit meer hetzelfde zal zijn.  Dat het anders wordt.  Net als jij.  Zelf verander je ook.

Een stukje dat ik heel mooi en romantisch vond, was dit :

p. 194 : Ze hield van hem en ze hield van de vrouw die ze werd wanneer ze bij hem was.  Hij gaf haar het gevoel dat ze mooi was.  Wanneer hij naar haar keek, zag ze in zijn ogen een betere versie van zichzelf weerspiegeld.  In zijn ogen zag ze de vrouw die ze wilde zijn.   (Wil niet iedere vrouw dat???)

p. 282 : Een gebroken hart leert je begrip en compassie te hebben voor anderen.  Het schenkt je levenswijsheid, meer diepgang.  Het maakt je bewust van wat er te koop is in de wereld.  Een gebroken hart maakt deel uit van het grootse avontuur dat het leven is.  Ze gaat er niet dood aan.  Aan ongelukkig zijn, gaat een mens ook niet dood.  Als het Anastasia alleen maar meezat in het leven, zou ze nooit leren empathie te hebben met anderen.  Het ergste wat je voor je kind kunt wensen, is dat het altijd alleen maar gelukkig is.  Want juist door ongelukkig te zijn, worden we rijper, worden we een completer mens.

p. 365 : Carina en Anastasia luisterden ademloos toe, terwijl daarbij ook het leven van hun moeder laag voor laag, als een geheimzinnige vrucht, werd afgepeld.

 

Op het einde van haar boek, vertelt Santa dat ze naar een kookschool geweest is met vier vriendinnen en dat dit haar op het idee bracht om dit verhaal te schrijven.  Ik heb de kookschool te Ravello opgezocht en vond het ook.  De kookschool van mama Agata en Chiara.  Na het lezen van dit boek, had ik echt zin om ook naar zo’n kookschool in Toscane te gaan.  Dat staat dus op mijn bucketlist.  

http://www.mammaagata.com/

 

Ik hoop dat jullie het boek zullen lezen.  Het is echt de moeite waard.  En nu weer een jaartje wachten op de volgende Santa Montefiore.    Ik heb vernomen dat ze misschien naar Vlaanderen komt in het najaar.  Ik houd jullie op de hoogte.

Veel leesplezier !!!