Gaby Rasters
De vrolijke Jasmijn staat midden in het leven, net als haar zes vriendinnen. Ze delen lief, leed en de grote vragen met elkaar. Carrière, mannen, kinderwens: alles kan besproken worden bij een lekker taartje of een groot glas witte wijn. Geen van hen wil echt volwassen worden, maar als Jasmijn slecht nieuws krijgt, komt alles in een heel ander licht te staan: ze heeft borstkanker.
Na een borstamputatie en chemo probeert Jasmijn het leven weer op te pakken, maar haar oude energie lijkt ze maar niet terug te vinden. Gelukkig heeft ze veel steun aan haar vriendinnen, die ze via appjes op de hoogte houdt, met wie ze taartjes eet wanneer de controles goed zijn, en die de bruiloft met haar geliefde Ralf tot een extra bijzondere, intense dag maken.
Maar net als ze zich veilig begint te wanen, vier jaar na de eerste diagnose, ontploft er een bom in haar leven. Ze is opnieuw ziek, en dit keer is er weinig reden tot optimisme.
Gaby Rasters heeft het leven van haar recent overleden vriendin als leidraad genomen voor het schrijven van dit boek. Zo is dit een zeer persoonlijke roman geworden die geen lezer onberoerd zal laten.
- ISBN-nummer: 9789022587324
- Verschijningsdatum: 13/09/2019
- Aantal bladzijden: 272
- Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij B.V.
- Prijs : € 15,99
Over de auteur :
Gaby Rasters (1975) jaagt haar droom na. Na een succesvolle crowdfund actie “won” ze een eerste contract bij uitgeverij Zilverspoor en bestormde ze met de roman Herkenning de boekenwereld. De reacties van de lezers waren geweldig en verslavend. Bij uitgeverij Zomer & Keuning schreef Gaby in 2016 de trilogie Follow / Like / Share. De hoofdpersonages zijn allemaal te volgen op Facebook en meer over deze populaire serie is te vinden op www.followlikeshare.nl. In 2017 kan het publiek kennis maken met Muurbloem. In 2018 verscheen de roman Nooit meer Bang, evenals Julia & Julia en De Lissabon Brieven. In 2019 verschijnt haar roman: “Hou me vast zoals ik was” bij Uitgeverij Boekerij! Ook komt haar eerste kinderboek op de markt: Raf de Raaf, geschreven voor haar kinderen. Gaby is met haar boek Nooit meer Bang winnaar van de Valentijnprijs 2019!
Wat vind ik van dit boek ?
De kaft trok mij al direct aan en is zeer symbolisch : vergeet-me-nietjes en een margrietje… De kleuren spraken mij aan.
Ik heb Gaby persoonlijk leren kennen als een hele lieve en warme vrouw met een hoofd en een hart vol verhalen. Ik vraag me soms af of haar gedachten eens stilstaan. Er gaat een grote energie van haar uit. Ze voedt haar drie prachtige kinderen op, heeft een lieve man en een boeiende job als projectmanager jeugdcriminaliteit. Daarbij schrijft ze dan ook nog… Misschien zijn haar verhalen daardoor zo doorleefd en echt. Ze ontroert ons met haar levensverhalen. Ik moest reeds bij verschillende van haar boeken een traan laten en vooral bij dit boek “Hou me vast zoals ik was.” Ik leerde de personages uit het boek in het echt kennen op de boeklancering van 13 september. Behalve Margriet… alhoewel ze blijft doorleven in haar familie en vriendinnen. Ik heb Margriet (= Jasmijn) leren kennen doorheen haar vriendinnen, haar ouders en haar man. Ze lijkt me een supergezellige, sympathieke en ondernemende vrouw. Het is goed dat Gaby een boek schreef over deze waardevolle dame.
Wat vond ik nu van het verhaal? Het boek begint met een wens van Gaby. “Voor Margriet (= Jasmijn), Jouw mooie lach, zie ik tussen de regels en mijn tranen door.” Dat is dus zo. Het ene moment moest ik glimlachen om wat er gebeurde en het volgende moment voelde ik de tranen prikken. Het verhaal is in twee delen : deel één gaat over het leven van Jasmijn met de vele leuke momenten met haar familie en vriendinnen. Ook de hele periode van haar borstkanker komt aan bod. Het is ongelofelijk hoe Gaby Jasmijn’s strijd zo kan navertellen. Daaraan merk je hoe betrokken Gaby was bij Jasmijn’s leven. Ze waren collega’s, maar geen gewone. Ze waren bevriend geraakt. Deze medelevende en lieve collega’s waren ook een grote steun voor Margriet. Deel twee vertelt ons wat er met Jasmijn gebeurt wanneer ze hervalt. De kanker is terug en woedt in haar lichaam. De manier waarop Gaby alles vertelt en Jasmijn aan het woord laat, is hartverscheurend. Jasmijn probeert steeds maar dapper te zijn. Ze wil niet toegeven aan deze ziekte. Ze houdt zich vast aan het dunne levensdraadje… Gaby verwerkt ook de vele mails en appjes die Jasmijn verstuurde. Dat maakt het verhaal heel intens en waar. Het is alsof je zelf één van de vriendinnen wordt en alles van dichtbij meemaakt. Na de operatie klimt Jasmijn terug in het leven : moeizaam, langzaam maar ze kan het met hulp van haar omgeving. Er zijn zoveel mensen die van haar houden. Die liefde geeft haar letterlijk vleugels. Ze voelt de kracht terug komen. Wat ik heel intens vind is de band die ze heeft met haar vader. Hij kan haar altijd kalm krijgen, al van toen ze klein was. Hij streelde haar rug toen. Dat doet hij nog steeds. En het kalmeert haar. Wanneer ze Ralf leert kennen en toegeeft aan haar gevoelens is ook zo’n mooi moment. Wat een lieve man is dat! Ze wordt door hem gedragen in haar pijn. Hij begrijpt haar en steunt haar zoveel hij kan. Hij geeft haar haar levensvreugde terug.
Elk deel is onderverdeeld in hoofdstukken. Met telkens een tekening van een margrietje. Telkens wordt je aan haar herinnerd. Margriet : zo teer en toch zo sterk !!!
Wanneer Ralf haar ten huwelijk vraagt, heb ik veel tranen gelaten. Hij doet dat zo mooi en zo overvol van liefde voor haar. Hij vergelijkt haar met zijn lievelingsmuziek : “Jij bent de jazz in mijn leven : Jazzmijn!” Gaby maakt hier een prachtige woordspeling. Heel fijn gevonden. Wanneer Jasmijn vraagt : Ralf, wil jij die vraag elke dag opnieuw aan me stellen? En Ralf antwoordt : Alleen als jij elke dag hetzelfde antwoord geeft. Dat is zo magisch : ze houden beiden zielsveel van mekaar. Ik vind het toch zo jammer dat ze het zo moeilijk zullen krijgen.
Ook de rol van de ouders valt niet te onderschatten. Hoe hard moet het niet zijn om je eigen kind te zien lijden? Ikzelf heb 3 zonen en indien er één van hen zo zou moeten lijden, zou het mij verscheuren van verdriet. Dan zou ik wensen dat ik in hun plaats zou kunnen lijden. Dat wensen die ouders van Jasmijn ook. Ze willen haar pijn wegnemen, maar weten dat dat niet zal lukken. Ze kunnen het hoogstens helpen dragen.
De passage wanneer ze haar bruidsjurk gaat zoeken, is ook prachtig omschreven. Die verkoopster heeft ook een eigen verhaal. Jasmijn en haar moeder worden erdoor geraakt. Ook het korte verhaal dat Caroline vertelt over één van haar klantjes is zo mooi en legt uit hoe sterk liefde kan zijn. Ik vertel het nu niet. Dat moet je in het boek ontdekken. Een jurk met een verhaal…
Op het einde van het boek vind je nog enkele woorden van Gaby gericht aan Margriet. Ze legt uit hoe ze dit boek schreef. Het is gebaseerd op het leven van Margriet, maar toch voor een groot deel fictief. Jasmijn kreeg wel alle warme en typische karaktertrekken van Margriet mee.
Zoals jullie merken, ik vond dit boek heel intens, aangrijpend en ontroerend mooi. Dit is dus zeker een grote aanrader !!!!
Dave Marriner schreef en zong dit prachtig lied voor Ralf, Jasmijn’s grote liefde. In het boek lees je dat Kim, de liedjesschrijfster en zangeres, dit lied voor Jasmijn en Ralf schreef. Het gaat over hun liefde.
Enkele mooie quotes :
p. 29 : Het nieuws dat ze een uur geleden hoorde, was ingeslagen als een bom. Als granaatscherven in haar lichaam.
p. 31 : De afschuw is voelbaar, ze voelt zich verraden door haar eigen lijf.
p. 32 : “Maar, voor dit avontuur heb ik niet zelf gekozen. Toch ga ik de uitdaging aan. Een andere optie is er namelijk niet. Er is borstkanker bij me geconstateerd.”
p. 46 : “Ik wil straks niet dat er zes kale vriendinnen aan mijn bed zitten.”
p. 49 : “Mijn vurige wens is dat we het leven vieren samen.”
p. 51 : “Toch lijkt het alsof ik met mijn haren ook een deel van mezelf verlies.”
p. 63 : Yvonne zegt : “We leven allemaal zo oppervlakkig, een suikerlaagje om ons leven heen. We leven de filters op Instagram. En ik ben daar klaar mee. Er borrelt iets in mij en dat heb ik nog nooit gevoeld. En ik ga ermee aan de slag, geen idee wat eruit gaat komen, maar dat zie ik dan wel weer.”
p. 63 : Hoe mooi is het eigenlijk dat jij mensen samenbrengt.
p. 64 : De wereld zit vol met verrassingen, je moet er alleen wel open voor staan.
p. 85 : “Dan vraag ik je dit : ga door met je leven. Los van het mijne. Maar blijf wel dichtbij me.”
p. 96 : Ralf : “Ik ben ook bang, Jasmijn. Bang om je kwijt te raken, niet aan je ziekte, maar aan je angst om te leven. Verstop je niet voor de liefde.”
p. 247 : “Misschien doen de maanden of weken er niet toe, maar gaat het om de momenten?”
p. 264 : Te jong, te mooi en te prachtig om nu al weg te gaan.
p. 269 : Real friendship is when your friend comes over to your house and then you both just take a nap. (Hoe mooi is dat ?)
Hier hoor je één van de lievelingsliedjes dat Jasmijn meezingt in het boek :
p. 100 : “Ik wilde volwassen worden, wilde mijn wilde haren kwijt. Maar zo letterlijk had dat allemaal niet gehoeven!” (Hier moest ik toch even glimlachen ondanks…)
p. 103 : “Doelen zijn er om bij te stellen. Ik stel voor dat je vooral je grenzen bewaakt.”
p. 134 : “Jullie behandelen mij of ik al bijna in mijn graf lig! Weet je hoe eenzaam het voelt om niet meer mee te doen in het leven? In jullie leven! Ik ben beperkt, ja, en ik loop daar elke dag tegenaan. Maar jullie zijn dat niet. Jullie voegen iets toe aan mijn leven, ik leef mee! Geef me dat, gun me dat en stop met medelijden te hebben. Ik ben Jasmijn, ik heb kanker, maar ik ben geen kanker!” (Dit vond ik één van de sterkste passages uit het boek : het is inderdaad waar dat wanneer je zwaar ziek wordt, voor een deel uit de maatschappij verdwijnt en dat is hard, maar als er mensen zijn om je heen die je blijven betrekken in hun leven, dan leef je met hen mee. Je voelt je dan minder eenzaam, je voelt je gedragen…)
p. 163 : Het André Hazes- lied : Ik haal alles uit het leven, drink de laatste druppel op. Er zijn nachten bijgebleven. Stond m’n wereld op z’n kop. Je moet me leren nemen zoals ik altijd ben geweest. Je leeft je eigen leven.
p. 169 : Geen pieken zonder dalen.
p. 179 : Zien eten doet eten en zo is dat met de liefde ook. Ze geniet ervan dat sinds de voorbereidingen van haar huwelijk iedereen om haar heen verliefd lijkt te zijn.
Gaby schreef niet enkel een boek over haar vriendin maar ook een heel mooi lied voor haar :
Lieve Gaby, jouw boek is voor mij voedsel voor mijn ziel. Het zet me aan het nadenken over mijn leven en over mijn doelen. Het helpt me met het plaatsen van grenzen. Ik heb ook reeds twee vriendinnen aan borstkanker verloren maar ook twee vriendinnen die gevochten hebben en gewonnen. Ik weet dus wat je meegemaakt hebt en niemand kan het beter verwoorden dan jij. Dank je om dit mooie boek te hebben geschreven.
Hieronder heb ik nog de foto’s van de boeklancering gezet :
Hou me vast zoals ik was kost 15,99 euro. Een deel van de opbrengst gaat naar de troostkoffertjes van het MMC, bedoeld voor kinderen van ouders met kanker.
Lieve vriendinnen en beste vrienden, ik raad jullie dit boek ten zeerste aan. Het verhaal leest heel vlot en doet je glimlachen en af en toe naar een zakdoek grijpen. Zoals in het werkelijke leven…
Nog iets nieuws erbij : Gaby mocht op 15 oktober haar verhaal doen in Koffietijd. Hieronder vinden jullie de link van de passage :
https://www.koffietijd.nl/Gaby_schreef_een_boek_over_haar_vriendin_met_borstkanker