Julien Sandrel
De negenendertigjarige Romane wordt op een dag door een familievriendin aangesproken met de vraag waarom ze in tranen een kliniek in Marseille uit kwam. Romane reageert vol ongeloof, ze is nog nooit in die Zuid-Franse stad geweest. De vrouw is echter stellig, en beweert
zelfs dat Romane een flamboyante rode pruik droeg. Romane kan het verhaal niet van zich afzetten. Wat niemand weet is dat ze van nature roodharig is, maar dat ze haar haar al sinds de puberteit bruin verft. Wie is die vrouw in Marseille? Romane besluit om het mysterie te onderzoeken, en op haar zoektocht naar de waarheid zal ze voor meer verrassingen komen te staan dan ze ooit had kunnen vermoeden.
- Productcode (EAN): 9789403177908
- Verschijningsdatum: 7/01/2020
- Aantal bladzijden: 252
- Uitgeverij: Cargo
- Prijs : € 19,99
Over de auteur :
Julien Sandrel is geboren (1980) en getogen in het zuiden van Frankrijk en heeft een hoge functie bij een Frans mineraalwatermerk. “De droomlijst” was een grote bestseller in Frankrijk en zal worden verfilmd.
Over het boek :
Toen ik de cover zag en de titel las, werd ik reeds aangetrokken tot dit boek. Maar wanneer ik de achterflap las, was ik helemaal gewonnen. Wie is die vrouw in Marseille? Mijn fantasie begon te werken… Iemand die erg op haar leek : een dubbelgangster? Heel even dacht ik : een tweelingzus… In het begin van het boek staat een hele mooie quote van Virginia Woolf : “Ik wilde over de dood schrijven, maar het leven kwam tussenbeide, zoals gewoonlijk.” Ik vroeg mij af wat hij daarmee bedoelde. Na het lezen van het einde begreep ik het maar al te goed. Dan volgt een schuingedrukt stukje tekst, maar je weet niet door wie dat geschreven is. Het wordt pas duidelijk onderweg … Het verhaal is verdeeld in drie grote delen onderverdeeld in redelijk korte hoofdstukjes. Zijn schrijfstijl leest heel vlot, ik wou maar steeds verder lezen. Ik kon het boek maar niet aan de kant leggen. Het werd steeds mysterieuzer en spannender. Het is geschreven vanuit het standpunt van Romane. In deel I maken we kennis met Romane, een jonge vrouw van 39 en huisarts. Haar specialiteit is hypochondrie met paranoïde trekjes. Dat houdt ze meer voor haar eigen gebruik. Ze leidt een heel rustig leven, ze heeft veel angsten en reist zelden. Ze heeft ook veel last van hyperventilatie : ze panikeert vlug en heeft moeite met haar ademhaling. Op een dag komt Mevrouw Lebrun bij haar binnen en vertelt haar dat ze haar heeft zien buitenkomen al wenend uit een ziekenhuis in Marseille. Dat kan helemaal niet, denkt ze. Maar ze is geïntrigeerd en gaat op zoek naar die vrouw. Wat ze hier allemaal ontdekt, brengt haar naar een heel nieuw leven. Ze ontdekt wie Juliette Delgrange is en ze maken kennis. Ze vragen zich af hoe ze dit raadsel van hun afkomst kunnen oplossen. Ze onderzoeken verschillende mogelijke pistes. Juliette houdt een heel gezellig boekenwinkeltje open “Mots de Juliette.” Ik zou er ook direct willen binnenstappen. Dat gevoel krijgt Romane ook. Ze aanvaardt dan ook om voor een tijdje de boekhandel open te houden, terwijl Juliette zich in de kliniek verder laat onderzoeken. Enkele keren wordt het verhaal even onderbroken door een schuingedrukte tekst. Al gauw begrijp je dat het de vader is die neerschrijft wat er op die “bewuste dag en nacht” gebeurd is… Hier keren we terug in het verleden naar de geboorte van de meisjes. In deel II lezen we over de deal Juliette met Romane sluit. Hoe ze de hele week door zullen komen. Hier lezen we weer een stukje verder wat haar vader neerpent. Wij, als lezer ontdekken al vlug hoe de vork aan de steel zit. Is wel leuk om al wat meer te weten en te lezen hoe de twee vrouwen verder zoeken. Romane ziet in Avignon één van haar patiënten terug : Désiré, een blinde kunstenaar. Ondanks de moeilijke situatie waarin ze zich bevindt, krijgt ze gevoelens voor deze man. In deel III gaat alles in versnelling. Romane heeft een groots idee om Juliette te helpen. Maar dat is buiten haar vader gerekend. En dan ontrafelt zich nog van alles in het verhaal. Er komen nog veel verrassende elementen aan bod. Echt spannend om te lezen. Ik wil niet veel meer vertellen want anders spoil ik het verhaal en vooral de spanning die in het verhaal zit. Het einde is geniaal !!!
Wat ik grappig vond, was dat er verschillende klanten om een bepaalde titel vragen en die verkeerd benoemen. Bv. Wachten op Golio (ipv. op Godot) of Woeste Droogten (ipv. Hoogten). Dat deed mij denken aan mijn tijd bij Standaard Boekhandel. We kwamen ook zulke grappige dingen tegen. Julien schrijft werkelijk met kennis van zaken.
Enkele mooie quotes :
p. 31 : Ik ben ontgoocheld. Loop leeg als een lekgeprikte ballon.
p. 58 : Stukje bij beetje duwen we de deur op een kier en laten we de duisternis in ons leven binnen.
p. 69 : Als mijn vader niet wil praten, doet zijn DNA dat wel voor hem.
p. 89 : Terwijl ik naar haar toe loop, dringt het tot me door wat een prachtige vrouw Juliette is. Naturel en geraffineerd tegelijkertijd. … Dat wordt nog een hele klus als ik haar niveau wil halen.
p. 122 : Onze levens liggen dus niet zo ver uit elkaar als ik dacht. Onze interesse in mensen is anders tot uiting gekomen bij Juliette dan bij mij, door onze verschillende gezinnen en studies.
p. 128 : Ik geloof niet in toeval. Ik geloof in het onderbewustzijn, in de sporen die gebeurtenissen uit het verleden nalaten.
p. 135 : Dit kleine meisje is geweldig. Ik ken haar pas vier uur en ze is me al eindeloos dierbaar. Alsof alle vezels van mijn lichaam haar hebben herkend.
p. 161 : Avignon in juli is een soort zeepbel buiten de tijd. Een paar uur of een paar dagen lang zet iedereen zijn leven on hold om een infuus van vrolijkheid te krijgen of toe te dienen.
p. 163 : Bruggen zijn kruispunten in het leven. Op een brug komt alles samen. De mogelijkheid om de ene of net een andere weg te nemen, het geraas van ons leven natuurlijk, de stroom die ons nog verder kan meevoeren. Naar elders.
p. 165 : Hoe kun je met dezelfde soort liefde zulke andere restultaten krijgen? Een blind jongetje een totaal vertrouwen in zijn talenten inblazen, waardoor hij ernaar hunkert voor de hele wereld in de kijker te staan. Een kerngezond meisje onder angstgevoelens, vrees en verlammende fobieën begraven.
p. 169 : Even denk ik dat er midden in deze chaos iets moois zou kunnen ontstaan. Dat de natuur altijd haar weg vindt, tussen het asfalt door. Hoe ongepast om een beetje geluk te willen hebben, nu ik omringd ben door dood, leugen en valse schijn…
p. 199 : Als je niet weet dat je liefhebt, hoef je niet te lijden.
Trailer van het boek “La chambre des merveilles” (De droomlijst)
Hieronder zie je de trailer van het boek “Les étincelles” : zijn derde roman.
Cher Julien Sandrel, j’ai adoré ce livre! Toute l’histoire est bien à suivre et la tension monte. J’aime la façon dont vous écrivez avec de belles phrases et beaucoup d’empathie. J’ai trouvé beaucoup de belles “quotes.” Dès le début, l’histoire m’a enchanté et la fin est génial. Je vais lire vos autres livres en français. Je vous souhaite encore beaucoup de succes!