Laura Imai Messina
Yui is een jonge vrouw die bij de tsunami van 2011 haar moeder en haar dochtertje is verloren, en sindsdien niet goed weet hoe ze verder moet met haar leven. Terwijl ze worstelt met haar verdriet, hoort ze het verhaal van een oude man die een kapotte telefooncel in zijn tuin heeft gezet. Op die plek lukt het mensen die een geliefde zijn verloren om met hen te communiceren via de wind en zo enigszins om te gaan met hun verlies. Terwijl het nieuws van de telefooncel zich verspreidt, komen mensen van steeds verder hierheen om met hun geliefden te kunnen ‘spreken’. Ook Yui besluit de reis te maken. Maar eenmaal daar, heeft ze niet de moed om de telefoon op te pakken. Maar ze blijft terugkomen, om de mensen te observeren die dat wel kunnen. Dan ontmoet ze Takeshi, een weduwnaar wiens dochtertje niet meer heeft gepraat sinds het overlijden van haar moeder…
- Productcode (EAN): 9789400512344
- Verschijningsdatum: 23/11/2020
- Aantal bladzijden: 237
- Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers
- Prijs : € 20,99
*****************************
Je kan kiezen : ofwel lees je eerst het boek ofwel scroll je verder hieronder en bekijk je enkele filmpjes zodat je het verhaal beter kan situeren.
Meer achtergrondinformatie over de Telefoon van de wind :
(2020) Het is vandaag precies 9 jaar geleden dat Japan werd getroffen door een verwoestende aardbeving en een al even verwoestende tsunami, die het leven kostte aan meer dan 15.000 Japanners. Die tsunami van 2011 is negen jaar later nog altijd een nationaal trauma in Japan. En er is na die ramp een opvallende herdenkingsplaats ontstaan: een openbare telefooncel waar duizenden Japanners dagelijks naartoe trekken om hun verlies te verwerken. De telefoon van de wind, noemen Japanners het. Vincent Byloo zag er ooit een prachtige documentaire over, over die telefoon van de wind. Over hoe een schijnbaar banale telefooncel is uitgegroeid tot een bedevaartsoord. Hieronder heb je de links.
https://radio1.be/luister/select/byloo/de-telefoon-van-de-wind
https://www.vpro.nl/programmas/tokidoki/kijk/afleveringen/aflevering-4-mono-no-aware.html
Over de auteur :
Laura Imai Messina, geboren Italiaanse, studeerde, werkt en woont sinds 15 jaar in Japan, met haar Japanse echtgenoot en twee kinderen. Ze schreef twee nonfictietitels, voordat ze doorbrak met haar debuutroman. Die kwam op nummer 1 in Italië en is genomineerd voor de Premio Strega. De vertaalrechten werden aan meer dan 17 landen verkocht en ook de tv- en filmrechten zijn verkocht.
Over het boek :
Dit is een prachtig verhaal !!! Toen ik het voor de eerste keer op internet zag langskomen, was ik geraakt door de cover en ook vooral door de titel. Ik dacht onmiddellijk aan mijn herinneringen aan mijn ouders die 9 jaar geleden overleden zijn in drie weken tijd. Sindsdien praat ik nog steeds met hen. “Dingen die we toevertrouwen aan de wind” … Wie of wat is die wind? En wat vertrouwen we hem toe?
Deze roman gaat over een plaats in Japan die echt bestaat en waar er veel mensen komen die iemand verloren tijdens de tsunami die in maart 2011 plaatsvond. Ik herinner mij nog de tv-beelden en de verschrikking die ik voelde. Ik keek vol afgrijzen naar het nieuws en was zo bang voor alle mensen die daar woonden.
In 2010 installeerde Sasaki Itaru in de tuin bij zijn huis een telefooncel met daarin een kapotte telefoon, om zo via de wind te kunnen communiceren met zijn overleden neef. Sindsdien zijn al tienduizenden mensen naar de telefooncel gereisd om hun verloren geliefden en familieleden berichten te sturen via de wind.
Doorheen dit ongewoon liefdesverhaal leer je het belang van de kracht van woorden en beelden. Ongewoon omdat het niet een traditioneel liefdesverhaal is maar eerder een ingetogen groei naar mekaar toe van twee zeer gekwetste mensen.
Het beeld van die telefooncel is voor mij een plaats geworden waar je je veilig kan voelen en waar je kan communiceren met je geliefden. Het biedt troost en kracht. Ook voor de twee hoofdpersonages biedt het een nieuwe kans op geluk. Je voelt hoe ze beiden naar mekaar toe evolueren. Allebei zijn ze hevig gekwetst in hun leven. Ze hebben het ergste meegemaakt dat je kan meemaken als ouder of als partner.
In dit verhaal ga je mee op reis naar Japan. Je leert er over de typische Japanse gewoontes en over hoe de mensen daar denken en leven. Er worden veel Japanse woorden gebruikt. Ik vind dat verrijkend want zij hebben veel andere betekenissen dan wij kennen. Hun taal is eigenlijk verfijnder dan de onze. Ook veel symbolischer. Ik herkende heel wat plaatsen en gebeurtenissen, ook gewoontes dankzij mijn reis naar Japan in 2018. Mijn man en ik bezochten onze tweede zoon Tanguy, die er een jaar was gaan wonen voor zijn studie van Japanoloog. Hij was in zijn laatste masterjaar. Ondertussen doceert hij Japans aan de UGent en aan de avondschool. In al die jaren dat hij zijn studie volgde, dronk ik met gulzige teugen van de Japanse cultuur. Ik leerde deze prachtige cultuur appreciëren en bewonderen. Dit boek geeft ons een mooie kans om kennis te maken met de Japanse gewoontes en zijn mooie mensen.
Regelmatig zijn er hoofdstukken met namen en woorden in het Japans. Ook worden er gedachten beschreven. Zo kan je je beter inleven in de personages. En op het laatst weet je wie of wat die wind is… Wat ik eigenlijk al verwachtte.
Op het einde van het boek is er ook een verklarende woordenlijst. Sommige woorden kende ik al vanuit mijn Japanse ervaring. De auteur geeft ons ook een belangrijke opmerking mee : De Telefoon van de Wind is geen toeristische attractie. Ga er enkel heen als het nodig is voor jou… Je kan zelfs donaties doen ter ondersteuning van het gebied en de mensen die er wonen. Ze geeft de officiële pagina. Bell Gardia is getransformeerd tot een magische plek, diep doordrenkt van spiritualiteit, door de mensen die er door de jaren heen een bezoek aan hebben gebracht.
Dus : dompel je in dit verhaal en ga op verkenning in Japan. Voor wie Japan reeds kent, is het heel herkenbaar en roept herinneringen op.
Ik hoop gauw de film van dit verhaal te mogen zien.
Een grote aanrader !!!
Enkele mooie quotes :
p. 23 : Er staat een telefooncel midden in een tuin op een heuvel die geïsoleerd is van de rest. De telefoon is niet aangesloten, maar de stemmen worden meegevoerd door de wind.
p. 34 : Ook al verstrijkt de tijd, de herinnering aan degene die we hebben liefgehad, veroudert nooit. Alleen wij worden ouder.
p. 37 : Glimlach vooral met je hart en niet alleen met je lippen.
p. 55 : Ze hadden allebei een beetje het gevoel dat ze gevonden waren, als twee voorwerpen die toevallig met elkaar verstrengeld waren geraakt in een tas vol spullen.
p. 64 : … die stekende weeën die voorafgingen aan de bevalling, het wonder van het proces dat Yui had ervaren toen haar dochtertje geboren werd : sluiten om te openen, samentrekken om daarna op te rekken, te knijpen en vast te houden, om daarna te persen en ruimte te maken.
p. 71 : Beroemd citaat van de Amerikaanse psychotherapeute Virginia Stair (1916-1988) : “We need four hugs a day for survival. We need eight hugs for maintenance. And we need twelve hugs a day for growth.”
p. 81 : De liefde is als therapie, het werkt alleen als je erin gelooft. … Maar bovendien alleen als je klaar bent om eraan te werken.
p. 97 : Sinds ze naar Tokyo was verhuisd, zag ze dagelijks mensen die er als kapotte speeltjes ronddoolden : ze bleven aan de rand van de massa, aan de zijlijn van het leven van miljoenen anderen,…
p. 136 : … en bedacht dat herinneringen net dingen waren, zoals die voetbal die een jaar na de tsunami aanspoelde op de kust van Alaska, drieduizend mijl verderop aan de andere kant van de Stille Oceaan. Vroeg of laat kwamen ze bovendrijven.
p. 153 : … onder de roze wolken van de kersenbomen die bij elke windvlaag een bosje bloemen lieten vallen…
p. 197 : Ook zij was ervan overtuigd dat de woorden die je hoorde of las (niet per se in de Bijbel, maar waar dan ook) toevallig tot je kwamen, maar niet zonder bedoeling.
Laat je meevoeren in dit verhaal en ontdek de kracht van de Wind…