Marja Boomstra
Steven de Wit is een corrupte politieagent die nauwe banden heeft met Aram, de leider van maffiaorganisatie ‘il Circolo’. Wanneer hij kort na zijn arrestatie dood in zijn cel wordt aangetroffen, weet de zwangere Lotte dat de nachtmerrie voor haar nog niet voorbij is en dat niet alleen haar grote liefde Don, maar ook Aram zijn pijlen op de baby in haar buik heeft gericht.
Wat doe jij als je net als Lotte op bent van de zenuwen? Als je al je nagels hebt afgekloven en niet meer weet waar je het zoeken moet? Wanneer het beklemmende gevoel steeds groter wordt en de kwelling maar niet ophoudt? Als je erachter komt dat Aram is vergiftigd door een alles verzengende haat en maar één doel voor ogen heeft: de ondergang van zijn halfbroer Don en alles wat hem lief is.
- Productcode (EAN): 9789083096506
- Verschijningsdatum: 5/04/2021
- Aantal bladzijden: 309
- Uitgeverij: M-B Publishing
- Prijs : € 18,95
Over de auteur :
Marja Boomstra (1960) is geboren te Harlingen en woont in Weert. Het was reeds lang haar droom om een boek te publiceren, maar door haar lange maatschappelijke en leidinggevende carrière binnen de gemeente en jeugdzorg, gebeurde dat niet. Toch debuteerde ze met een heel sterk verhaal dat ik ook mocht lezen. Een schitterende psychologische thriller. In een recent online interview hoorde ik dat ze haar inspiratie dikwijls vind in de verhalen en de gesprekken met haar vier mannen in huis. Dat vind ik grappig want ik heb ook vier mannen thuis en inderdaad, ze geven heel wat inspiratie tot boeiende ingrediënten voor een verhaal.
Marja houdt ook van contact met haar lezers : ze luistert naar hun feedback. Ze staat open voor wat we voelen bij haar boeken. Ik vind het steeds zo leuk om met haar te chatten over mijn gevoelens. Ze is steeds heel positief en ontvankelijk voor persoonlijke verhalen van de lezers. Dat zet haar ertoe aan om nog verder te schrijven en daar ben ik blij om.
Over het boek :
Ik las haar vier boeken. Persoonlijk vind ik het beter als je de boeken in volgorde leest. Zo evolueer je mee met de hoofdpersonages en weet je ook waarom ze soms zo heftig reageren. Zowel Don als Lotte zijn getraumatiseerde hoofdpersonages en de boeken zijn met diepgang geschreven. De psychologie achter hun handelen en hun manier van reageren is goed verwoord. De verwerking van misbruik is helaas herkenbaar voor velen. Dit alles is steeds vormgegeven in een spannend scenario dat ik graag zou uitgewerkt zien in een film. De opeenvolging van gebeurtenissen gaat vlug en leest vlot. Je kan het boek gewoonweg niet wegleggen.
De band met de vorige boeken is heel duidelijk. De naam van de uitverkorene komt ook in verschillende talen terug. Verschillende mensen kunnen deze naam dragen… Heel knap uitgewerkt.
Agonia is het (voorlopig) laatste deel van de serie over Lotte Vermeer. Marja zegt wel : voorlopig. Dat gevoel had ik ook toen ik de laatste bladzijde las. Ik wou nog geen afscheid nemen van Lotte en Don. Dus ik hoop dat er nog een deel komt.
Ik werd van bij het begin het verhaal in getrokken. Het begint met schuingedrukte pagina’s. Die vertellen ons het verhaal vanuit het standpunt van Chris, de politie-inspecteur en goede vriend van Don en Lotte. De hoofdstukken wisselen elkaar af. Wanneer Chris handelt en denkt en dan wanneer Lotte aan de beurt is. Gaat heel vlot en leest als een trein. Wat ik heel tof vind, zijn telkens de cliffhangers op het einde van een hoofdstuk. Ik hunkerde naar meer. Ik wou steeds verder lezen en kon het boek maar niet wegleggen. Ik noem haar ook ‘De Koningin der Cliffhangers.’ Marja weet als geen ander om de spanningsboog op te houden. Er zijn dus verschillende lettertypes die overeen komen met wat Chris en Don doen, of wat Lotte ondergaat en droomt, ook brieven die worden geschreven.
Wat Lotte hier allemaal weer meemaakt… Ik vroeg mij telkens af hoeveel ze nog kon dragen. De spanning werd steeds maar opgedreven door de vele misverstanden tussen Don en Lotte.
Er is nog iets aan dit verhaal dat vooral heel ingenieus is : Marja stopt een code in het verhaal en ik had reeds een vermoeden. Ik vond dat bepaalde woord ook al raar. Een drukfout of… ? Meer vertel ik er niet over. Ik vroeg mij ook steeds af hoe dat tussen die twee zou eindigen. Lotte doorstaat het ergste wat een mens kan denken en toch blijft ze zichzelf steeds opkrikken.
Telkens wanneer je denkt dat je een raadsel opgelost hebt, komt er een nieuwe hint waardoor je verder moet zoeken. Geniaal !
Enkele quotes :
p. 31 : Ze probeert uit alle macht wakker te worden om helder na te kunnen denken, om enig idee te krijgen waar ze is, echter kan ze niet voorkomen dat ze steeds weer heel even wegzakt, om bij de volgende keer weer opnieuw een poging te ondernemen.
p. 32 : De nachtmerries die haar al weken teisterden hadden een uitgehold mens van haar gemaakt.
p. 75 : Een gele roos staat voor innige vriendschap en verbondenheid. Als de roos net is geopend, staat dit voor de vraag of je vriend(in) of geliefde nog van je houdt. Als een gele roos in volle bloei staat, kan dit jaloezie symboliseren of een verlangen dat iemand bij je terugkomt.
p. 88 : In plaats van verdriet te voelen, zit er een enorm gat, een eindeloze leegte. Het is net of ik niet bij mijn gevoel kan komen. (Na het lezen van dit boek, begrijp ik deze zin nog veel beter.)
p. 92 : Gedwongen door een lege koelkast moest ze wel naar buiten om boodschappen te doen.
p. 103 : Mijn hemel, hoeveel tegenslag kan een mens aan? Sommigen krijgen ook wel heel veel op hun bordje.
p. 119 : Komt er ooit een eind aan deze kwelling, aan de oeverloze gedachten die door mijn hoofd spoken, aan de verwijten die om mijn hoofd slingeren, dat ik alles anders had moeten doen?
p. 124 : De zon verwarmt mijn lichaam aan de buitenkant, maar verder komt hij niet. Van binnen voelt het koud en eenzaam.
p. 148 : … zielenpijn . Dat is het symptoom van een dieperliggend proces waarin mensen bezig zijn iets, waaraan ze niets kunnen veranderen, te verwerken en om te buigen. Ze kunnen het noch vermijden noch uit hun leven bannen.
p. 166 : Wat ik wel weet is hoe ik in deze hel terecht ben gekomen. Door mijn eigen schuld. Ik moest zo nodig een oude zieke man helpen, daar is alles mee begonnen.
p. 208 ; Daar leven de mensen hun eigen leven en hebben geen idee wat er in het hare gebeurt. Maar ja, dat is altijd zo. Terwijl je leeft, ben je je in de meeste gevallen niet bewust van de angsten, de gevaren en de ziektes die anderen op datzelfde moment beleven. Dat kan natuurlijk ook niet, een mens zou helemaal knettergek worden.
p. 218 : Ze zeggen dat angst een slechte raadgever is, maar ik ben blij dat ik het kan voelen, want angst heeft één belangrijke, nuttige functie. Door angst te voelen, wordt je lichaam in opperste staat van paraatheid gebracht.
p. 285 : Het leven heeft ook op hem een zware wissel getrokken.
Hieronder vind je de links naar de recensies van de drie andere boeken in de juiste volgorde. Je kan ze afzonderlijk lezen want ze haalt af en toe iets aan in het volgende boek, maar ik vind het toch beter om ze in volgorde te lezen. Zo leef je helemaal mee met Don en Lotte.
http://www.booksandwords.be/als-het-verleden-toekomst-wordt/
Deze kan los gelezen worden want het gaat vooral over Letta, een personage die later ook weer terugkomt in de andere verhalen.
http://www.booksandwords.be/il-circolo/
Dit is deel 1
http://www.booksandwords.be/eligio/
Dit is deel 2
Ik volgde vorige week nog 2 de online boekpresentatie van Agonia door Marijo Bakker van BoekenWurmen.
Dat was heel gezellig om zo met haar te kunnen praten. We mochten ook zelf vragen stellen. Zo leerden we Marja wat beter kennen.
Marja Boomstra noemt haar boeken de Italiaanse trilogie. Ze had pas door in het derde boek wat ze in boek 1 en 2 geschreven had. Voor haar eerste boek deed ze er vier jaar over, haar tweede een half jaar en nu was ze zelfs nog een ander boek aan het schrijven. Ze schrijft bijna elke dag 2000 à 3000 woorden.
Hoe bedenk je de foto voor op je cover?
Meestal een site met foto’s Boek 3 : eigen foto (maar het beertje moest er weer bijl)
Maak je soms zelf een ontwerp?
Ja, bij boek 2 : 2 handen. Ik plaats geen gezichten : de lezers vullen liever zelf de personages in met hun fantasie.
Is dit het laatste deel? Voorlopig wel, maar wie weet…
Hoe wist je welk genre je wou schrijven?
Ik heb 4 mannen in huis. Dan wordt er wel eens veel naar maffia-films gekeken… Ook tijdens mijn jeugd fantaseerde ik akelige verhalen, altijd al iets met spanning gehad.
Haal je je inspiratie bij echte personen?
Meest geïnspireerd door een project ‘Youth at risk’ (Amerikaans) : jongeren tussen 14 en 20 jaar die in aanraking komen met drank en drugs…
YOUTH AT RISK HELPT MOEILIJKE JONGEREN TERUG OP RECHTE PAD.
“WIJ HELPEN JONGEREN ZICHZELF WEERBAAR TE MAKEN”
Terug op het rechte pad raken nadat je in aanraking bent gekomen met de jeugdrechter: evident is het niet. Daarom krijgen jonge mensen met moeilijke thuissituatie de hulp van Youth At Risk (YAR), een organisatie die jongeren helpt om hun leven weer op de rails te krijgen.
Op welk moment ben je gaan schrijven?
Toen ik 8 jaar was, wou ik schrijver worden. Toen ik 18 was wou ik journalistiek (Utrecht) studeren, maar was not done. Ik ging dan werken bij jeugdzorg tot ik erg ziek werd (reuma). Ik had toen veel tijd thuis en volgde cursussen. Nu ben ik helemaal gestopt met werken.
Heeft het schrijven jouw leven veranderd?
Het is een verrijking. Ik geniet van de contacten. Er is een leuke wisselwerking met andere auteurs en ook met de lezers.
Heb je een eigen schrijfplekje?
Eigenlijk niet echt, maar ik schrijf graag in de serre of in de tuin.
Wat moet er in een goeie thriller zitten?
Spanning. Diepgang : psychologische achtergrond van de hoofdpersonages. Die personen moeten fouten maken. Kan therapeutisch werken om ‘t te schrijven en te lezen.
einde
Lieve Marja, dank je dat ik dit spannende boek weer van je mocht ontvangen. Zoals je weet, lees ik niet zoveel thrillers, maar de jouwe zijn een uitzondering. Ik heb ze reeds allemaal gelezen. Ze zijn spannend, meeslepend, soms rauw en soms romantisch, met prachtige quotes en heel wat cliffhangers. Je bent voor mij de Queen of the Cliffhangers. Telkens opnieuw verbaas je mij met je fantasie om de spanning hoog te houden. Ik blijf je lezen.