Ans Vroom
Gastrecensie door Sonja Bourgeois
Wanneer de twaalfjarige Marie in de winter van 1969 haar moeder verliest, beseft ze niet hoe groot de impact van het gemis op de rest van haar bestaan zal zijn. De dood van Louisa zet een reeks gebeurtenissen in gang en het verdriet van Marie beïnvloedt vanaf dan elke keuze die ze maakt. Tot ze op een dag wakker wordt in een leven dat het hare niet is. Onbewust geeft Marie de pijn door aan haar dochter Elise, die vijftig jaar later beslist de noodlottige cirkel van haar familie te doorbreken.
Moederziel is een roman over moeders en dochters, en hun wankele zoektocht naar evenwicht en geluk. Want ieder kind draagt de tragiek van vorige generaties met zich mee, hoe hard we met z’n allen ook proberen eraan te ontsnappen.
- ISBN-nummer: 9789463105057
- Verschijningsdatum: 9/01/2020
- Aantal bladzijden: 301
- Uitgeverij: Uitgeverij Polis
- Prijs : € 22,50
Over de auteur :
Ans Vroom (1979) studeerde Taal- en Letterkunde aan de Universiteit Antwerpen. Ze startte haar carrière als dramaturg in het theater en werkt al jaren als freelancejournalist voor verschillende magazines.
De cover
Het boek heeft op de cover een mooie zwart-wit foto, sixties/seventies-stijl, met rode tinten. Dit boek valt al meteen op en aan de hand van de foto kan je al vermoeden dat het een familieverhaal is, voor mij ook meteen een throwback. De titel verraadt dan weer dat het verhaal over de moeder-dochter relatie gaat. De achterkant is rood met oranje en zwarte letters, heel mooi gedaan.
Het thema doet mij denken aan “Wij en ik” van Saskia De Coster. Na het lezen van het boek herkende ik inderdaad een gelijkenis, een pluim voor de debuterende schrijfster. In “moederziel” vond ik echter meer herinneringen aan mijn eigen moeder en mijn moeder-dochterrelatie : mijn moeder, die zo vaak over haar moeder vertelde, mijn moeder en grootmoeder die beiden jong gestorven zijn en aan wie ik nog zo veel wilde vertellen, het komt allemaal voor in het boek. Ook de moeilijke man-vrouw relatie is een thema in het boek, wat bij mij dan weer herkend wordt (ik zag mijn moeder vaak wenen om de hardheid van mijn vader).
Korte inhoud
Het boek vertelt het verhaal van Marie die op 12-jarige leeftijd haar moeder verliest, hoe ze in het leven staat en alleen verder moet. Het boek vertelt ook over Elise, de dochter van Marie, hoe zij in het leven staat en hoe zij omgaat met de “erfenis” van Marie. Een derde verhaallijn is dat van Louisa, de moeder van Marie en haar zussen, en de zussen van Louisa, de tantes van Marie. De eerste hoofdstukken vragen wel wat aandacht bij het lezen, er wordt kennis gemaakt met de verschillende personages in het boek. Dit is nodig om verder te kunnen lezen. Naarmate je verder leest, wordt alles duidelijk.
Na de laatste bladzijde lijkt het alsof je verder wil lezen, je wilt weten hoe het verhaal van Elise verder gaat: kan ze haar onbereikbare liefde toch wat dichterbij brengen? Iets waar Marie uiteindelijk wel in slaagt.
Bij het lezen van het verhaal over Elise begrijp je meteen de verbondenheid met Marie en op haar beurt de verbondenheid tussen Violet, Elise’s dochter en Elise.
Enkele quotes
Blz 24 : “het kind was een jaar of zeven en poseerde trots voor een bloeiende seringenstruik.”
Blz 183 : “Marie wijst naar de blauweregen die hun vader indertijd geplant heeft en die nu bijna volledig de achtergevel van het huis bedekt.”
De geur van jasmijn of seringen, de grote paarse trossen van de blauweregen brengen mij terug naar mijn jeugd, op de zwart-wit foto’s, in de tuin, op de trouwfoto’s van mijn ouders. Op de foto zie je mij als 4-maanden oude baby met mijn moeder in onze tuin.
Blz 181 : “ in de liefde kan je niets forceren. Maar doe je hart niet op slot. Laat de deur altijd op een heel klein kiertje staan”
Blz 207 : “zolang ze zich kan herinneren maant haar moeder haar bij haar vertrek zeer dwingend aan tot voorzichtigheid op de weg.” (wat mijn dochter ook van mij zegt)
Blz 274-275 : “ze heeft het stof van de herinnering aan hun liefde geblazen, en ze daarna weer veilig opgeborgen in de vitrinekast van haar geheugen.”
Persoonlijke uitleg
Ik zag het boek onlangs passeren bij “boeken voor moederdag”. Dit is terecht een mooi boek voor al wie mooie herinneringen heeft aan haar moeder. Voor mij persoonlijke is dit boek een aaneenschakeling van herinneringen, waardoor het mij ook raakt.
Behalve misschien in het begin leest het boek heel vlot. De hoofdstukken zijn heel kort, ik hou daar wel van: je kan het boek gemakkelijk even wegleggen en vlot terug inpikken in het verhaal.
Een aanrader, en misschien een moederdagtip?
Dank aan Sonja Bourgeois voor deze mooie en persoonlijke recensie !