Solovlucht Aloka Liefrink

Wanneer de 28-jarige Savarana Termeer, voor dood geslagen, op de badkamervloer ligt, probeert ze te achterhalen wat haar bezield heeft om deze bizarre relatiekeuze te maken. Voor ze Gunter Lindemans ontmoette leidde ze voor het eerst, na veel zware beproevingen, een succesvol en zelfstandig leven als teammanager voor een multinational.
Savarana ging voorbij haar grenzen om deze uiterst complexe man te begrijpen, maar was dat wel zo’n verstandig plan? Ze stelt niet alleen Gunter in vraag, maar ook zichzelf.
Lag haar sterk ontwrichte adoptieverleden aan de grondslag?

Een hele tijd geleden werden Aloka en ik bevriend op facebook. Het was de periode van toen haar boek “De voyeur” uitkwam. Dat boek intrigeerde mij en ik wou hem kopen. Ik vernam dat ze signeerde in de Standaard Boekhandel in de Steenstraat in Brugge. Op een hete zomerse zaterdag ging ik ernaar toe met mijn man. Het was een heel aangenaam weerzien. Eens niet van op facebook maar levensecht. We gaven mekaar een dikke knuffel.

Hieronder vind je het eerste boek dat ik van haar las :

Over Aloka Liefrink : haar website : klik hieronder

Aloka Liefrink °1979, geboren in Kerala en geadopteerd door een Vlaams-Nederlands echtpaar, heeft inmiddels acht boeken op haar palmares, waarvan Onderhuids (samen met succesauteur Luc Deflo) een bestseller werd. Haar thrillers worden door de pers en haar schare fans omschreven als ‘indringende, ijzingwekkende thrillers’.

En nu verder over haar nieuwste boek : Het is een heel zware tijd geweest voor haar om dit boek in die drie jaar neer te pennen. Dat komt omdat er toch veel autobiografische momenten in zitten. Ik had de eer om te mogen meelezen. Af en toe schrok ik van de heftigheid van wat ze meegemaakt had. Toen smste ik haar en praatten we erover.

Ik denk aan het boek “Achter gesloten deuren” van B.A. Paris. Was ook zo’n verhaal over intense manipulatie en gewelddadigheid.

De eerste grote crisis die Savarana meemaakte in haar familie was de scheiding van haar ouders. Haar moeder speelde een lelijke rol daarin. Als je leest wat die moeder allemaal deed en NIET deed met haar kinderen, dan krijg je rillingen. Welke moeder houdt nu ook haar kinderen weg van een goeie vader? Hoe hardvochtig kon ze zijn? Wat moet het moeilijk geweest zijn voor die kinderen om te kiezen bij wie ze wilden wonen…

Na de dood van haar vader denkt Savarana een nieuw leven te kunnen beginnen bij haar stiefmoeder Isabella. Daar wordt ze met veel liefde gemanipuleerd. Na een zware periode vlucht ze weg in de armen van Roel. Daar denkt ze de ware liefde te kunnen vinden. Maar weer loopt het allemaal stroef. Weer laat ze zicht manipuleren omwille van haar zoektocht naar liefde. Uiteindelijk kan ze op tijd wegvluchten naar haar vriendin Melissa. Die helpt haar terug op de been. Ze kan nu een zelfstandig leven leiden. Alles gaat goed en ze vindt een goeie job. Totdat ze Gunter leert kennen. Nu is hij de grote liefde. Hij heeft ook een versnipperde jeugd gehad en draagt, net zoals zij, de zware last ervan mee. Eerst proberen ze mekaar te helpen, maar algauw merkt Savarana dat ze weer in de val gelopen is. Hij is een echt voorbeeld van een psychopaat en reageert steeds gewelddadiger. Op een bepaald moment vroeg ik mij af wanneer Savarana het zou opgeven en hem verlaten. Ik vond haar heel sterk om toch maar bij hem te blijven. Het boek blijft spannend tot op het einde. Wat zal er met haar gebeuren?

Dit verhaal is er één van de vele mogelijke verhalen van kinderen met een adoptieverleden. Telkens opnieuw hun identiteit zoeken. Wie ben ik? Wat kan ik? Wat ben ik voor de andere? Door zodanig gemanipuleerd te worden, weten ze niet meer wie ze zijn? Bij Savarana herken je die tekenen heel goed.

Als je de cover bekijkt, dekt die de lading : een jonge vrouw gebonden aan haar lot, aan de mensen die haar gewelddadig manipuleren. De titel Solovlucht betekent voor mij dat ze het eigenlijk telkens alleen moet doen. Ze staat er dikwijls heel alleen voor, oog in oog met verschrikkelijke mensen. Ze neemt de vlucht alleen en is steeds op zoek naar de ware liefde, de liefde die haar eenzaam en bang hart zal verwarmen. Ze blijft zoeken… totdat de liefde haar vindt…

Het is een zeer aangrijpend en bloedstollend levensverhaal met een open einde. Hoe zou het nu verder gaan met haar? Krijgt ze haar leven terug op de rails?

Ik ben één van de gelukkige om deze prachtige meid wat beter te kennen en kan gerust zeggen dat ze nu op een heel mooi spoor zit. Ik ben heel dankbaar voor haar vriendschap en zal haar ook altijd blijven steunen. Ze mag steeds op mij rekenen.

Ik was aangenaam verrast toen op het einde mijn naam bij haar dankbetuiging stond. Ik heb inderdaad meegelezen met het manuscript. Dat was heel boeiend om te doen.

Enkele betekenisvolle quotes :

p. 76 : Ik keek voortdurend naar de klokradio. De tijd was een grote verrader geworden! Hoe lang had hij nog te leven? Had hij veel pijn?

p. 103 : De kalmte die op de tornado’s volgden, zorgden voor een oranjegrauwe hemel. Een hemelkleur waarvan je niet wist of de zon al dan niet zou doorbreken.

p. 103 : De angst domineerde. Niet dat ik slagen zou krijgen, maar de woorden zouden bloedende, zelfs etterende wonden veroorzaken op mijn kwetsbare – en onbehandelde – verleden.

p. 150 : Die switches werden me nu erg duidelijk en dat maakte het nog moeilijker. Ik had steeds medelijden gehad met de breekbare puberversie en ik rende weg van de wijze moeder die alles voor me regelde wat mijn hart tegensprak.

p. 155 : Ik lag op mijn bed in een kamer die niet meer zo veilig aanvoelde. Ik staarde naar het plafond en al wat ik zag waren barsten.

p. 187 : Was ik niet beter in India gebleven tussen de kruiden- en theeplantages? Vlakbij het strand tussen de kokosnootbomen? … Was adoptie wel echt zo nobel? Ik begon er steeds meer over te twijfelen. Zeker toen ik forums las over geadopteerden.

p. 221 : Dieren horen niet thuis in te kleine hokken. …. Eigenlijk ben ik dezelfde mening toegedaan wanneer het om adoptie gaat. Dieren en mensen kunnen gezond leven in een eigen habitat, als het Westen ze helpt.

En nu? Dit boek is een echte aanrader !

Bernard en ik waren ook aanwezig op de presentatie van “Solovlucht” in Zaltbommel (bij Nijmegen)