‘Wie wil er met mij trouwen’ verschijnt 3 februari bij Uitgeverij Palmslag 52 vrijgezellige gedichten In 52 rake miniatuurtjes neemt Bert Staal zowel het huwelijksaanzoek als het verschijnsel contactadvertentie op de hak. Een vrolijke parodie op de hunkerende clichés in contact advertenties, geschreven vanuit het perspectief van een zonderling die zich volkomen fout presenteert. Wie wel eens gegniffeld of onbedaarlijk gelachen heeft bij het lezen van een hartbrekende contactadvertentie moet zeker de bundel ‘Wie wil er met mij trouwen’ lezen. Geestig, gewaagd en bij vlagen ontroerend.
Over de auteur :
Bert Staal : Nuchtere Fries uit het behoedzame Noorden belandt eind vorige eeuw in het zwierige Zuiden en voelt zich al snel op zijn plek in het carnavaleske Brabant. Door deze culturele mix ontdekt Bert Staal zijn schrijfstijl, een opgewekt soort alledaags absurdisme. Het levensmotto van Bert is: Nihil Prodest Sed Facio. Vrij vertaald: Nergens voor Nodig, maar ik Doe het Toch. In 2001 is hij mede initiator van het kleurrijke vogelverschrikkerfestival dat sindsdien om de twee jaar het dorp Valkenswaard vrolijk op zijn kop zet. Bert Staal is geïnspireerd door het werk van Cees Buddingh’ en light verse dichters als Levie Weemoedt en Hans Dorrestijn.
Wie wil er met mij trouwen : 52 vrijgezellige gedichten van Bert Staal Uitgeverij Palmslag Prijs: €13, 00 ISBN: 978 94 930 59375 Publicatiedatum: 3 februari 2020 + Scabreus, onsmakelijk, gênant en ongepast intiem + 52 mislukte datingverzoekjes van een verafgelegen kneus + Geestig, ad rem en bij vlagen ontroerend
Wat vind ik van het boek?
Wanneer ik de cover bekijk, moet ik glimlachen : een man in korte broek, oranje kousen en een hoge hoed op. In de hand heeft hij een tandem vast. Op de bagagedrager zie ik een trouwboeket liggen. De foto past bij de titel : Wie wil er met mij trouwen. Er komt geen vraagteken erachter omdat hij het zelf als een feit ziet. Hij roept het als het ware en maakt onhandige maar grappige contactadvertenties. 52 meestal gore advertenties, voor elke week van het jaar eentje.
Ik hou van Munster kaas
van spruitjes en van pens
van rotte potvis kijken
geniet ik heel intens
Wie wil er met mij trouwen
Toen ik dit als eerste versje las, schrok ik. Oké voor de kaas, de spruitjes en de pens. Die lust ik ook, maar die rotte potvis vind ik maar vies. We hebben hier namelijk ooit een aangespoelde potvis gehad in Oostende en ik ging kijken… goh wat stonk dat… Ik vond het wel heel jammer voor dat beest.
Ik lees verder in het boekje en sta telkens verstomd hoe hij mijn etenslust verknalt. Bah, rare versjes. En toch hebben die gedichtjes iets grappigs en tegelijkertijd tragisch. De man spant zich in om speciale contactadvertenties te maken over alledaagse dingen die hij tot poëzie verheft. Een soort burlesk taalgebruik. Hij schokkeert graag.
Een jaar of tien werkte architect Staal aan deze bundel.” Ik heb altijd graag geschreven maar zie mezelf niet echt als een dichter. En ik ben wel een goede kijker. Als architect probeer ik ook steeds een twist aan te brengen, iets onverwachts dat verwondering wekt.”
Staal probeert dat ook te bereiken met zijn gedichten. Regels over vieze zaken, en dan steeds dat lieflijk bedoelde ‘wie wil er met mij trouwen’. Het moet een schokeffect teweegbrengen. Een beetje ontregelen. Hewel, dat lukt hem heel goed. Soms lach ik met een gedichtje, soms voel ik bijna mijn maag keren… Het zijn ook dikwijls absurde versjes. Zie hieronder :
Mijn moeder komt uit Domburg
mijn pa uit Simpelveld
en ik loop graag op sokken
dan voel ik mij een held
Wie wil er met mij trouwen
Het zijn soms ook absurde redeneringen, maar toch zet het je wat aan het denken.
Deze hieronder is ook niet erg smakelijk. Ik zie het al voor mij…
Ik verzamel vuilnisvaten
haarstukjes met echt roos
en volgehuilde zakdoekjes
stop ik weer in de doos
Wie wil er met mij trouwen
En toch blijf ik verderlezen tot het einde. De 52 versjes! Het is eens iets anders… Ik denk eraan om er enkele voor te lezen aan mijn vriendinnen en dan hun reacties te bekijken. Dat wordt hilarisch.
Veel leesplezier !