Onder de Afrikaanse zon Adrienne Benson

Onder de Afrikaanse zon                        Adrienne Benson

Hoe de levens van drie vrouwen voor altijd met elkaar verweven raken Leona, een Amerikaanse wetenschapper, krijgt in een afgelegen Masainederzetting in Kenia een dochtertje. Vanwege haar eigen moeilijke jeugd en het feit dat ze alleenstaand is, twijfelt ze aan haar vermogen om zelf een goede moeder te zijn. Jane, een eenzame expat, volgt haar man voor de zoveelste keer naar wéér een ander land, en leert daar hoe kwetsbaar het leven is. Simi, een kinderloze Masai, leeft in een gemeenschap waar vrouwen alleen waardevol zijn als ze kinderen hebben. Dan krijgen de drie vrouwen vanwege uitzonderlijke omstandigheden met elkaar te maken. In het meedogenloze Afrikaanse landschap moet ieder van hen op een eigen manier om zien te gaan met hartverscheurend verlies, pijnlijke conflicten en overrompelende liefde.

Over de auteur : Adrienne Benson groeide op in Afrika en woonde in Kenia, Liberië, Zambia en Ivoorkust.  Ze schreef voor o.a. The Washington Post, The Huffington Post  en diverse literaire tijdschriften.  “Onder de Afrikaanse zon” is haar debuutroman.

Als dochter van USAID-medewerkers groeide ze op in verschillende Afrikaanse landen.  Op haar zestiende maakte ze de ingrijpendste grensoversteek van haar leven als ze “terugkeert” naar Amerika, een land dat ze nauwelijks kent.

Ze was vrijwilliger in het Peace Corps in Nepal, woonde in Oekraïne en Albanië en heeft op zoveel luchthavens geslapen dat ze de tel is kwijtgeraakt.  Tegenwoordig woont ze naar alle tevredenheid met haar drie kinderen in Washington, D.C.

Mijn mening : Ik had even tijd nodig om in dit boek te komen omdat Afrika niet echt mijn favoriet is, maar eenmaal ik de drie vrouwen leerde kennen en hun verhaal mocht lezen, ging het vlotter.  Wat Jane en Leona meemaken, is het leven van kinderen die Third Culture Kids (TCK’s) zijn : kinderen die een groot deel van hun jeugd buiten het geboorteland van hun ouders doorbrengen.  Ze zijn geen immigranten, want het is altijd de bedoeling dat ze uiteindelijk terugkeren naar het land dat hun paspoort heeft uitgegeven.  We volgen Grace en vooral Adia tijdens hun jeugd.  Ze hebben een spannend leven van verhuizen en afscheid nemen. De Afrikaanse omgeving wordt heel goed beschreven, zodat je je er bijna waant.  De droogte, de hitte, de dieren, de gewoontes, de natuur, … Alles komt uitgebreid aan bod.

Dit verhaal werd geschreven uit een gevoel van nostalgie.  Het woord nostalgie is een samentrekking van de Griekse woorden voor terugkeer en verdriet, pijn.  Haar remedie, als schrijver, tegen verdriet is de dingen die pijn doen benoemen en aan het papier toevertrouwen.  Ze wilde tonen hoe Adia (een TCK) opgroeide tussen twee culturen.  Het kan verrijkend zijn maar ook verwarrend.  Waar en bij wie hoort ze bij? 

Het boek bestaat uit drie grote delen met telkens kleine ondertitels die iets vertellen over de komende inhoud.  Op het einde krijg je een nawoord waarin ze beschrijft waarom ze dit boek schreef. Ze legt het uit vanuit haar standpunt.  Daarna krijg je een dankwoord waarin ze iedereen bedankt die haar geholpen heeft om dit project tot een goed einde te brengen.  En dan helemaal op het laatst wordt er nog iets verteld over de schrijver zelf.  Dat verduidelijkt nog wat meer.

In haar nawoord vermeldt ze dat ze niet Karen Blixen is.  Doordat ik het verhaal van Out of Africa ken en de film al menige keren gezien heb, wou ik jullie even de sfeer laten proeven :

Enkele quotes : 

p. 10 : Deze baby was geboren uit eenzaamheid – de wanhopige eenzaamheid van mensen die onder vreemden leven, zonder gedeelde taal of gebaren.

p. 13 : Hoewel ze normaal gesproken een ingetogen en rustig mens was, werd ze nu bijna losbandig van de duizenden woorden die ze zonder moeite kon vinden om ze als confetti rond te strooien.

p. 31 : Diep vanbinnen ontstond een rauwe, beschadigde plek.  Ze had geleerd dat ze niemand kon vertrouwen, zeker niet de mensen die dicht bij haar stonden.

p. 32 : Maar nooit vergat ze regel één voor antropologen : kijk door de ogen van de inheemse bevolking om ze te begrijpen, maar blijf een toeschouwer.

p. 109 : Misschien begon het unieke verhaal van een persoonlijkheid wel in de ruimte waar de bevruchting had plaatsgevonden.  Als dat zo was, dan was Adia een kind van stof, de rook van houtvuur en de geur van vee.  Leona zou haar nooit dwingen dit achter te laten.

p. 136 : Het oerwoud ademde, en het hart klopte : het was een harmonisch lichaam dat leefde en bewoog, opgebouwd uit de talloze wezens en planten, samen met de rotsen en de aarde en de lucht.

p. 165 : De dag ging ervandoor en nam de laatste streepjes licht en de kleuren van het land met zich mee. (Zo mooi poëtisch gezegd, daar hou ik van.)

p. 296 : Voor de zon zich aan de hemel vastgreep en zich omhoogtrok om over de heuvels van Loita en het eerste lentegras te schijnen.

p. 369 : Je weet toch dat de doden niet sterven zolang wij aan ze denken.  (Dat vind ik een heel waardevol idee ! )

p. 371 : Een zebra neemt zijn strepen overal met zich mee.  Je laat je thuis nooit echt achter.  Het is als de strepen van de zebra… het volgt je overal, net zoals je eigen huid.

p. 403 : Als ik een lied van Afrika ken, van de giraffe en van de Afrikaanse nieuwe maan, van de ploegen in het veld en de bezwete gezichten van de koffieplukkers, kent Afrika dan ook een lied van mij?

Voor de muziekliefhebbers vond ik de prachtige muziek : 

 

ISBN : 9789402701555

Publicatiedatum : 04/09/2018

Pagina’s : 416

Uitgever : HarperCollins

Prijs : € 15