Mister Willing leert koken…

Weer een leuk verhaal van Sandra Ringoot.

‘Oh wat hou ik van de herfst,’ gilt Jamila uitgelaten in de tuin. Ze schopt tegen een hoop afgevallen bladeren, die broer Jason zonet keurig heeft bijeen geharkt.
‘Jamila, jij plaaggeest, ik zal je leren,’ schreeuwt Jason uit en hij holt haar
achterna met gebalde vuisten.
Ook al is Jason sportiever, toch wint Jamila in de spurt en gooit ze triomfantelijk haar armen in de lucht.
‘Joehoe, ik heb gewonnen van grote broer,’ juicht ze.
Mister Willing houdt het hele schouwspel nauwgezet in de gaten. Hij vertoeft namelijk boven in Jamila’s kamer en heeft vandaar een prachtig uitzicht op de tuin. Zijn lief snuitje plakt aan het koude vensterraam en hij ziet hoe mooi de tuin erbij ligt. De kastanjeboom draagt trots zijn vruchten en schittert in zijn herfstjasje. Diep oranje, ook goud en bruintinten kleuren deze kille novemberdag. Hier en daar komen paddenstoelen piepen en een eekhoorn huppelt door het zacht groene gras op zoek naar nootjes.

De vliegenzwam
Knagende eekhoorn

Hij merkt op dat de lucht grijzer is dan in de zomer en dat de vogels lager vliegen. In een baantje dat net achterom de tuin loopt, wandelt er een oud koppel, arm in arm.
Hé, wat een leuke hoed draagt die meneer, denkt ons lief konijntje. Helemaal volgens het seizoen draagt hij een jachthoed met een fazantenpluim.

Dan gaan zijn knoopoogjes naar het dametje haar rode, wollen mantel.
Opeens gaat Mister Willings aandacht naar de lege tuin.
‘Waar is ze nou gebleven, Jamila?’, fluistert hij en zijn oogjes speuren de tuin af op zoek naar zijn baasje.
Hij trekt zijn schouders op en een bizar gevoel sluipt in zijn hartje. Hij voelt zich plots eenzaam.
Hij verveelt zich en heeft nood aan gezelschap en verstrooiing.
Eigenlijk heeft hij wel zin om iets leuks te gaan doen met Jamila.
Zou ze me beu zijn, vraagt hij zich af?

Misschien is ze helemaal niet meer geïnteresseerd in mij en wil ze niet meer spelen. Ja, ze is geen klein kind meer en heeft andere verlangens, bedenkt hij.
Oh, dat zou heel spijtig zijn voor Mister Willing, nietwaar lieve kinderen. Het kan inderdaad zijn dat Jamila haar vrije tijd anders invult, omdat ze groter wordt; bv samen met een vriendin gaan tennissen of naar de cinema.
Mister Willing en Jamila konden altijd zo goed met elkaar opschieten. Laat ons niet te vlug verkeerde conclusies trekken en duik jij samen met mij opnieuw in het verhaal? Want ik wil gretig het vervolg kennen en ben reuze benieuwd ….
Opeens hoort hij voetstappen naderen en een lachend snoetje steekt haar
hoofd binnen. Het is Jamila.
‘Hé gekkie, ik heb je gemist!’, gilt ze enthousiast.
Ze vliegt hem om de hals en geeft hem een klinkende zoen.
Mister Willings hartje zou wel een vreugdedansje kunnen maken van plezier.
Hij beseft dat ze hem nog doodgraag ziet en dat gevoel is wederzijds.
‘Wat zou je denken als jij en ik de keuken induiken en lekkere pompoensoep gaan maken?’ vraagt Jamila.
‘Superidee Jamila!’, gilt ons konijntje.


‘Weet je, binnenkort is het “Halloween” en dan kunnen we lekker griezelen,’ zegt ze op mysterieuze toon.
Mister Willing trekt grote ogen en een rilling loopt over zijn rug.
‘Wat bedoel je, komen er dan spoken hier in huis?’
‘Maar nee, gekkie, we gaan leuke dingen knutselen en pompoensoep met
spinnetjes eten,’ verduidelijkt ze.
‘Eet jij maar spinnen, mij niet gezien hoor!’, gilt ons konijn geschrokken en hij trekt een pruillip.
Jamila wrijft hem liefdevol over de rug en dat biedt hem een beetje troost.
‘Vertrouw me nu maar, gekkie. Ik zou je toch nooit dwingen om enge dingen te gaan doen,’ zegt ze gemeend.

Hij kijkt haar in de ogen en opeens lijkt hij te beseffen dat ze wijzer geworde is. Oma had het ook al opgemerkt vorige zondag in het woonzorgcentrum.
“Jamila je bent een pientere meid”, had oma gezegd.
‘Of weet je wat, laten we nu samen spookjes knutselen. Dat is leuk om te doen en dan maken we morgen pompoensoep,’ zegt ze vastberaden.
‘Superleuk, maar wat hebben we daarvoor nodig?’
‘Lapjes stof, viltstiften, vulling en touw,’ antwoordt Jamila die meteen in de
naaidoos kijkt.
‘Welke kleur stof zoek je?’ , vraagt ons konijntje.
‘Uh, hallo…welke kleur heeft een spook, denk je,’ zegt Jamila op strenge toon en ze zwiert haar handen in de zij. Ze lijkt net een schooljuf in die houding, denkt Mister Willing.
Mister Willing kijkt haar verlegen aan en een beetje stuntelig antwoordt hij ‘Wit misschien?’
‘Inderdaad, goed zo gekkie,’ zegt ze lief.
Er verschijnt een glimlach op ons konijntje z’n snoetje en tevens lijkt het of de zon de wolken opzij duwt en de woonkamer onderdompelt in een warme gloed.
‘Gezellig he, zo knutselen op een vrije namiddag,’ besluit Jamila.
Mister Willing knikt, hij geniet van de activiteit en het gezelschap.
Na een uurtje knutselen kunnen ze pronken met een fraaie slinger waar
schattige spookjes aan bengelen.
‘Kijk eens aan, hoe mooi!’ zegt Jamila trots.
Mister Willing glundert. Knutselen is best wel leuk, denkt hij.

Vinden jullie knutselen leuk, beste kinderen?
Nou, vind ik ook. Lekker creatief bezig zijn zoals: tekenen, schilderen, haken en breien, maar ook bakken daar hou ik van.

De volgende dag…

Jamila komt drijfnat thuis van school. Ze was vandaag met de fiets gegaan en toen de schoolbel ging, kwam de regen met bakken uit de lucht vallen. Gauw haast ze zich naar binnen. Haar maag knort en ze heeft het koud.
‘Brr…wat een rotweer,’ jammert ze.
‘Jamila, trek gauw je natte kleren uit, straks word je nog ziek. Huppakee, naar boven en ga je haren drogen,’ beveelt mama.
‘Ok mams,’ antwoordt Jamila gehoorzaam, ze laat een spoor van druppels na op de trap helemaal tot aan de badkamer.
Mister Willing is uit zijn middagslaapje geplukt door het geluid van de
haardroger op de bovenverdieping. Benieuwd als hij is, trippelt hij de gang door en legt zijn oren te luister. Wie zou er in de badkamer zijn, vraagt hij zich af.
Nou Mister Willing, ik stel voor dat je even zachtjes aanklopt op de deur en
vraagt of je mag binnenkomen. Wees steeds beleefd , weet je wel.
‘Klop, klop, mag ik binnenkomen alsjeblieft?’
Er klinkt gestommel in de badkamer….
‘Oh Mister Willing, ben je al wakker?’, vraagt Jamila verwonderd en ze zet de deur op een kiertje.
‘Ja, ik hoorde een zoemend geluid en dacht eerst dat papa het gras aan het
maaien was. Dan keek ik buiten en zag dat het aan het gieten was, dus dacht ik…’
‘Jaja, het is al goed gekkie. Zeg eens heb jij misschien trek in pompoensoep,
want ik heb een reuzehonger? Ga je mee naar de keuken, dan gaan we lekkere pompoensoep maken.’
Tuurlijk lust Mister Willing pompoensoep. Wie niet trouwens?
Hij rept zich als de bliksem naar de keuken en verheugt zich op een gezellig onderonsje met Jamila.
‘Mister Willing wat is het eerste wat men moet doen, alvorens je gaat koken?’
Ons lief konijntje trekt zijn schouders op, want eerlijk gezegd weet hij het niet.

‘Onze handen wassen’, zegt Jamila, ‘in jouw geval je pootjes dan.’
Ze lacht vrolijk en stopt hem de zeep toe.
‘Tweede regel in koken: Doe een keukenschort om, zo hou je de kledij netjes.’
‘Hebben we alles om soep te maken in huis dan?’, vraagt Mister Willing.
‘Jazeker, mama heeft deze morgen boodschappen gedaan. Ze is zelfs zo
vriendelijk geweest om de groentjes al voor te bereiden.’
‘Hoe heeft ze dat gedaan? Heeft ze een gesprekje met ze gehad om hun leed
te verzachten, omdat ze vandaag in een bouillonnetje gedraaid worden?’ , zegt hij op lachende toon.
‘Hihihi…..’
Jamila schatert het uit.
‘Wat een grappig konijntje ben jij toch,’ zegt ze en tranen van plezier rollen
over haar wangen. Dan veegt ze haar wangen droog en haalt de kommetjes
met gesneden groenten uit de koelkast.
‘Ziezo alles staat klaar, eerst gaan we de groenten stoven in vetstof,’
verduidelijkt ze. ‘Ik start met de fijngesneden ui, dan volgen de wortelschijfjes en de pompoenblokjes.’


‘In boter bedoel je,’ zegt ons konijntje.
Jamila knikt en ze roert met een houten lepel in de kookpan, zodat de groentjes garen in de boter.
‘Oeps, je bent vergeten om de groenten eerst te wassen?’ roept Mister Willing.
‘Neen, dat heeft mama al gedaan hoor. Alles staat hier piekfijn uitgelegd op
haar lijstje. Zo vergeet ik niks,’ zegt ze.
‘En wat als er iets misgaat met het vuur of zo? Kunnen we dan een hulplijn
bellen?’ ,zegt hij plots angstig. De paniek slaat hem om de oren, want opeens moet hij denken hoe hij bijna brand veroorzaakt had in de keuken door de vergeten pizza’s uit de oven te halen.
‘Neen, vorige week heeft mama ook al soep gemaakt en toen heb ik ook
geholpen. Ze vertrouwt mij en ze is maar eventjes weg bij de buurvrouw iets gaan afgeven. Voor je het weet staat ze hier terug,’ antwoordt ze en ze
knipoogt naar Mister Willing.

‘Oef wat een opluchting,’ klinkt het. De keuken vult zich met een overheerlijke geur en daar verschijnt mama opeens in de deuropening.
‘Mmm… wat ruikt het hier heerlijk. Lukt het een beetje?’, vraagt ze.
‘Natuurlijk, ik kan al goed koken hoor,’ antwoordt Jamila trots en ze kijkt
meteen naar Mister Willing.


Gelukkig blijft die stokstijf zitten op het aanrecht. Hij mag zijn ogen niet
bewegen, want anders zou mama in de gaten hebben dat hij een magisch
konijn is. Hopelijk blijft ze niet te lang in de keuken rondhangen. Stel je voor dat ons lief konijntje opeens moet niezen. De scherpe uiengeur zou wel eens zijn neusje kunnen prikkelen.
Komaan beheers je Mister Willing!
‘Jamila, de kippenbouillon mag er nu bij hoor,’ beveelt mama.
Terwijl Jamila de bouillon bij de groentjes doet probeert Mister Willing zo stil mogelijk te blijven zitten. Wanneer mama ook nog eens de dampkap aanzet, draaien zijn lange hangoren als een paardenmolen in ‘t rond.
Het angstzweet breekt hem uit. Hoe lang gaat hij deze kwelling nog
aankunnen? Oh jeetje, zijn oren wapperen van links naar rechts en dat is zo vermoeiend voor Mister Willing.
‘Ziezo, het deksel mag erop en nu nog een halfuurtje wachten alvorens het
mixen,’ zegt Jamila gehaast.
‘Zal ik alvast de kommetjes afwassen?’, vraagt mama.
Oh neen, denkt ons lief konijntje, gaat hier nu echt geen einde aan komen.
Maar gelukkig heeft Jamila het door en antwoordt ze: ‘Jazeker mama, ik moet even naar het toilet een plasje doen, dan ga ik mijn handjes wassen en kom ik helpen afdrogen.’
Ze tilt Mister Willing van het aanrecht en loopt ermee richting haar slaapkamer.
‘Neem je knuffel maar mee naar boven, want straks ruikt hij naar uien,’ roept mama haar achterna. Terwijl Jamila vliegensvlug de trap op rent proest ze het uit van het lachen.
‘Hihihi…oh mijn lief konijntje wat heb jij allemaal meegemaakt!’

‘Het was een ware nachtmerrie Jamila, ’t leek op Halloween’, zegt hij
beteuterd.
Mister Willing kijkt sip. Hij voelt zich opeens niet zo lekker en verlangt ernaar om rustig een dutje te gaan doen.
Jamila stopt hem alvast in haar bed, zodat hij wat kan bekomen van het
kookavontuur. Terwijl Jamila en mama de soep mixen en afwerken met
heerlijke kruiden… zwijmelt ons lief konijntje in een mooie droom en vliegt hij over regenbogen van fluweel en poedersuiker, waar hij zich veilig voelt net als bij Jamila.
Welterusten lieve kinderen.

Ziezo, weer een leuk verhaal van ons lief klein konijntje. Nu is het gauw herfstvakantie en dan kun je lekkere soep maken en veel knutselen met de kinderen. Ik heb nog een leuke kleurtekening als verrassing. Geniet van de vakantie !!!