Om nooit te vergeten

Sarah Jio

Een aangrijpend verhaal over het verlies van een grote liefde, en de kracht om een nieuw leven op te bouwen, voor de lezers van Corina Bomann en Santa Montefiore.

Kailey Crane zit tegenover haar kersverse verloofde, Ryan, in een van de chicste restaurants van Seattle, en realiseert zich hoe gelukkig ze zichzelf mag prijzen. Ze heeft een fantastische baan en tegenover haar zit de geweldige man met wie ze haar toekomst wil delen. Als ze het restaurant verlaten, wordt Kaileys aandacht getrokken door een magere zwerver. Alsof hij haar blik voelt kijkt de dakloze op en met een schok herkent ze Cade McAllister, ooit de liefde van haar leven.

Toen Kailey en Cade elkaar tien jaar eerder ontmoetten, voelden ze zich vanaf de eerste seconde sterk tot elkaar aangetrokken, alsof de een de aanvulling was van de ander. Toen Cade plotseling verdween was Kailey er kapot van, maar ze raapte de brokstukken bij elkaar en ging verder. Nu besluit ze deze schim van haar vroegere geliefde te helpen zíjn leven weer op te pakken, in eerste instantie in het geheim. Al snel beseft ze dat ze voor een onmogelijke keuze staat: hoe ver is ze bereid te gaan voor ware liefde?

  • Productcode (EAN): 9789022581186
  • Verschijningsdatum: 3/11/2020
  • Aantal bladzijden: 320
  • Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij B.V.
  • Prijs : € 19,99

Wat vind ik van het boek?

Mijn verwachtingen waren eigenlijk al redelijk hoog gespannen omdat ik al boeken gelezen heb van Sarah Jio. Ze waren steeds heel mooi. Ik hou van haar manier van schrijven : romantisch maar niet zeemzoeterig of klef, met diepgaande dialogen en prachtige zinnen. Daarom vond ik gemakkelijk enkele quotes die je hieronder vindt. Wat tussen Cade en Kailey gebeurt, kan in werkelijkheid ook gebeuren. Trouwens in haar “Nawoord” vertelt Sarah Jio hoe ze ertoe kwam om dit verhaal te schrijven. De aanleiding naar dit verhaal is haar ook zo overkomen. Interessant om te weten hoe iets alledaags kan leiden naar zo’n mooi en doorleefd verhaal. Ik heb veel sympathie voor Kailey. Ze heeft het niet gemakkelijk want moet keuzes maken die telkens verdriet en pijn meebrengen. Maar uiteindelijk zal ze toch de grootste keuze moeten maken. Cade is een excentrieke, boeiende, lieve man die totaal van zichzelf verwijderd geraakt door een heftig voorval in zijn leven. Hij verliest alles en dwaalt rond in zijn leven en aan de rand van de maatschappij. Totdat Kailey hem terugvindt. En dan evolueert alles in rustig verder. De sterke dialogen brengen het verhaal in een vlug tempo vooruit. Er gebeurt heel veel. Je merkt ook dat iemand met een hersentrauma heel moeilijk herstelt als hij al ooit helemaal kan herstellen. Gelukkig kan dat zoveel mogelijk met heel veel liefde en geduld van Kailey.

Ik leef ook mee met haar verloofde, Ryan. Die man ziet haar doodgraag en verdraagt werkelijk heel veel van haar. Hij voelt steeds meer dat er iets niet klopt in hun relatie. Hij voelt dat hij haar kwijtraakt en geeft haar de vrijheid om Cade te helpen. Maar op een bepaald moment barst toch de bom. Ook zijn geduld en liefde hebben hun grenzen.

Het is een mooi en waarachtig romantisch verhaal. Ik vond de cover al heel aantrekkelijk en het verhaal is heel aangrijpend. Dus zeker een aanrader!!!

Enkele mooie quotes :  (doorspekt met enkele liedjes die in het boek voorkomen)

p. 10 : De inkt van tien jaar geleden is een beschamende herinnering aan een verleden dat geen toekomst is geworden, aan de dromen die in het niets zijn opgelost.

p. 35 : Hoe kan ik het zorgvuldig gecreëerde heden waar ik zo hard voor hem gewerkt laten bezoedelen door mijn verleden?

p. 42 : Mijn oma zei altijd dat kaneel de geur van een huis vol geluk is…

p. 62 : … en denk aan de keren dat ik mama’s oude jurken aan mocht trekken van oma. Het was alsof er een graafmachine door mijn hart reed die herinneringen ophaalde waarvan ik niet eens wist dat ik ze had.

p. 114 : Even zijn we zo in onze omhelzing verwikkeld, in een magisch moment, dat ik niet weet waar hij begint en ik eindig.

p. 151 : Ik was koud en eenzaam. Ik denk dat we pas weten wat we zoeken als we het vinden.

p. 175 : Het voelt alsof ik zojuist mijn waardevolste bezit op straat heb laten liggen in de hoop dat het er morgenochtend nog is, onbeschadigd en intact.

p. 182 : Ongevraagde herinneringen spoelen als golven over me heen, de ene na de andere. Ze raken me met zoveel kracht dat ik me moet vasthouden.

p. 256 : Cade is verloren en ik kan zijn pad niet langer voor hem verlichten. Ik kan niet langer zijn landkaart zijn. Hij moet zijn eigen innerlijke kompas vinden.

p. 288 : Teleurstelling is niet meer dan een opstapje naar mooiere dingen, het allermooiste.

p. 311 : Hersenen die zich aan het herstellen zijn, zijn net als de naald op een beschadigde langspeelplaat die het volgende couplet probeert te bereiken, maar steeds dezelfde kras raakt en op die manier het trauma uit het verleden keer op keer afspeelt.

Een lied om mee af te sluiten :