Mister Willing is verliefd.


Op een druilerige zaterdagochtend was het verdacht rustig ten huize Jamila.  

Nou ja, sorry voor m’n verkeerde woordkeuze, maar ik bedoel… het was nu nog rustig alvorens Mister Willing het huis op stelten ging zetten.  Ja, jullie horen het goed. Dit verhaal gaat pittig worden, dat is het minste wat ik ervan kan zeggen. Zijn jullie benieuwd? Dan ga ik verder met het verhaal… 

Wel, iedereen lag nog lekker uit te slapen, omdat het weekend was. Behalve mama die zat reeds lekker koffie te drinken in haar kamerjas aan de keukentafel. Ze genoot van de stilte op een rustdag en bladerde door de krant. Ze was goedgezind vandaag, ook al voorspelde het weerbericht in de krant niet veel goeds. Volgens de weerman ging in de ochtend de bewolking toenemen en overgaan in rukwinden met hevige buien in de namiddag. Ze keek op richting het keukenraam, terwijl ze nipte van haar kopje koffie en zag dat de lucht grijs was. De regen tikte zacht tegen het vensterraam en de wijzer van de klok ging op tien uur staan. Jamila draaide zich nog een keer om in haar bed en droomde verder van een uitstap naar het pretpark. Daar had ze eerlijk gezegd wel zin in. Ze tuurde naar een immens groot reuzenrad en stond te popelen om erin te gaan. Ze zag hoe de bakjes schommelden in de helderblauwe lucht. Elk bakje had een andere kleur. Het rad draaide voor haar ogen en ze zag de kleuren voorbijkomen: geel, rood blauw, groen, wit, grijs, zwart, paars, oranje. Dan zag ze het roze bakje voorbijkomen en ze vloog er meteen naartoe. Ze droeg een goudkleurige prinsessenjurk en op haar hoofd fonkelde een diamanten kroon. Ze was helemaal niet bang, ook al tuurde ze over de rand en zag dat de mensen als mieren zo klein leken. Ze voelde een warme briesje door haar lange bruine haren en rook opeens de zoete geur van rode kermisappels. Het water kwam haar in de mond. Haar maag ging er zelfs van knorren en opeens schoot ze wakker.

Ze keek op haar wekker en zag dat het kwart over tien was. Ze stond op en liep door de gang naar de keuken. 

“Mama, jeetje is het al zo laat. Slaapt de rest nog misschien?,” vroeg ze aan mama, terwijl ze zich geeuwend aan de keukentafel zette. 

“Je broer die staat onder de douche en papa die zit denk ik nog altijd op het toilet,” antwoordde mama. 

“Is papa soms zijn nieuwjaarsbrief voor volgend jaar al aan het schrijven op het toilet?” , reageerde Jamila plagerig. 

“Dat zou best wel eens kunnen, liefje. Zeg heb jij geen honger, lust je een sneetje krentenbrood?” , vroeg mama. 

“Oh lekker, krentenbrood met kaas. Alhoewel ik net droomde van zoete liefdesappels van de kermis en toen schoot ik wakker van de honger.” 

Op dat moment komen papa en broer Jason de keuken binnenlopen en horen een flard van het gesprek. 

“Gaan we straks lekker naar de kermis liefdesappels eten misschien?”, vraagt papa.

“Heb je al eens buiten gekeken naar het weer, lieverd? Ik denk niet dat dit vandaag aan de orde is,” antwoordt mama, terwijl ze de krant naar hem toeschuift. 

“Oei, ze verwachten felle rukwinden en hevige buien. Inderdaad, dan blijven we best thuis,” besluit papa. 

“Neen, we gaan toch niet de ganse dag thuisblijven omdat het een beetje gaat waaien. Ik zou zo graag eens naar een pretpark of kermis gaan. Dat is al zo lang geleden,” klaagt Jamila en ze schuift bruusk haar bord voor haar uit en loopt boos weg naar de woonkamer. 

“Nou moet je niet gaan zitten mokken Jamila, omdat je je zin niet krijgt. Het weer leent er zich vandaag niet toe om zo’n dingen te gaan doen,” roept mama ontdaan door Jamila’s gedrag en ze ruimt de tafel stilzwijgend af. Mama’s goed humeur lijkt om te slaan, als een rubberbootje in de woeste golven. 

Jamila neemt Mister Willing uit de speelgoedmand en knuffelt hem stevig. Ze trekt een pruillip en fluistert allerlei stoute dingen in het hangoor van de knuffel. Mister Willing luistert aandachtig en trekt dan grote ogen. Het zint hem niet dat Jamila de godganse dag gaat thuisblijven, want normaal gezien gaan ze elke zaterdag met het gezin op stap. Eerlijk gezegd had hij een plannetje in zijn hoofd dat hij wou uitvoeren en dat een slechte weersvoorspelling roet in het eten zou gooien, dat kon hij niet toelaten. Dus moest hij dringend in actie schieten. 

Hij fluisterde wat goede raad in Jamila’s oor. Het leek wel een codetaal tussen die twee. Ze waren inderdaad dikke vrienden voor het leven en hun band was nog hechter geworden door de vele avonturen die ze al beleefd hadden. Zo was er het doldwaze avontuur met Sinterklaas en de kerstman. De uitstap naar het zwembad en dan die helse fietsrit naar school in de rugzak, om met de pestkoppen van Jamila af te rekenen. Sindsdien was Jamila veranderd, mag ik toch wel zeggen. Ze staat sterker in haar schoenen en komt vaker uit voor haar mening. Wat goed is natuurlijk, maar soms heeft ze een brutaal mondje. Nou vooral dan thuis, want op school is ze flink hoor. Mama en papa hadden het ook al opgemerkt. Ze hadden haar er al eens voor gewaarschuwd dat beleefdheid een werkpuntje is, waar ze dit jaar moet aan gaan werken. Kortom beleefd zijn is heel belangrijk, lieve kinderen. 

Laten we maar terugkeren naar de verhaallijn, want daar draait het tenslotte om, nietwaar. 

Jamila zat dus nog steeds in haar pyjama en repte zich als de bliksem naar de keuken om zich te gaan excuseren bij haar ouders. Want dat had Mister Willing haar opgedragen te doen. Nadien kon ze zijn briljant voorstel uit de doeken doen. Met wat geluk zou zijn plannetje slagen en was hij vanavond de Koning te rijk, onder de konijnen dan toch.   

“Mammie en pappie, ik wil me excuseren voor mijn slecht gedrag van daarnet, sorry duizendmaal,” zei ze met neergeslagen blik en ze demonstreert haar pruillip. 

Schoorvoetend dribbelt ze met haar blote voetjes over de koude vloertegels. Haar kleine handen friemelend door nervositeit en dan kwamen de verlossende woorden uit mama’s mond gerold. 

“Wel, Jamila het is je vergeven, maar je houding van daarnet was ongepast hoor. We hebben de beslissing genomen dat papa met Jason naar het autosalon gaat. Wij gaan naar een binnenspeeltuin en als je braaf bent, krijg je  een ijsje.”

“Joepie, dankjewel mama,” zegt Jamila en ze geeft een klinkende zoen aan mama en papa. 

“Komaan, maak je snel klaar dan kunnen we vertrekken,” zegt papa opgewekt.  

Jamila maakt zich vliegensvlug gereed om naar de binnenspeeltuin te gaan. Mister Willing die laat ze met een gerust hart thuis, want die heeft andere verwachtingen. Nadat ze de deur achter zich dichttrekken en de auto de straat uit rijdt komt Mister Willing met zijn briljant plan op de proppen.  

Hij duikt in de knutselkast van Jamila en rommelt er tussen knalrood crêpepapier met gouden glittertjes, een spoel touw, een schaar, lijm en een waaier van sjablonen. Hij kiest er vastberaden de sjabloon met hartvorm uit en gaat ijverig aan de slag. Na een halfuurtje heeft hij een mooie slinger gemaakt uit rode hartjes met gouden glitters.

Hij hangt de versiering op in de woonkamer. Sluit de gordijnen, steekt de kaarsjes aan. Het gaat gezellig worden, vermoed ik. Hij huppelt door de keuken naar de diepvries en haalt er twee bakjes lasagne uit. Oei neen, hij huppelt terug naar de diepvries en ruilt ze om voor twee pizza’s, die hij prompt in de oven steekt. 

Wat een lekkerbek ben jij, Mister Willing. En…ik denk een heuse romanticus ook, nietwaar. 

Hij vult ook twee glazen met fruitsap en zet ze op het salontafeltje. 

Hij is iets vergeten, maar wat? Hij denkt even na, laat zijn knoopogen glijden over de glazen tafel. Ja, het schiet hem te binnen; een tafelkleed. 

Dat mooie rode tafelkleed met die hartjes op voor Valentijn. Hij huppelt naar de kast en vindt het meteen. Ziezo, terwijl het eten in de oven staat gaat hij een Playlist kiezen op mama’s mobieltje. Gelukkig vergeet mama haar mobieltje vaak. 

Het komt allemaal voor mekaar. Hij kiest er de meest romantische liedjes uit en wordt zelfs al een beetje weemoedig door de zeemzoete liedjes. Oh jeetje, hij is vergeten om een bad te nemen. Eerlijk gezegd ruikt hij een beetje onfris. Maar de heerlijke geur van pizza’s komt al uit de keuken. Dus rest hem niet veel tijd meer. Ik raad je aan om vliegensvlug een douche te nemen, misschien. 

Hij luistert naar mijn goede raad en huppelt naar de badkamer om zich te gaan douchen. Mister Willing houdt van warm water en gaat uitgebreid schrobben achter zijn hangoren. Hij geniet van de welriekende douchegel van papa. Sluit de kraan, stapt uit de douche en slaat….normaal gezien zou ik gaan schrijven: hij slaat een handdoek om. Maar neen, hij slaat alarm, beste kinderen omdat de pizza’s aangebrand zijn.

Een verbrande geur vult de keuken en Mister Willing ontpopt zich tot een echte brandweerman. Het rookalarm gaat tekeer en hij opent de gordijnen, om dan de vensters open te zetten, zodat de brandlucht wegtrekt. Wat een hels lawaai kan dat rotding maken zeg, denkt Mister Willing. Dat is een rookdetector en is namelijk verplicht. En dat is maar goed ook; want brand is kei-gevaarlijk, lieve kinderen. 

Mister Willing plannetje loopt niet gesmeerd. Hij is een beetje overdonderd door alles. Hij blaast de kaarsjes uit. Wat misschien geen slecht idee is, aangezien het brandgevaar. Hij huppelt naar de snoepkast en haalt er een grote zak chips uit. 

Welke smaak, vragen jullie?

Nou, het is paprika. Dat vindt hij best lekker. Eigenlijk past dat beter bij het fruitsap. Zijn plan is misschien niet meer zoals het eerst in zijn konijnenkop zat, maar hij heeft nog altijd datzelfde gevoel. Want sedert het vorige verhaal is hij verliefd op de pop met het stekelige vlashaar. Hij vindt haar lief en wil het graag aanvragen. Uh aanvragen…wat bedoel je daarmee juist dan?

Lieve kinderen, weten jullie soms wat dit betekent “het aanvragen”?

Oh, dat betekent inderdaad dat hij verkering wil met de pop met het vlashaar. Wat slim zijn jullie allemaal.

Ik denk dat het mooie moment er gaat aankomen, want Mister Willing opent de speelgoedmand en haalt er de pop uit. Hij zet haar netjes in de zetel en buigt zich voorover en kust haar pardoes op haar wang. De pop komt tot leven en glimlacht terug. Haar blauwe ogen fonkelen en er verschijnt een blos op haar wangen.  

Dan neemt ze zijn pootje vast en geeft hem een klinkende zoen op zijn wang. Haar neusje gaat er heus door kriebelen, omdat zijn snorharen kriebelen bij het zoenen. Ze trekt gekke bekken waardoor Mister Willing in de lach schiet. Oh, wat is de pop toch een hartendief. Mister Willing smelt gewoon door haar charmes en is, denk ik stapelverliefd.

De Playmobil mannetjes en het leger tinnen soldaatjes zijn getuige van een mooi liefdesavontuur, dat zich afspeelt in de woonkamer. Mister Willing en de pop dansen in het rond op de mooie muziek. Iedereen heeft het naar zijn zin. Zelfs de tinnen soldaatjes kunnen niet weerstaan aan de verlokking van de mooie muzieknoten, en dansen er vrolijk op los. 

Totdat ze opgeschrikt worden door de schijn van koplampen van een auto. Mister Willing beseft meteen dat Jamila terug is en dat hij vliegensvlug moet opruimen. Oh jeetje, net nu het zo gezellig was, moet hij de plannen afblazen. 

“Komaan iedereen, help me alsjeblieft met opruimen,” beveelt hij paniekerig. 

Iedereen draagt zijn steentje bij, want vele handen maken licht werk. Dat geldt ook in sprookjes. 

De slinger wordt afgehaald, het tafellaken verdwijnt in de kast, de muziek wordt afgezet. Ook de tafel wordt afgeruimd, behalve de ramen die blijven openstaan. Daarvoor is het te laat. Mister Willing en de pop duiken net op tijd in de speelgoedmand. De voordeur gaat open en mama roept: 

“Wie heeft de ramen vergeten dicht te doen? Ik had toch gezegd dat het flink ging waaien.”

Niemand reageert, behalve uit de speelgoedmand klinkt er zacht gelach. 

“In de speelgoedmand lijkt er iemand te giechelen”, zegt mama, ”ik kan niet meer helder nadenken door die barstende hoofdpijn.” 

“Ik denk dat jij beter wat gaat rusten nu, mama,” zegt Jamila. 

“Gelukkig is het huis opgeruimd en netjes,” antwoordt papa nietsvermoedend. 

Wel, beste kinderen hebben jullie genoten van het spannende avontuur van Mister Willing? 

Mooi zo, dan sluit ik af met een lieve welterusten groet.