Onno van Gelder jr.
met illustraties van Ton de Koning
Wat een zalig verhaal ! Met alle ingrediënten voor een Dickensiaanse beleving.
Korte inhoud :
Welke calamiteit overkwam Firmin waardoor hij de straten van Veurne afschuimde op zoek naar een plaats om te wonen? Had hij daar enig aandeel in? Hoe reageerde hij wanneer onverwacht uit een ver verleden Odette voor hem stond?
Een Veurnse legende inspireerde auteur Onno van Gelder jr. tot het schrijven van dit kerstverhaal voor jong en oud. Nostalgische teksten vinden een verbinding met sfeervolle illustraties van Ton de Koning geïnspireerd op het verhaal en de stad Veurne.
Over de auteur :
De zee inspireert artiesten. Een torenhoog cliché maar zeker een die ook geldt voor de Belgische acteur Onno van Gelder jr. Vaak wandelt hij op de Oostendse dijk, nadenkend over zijn teksten. Zoekend naar dat ene woord, die ene hint waardoor hij zijn rol net weer iets anders kan invullen dan zijn vorige.
Na zijn schooljaren combineerde Onno een vaste job met acteren en aanvaardde hij heel wat uiteenlopende rollen om ervaring op te doen. Na 14 jaar op de planken begon hij te regisseren. Totaal onverwachts kon hij, met succes, deelnemen aan een auditie bij een studio die menig televisiereeksen produceerde.
In 2011, na een assistentie bij de regie van ‘Cosí fan tutte’ voor de Opera Studio in Amsterdam besloot hij om fulltime artiest te worden. Ter gelegenheid van een tentoonstelling in 2016 viel hem de eer te beurt om in het kasteel van Rumbeke samen met Andrea Croonenberghs ‘Streven voor Vrede’ te spelen voor het koningspaar Filip en Mathilde. Maar Onno staat ook op de set van kortfilms. In de zomer van 2019 vertolkte hij psychiater Verbeecke voor de bioscoopfilm ‘River’. Daarop volgde een rol in de langspeelfilm ‘Alias Wolf’ van Oscar Spierenburg.
Over het boek :
Zondag kreeg ik dit sprankelende boek van Onno. Hij las het verhaal voor tijdens een high tea in De Vlasschaard te Stene. In deze pittoreske omgeving genoot ik van dit Dickensiaans aandoende verhaal. Ik heb een nogal levendige verbeelding en door de beeldende manier waarop Onno vertelde, zag ik alles voor mij. Ik voelde de sfeer van ‘Het meisje met de zwavelstokjes’ weer opborrelen.
Het boek heeft een aangename vierkante vorm en de hardcover is subliem : je geraakt al helemaal in de kerstsfeer. De warme rode kleur met de lichte sneeuwvlokjes en het hulsttakje doen mij wegdromen.
En dan wanneer ik de prachtige aquarel zie van het mooie huis waarin Firmin Dorbien leeft, ben ik een en al bewondering. De beschrijving van het huis geeft een heel goed beeld van het interieur. Ik loop als het ware door het huis en zie alle details die Onno zo goed onder woorden kan brengen. Ik las trouwens in zijn Curriculum Vitae dat hij Interieurstudies gedaan heeft.
De tekst leest vlot want het is een groot en aangenaam lettertype. Het kader rond de teksten, vind ik zo afgewerkt. Het doet romantisch aan. Daar hou ik erg van.
Ik moet lachen wanneer Mevrouw Dorbien spreekt : ‘Ca, suffit, maître. Wij koop de huis.’ en ‘Gustave, zet nu de tekening van de hand…’ Zo grappig en Onno bracht dat zo goed toen hij dit voorlas. Ik hou van de manier waarop Onno humor in zijn verhaal verweeft.
Aan het begin van elk hoofdstuk staat een gevatte zin die reeds wat vertelt over het komende stukje. Onno gebruikt veel beeldende adjectieven die de tekst echter maken.
Firmin doet maar één ding en dat is … slapen. Hij jaagt ook de mensen rondom hem weg door zijn onvriendelijkheid en zijn luiheid. Totdat hij alles verliest : zijn ouders, zijn huis, zijn geld, alles… En dan gaat hij teneergeslagen op zoek naar een plaats om te wonen. Maar hij krijgt vaak de deksel op zijn neus want de mensen herkennen hem en gooien hun deur dicht. Uiteindelijk komt hij terecht bij Odette, zijn vroegere kokkin. Hij had haar jaren geleden ontslagen omdat ze zijn favoriete taart had laten aanbakken. Ze wil hem helpen maar op één voorwaarde : hij moet mee met haar op straat kerstliederen zingen. Hier leert Firmin zichzelf beter kennen en merkt hij dat hij een groot zangtalent heeft. Dat zingen verandert hem, maakt een nieuw mens van hem. Dit verhaal eindigt zoals elk mooi kerstverhaal eindigt : Eind goed, al goed !
Hier moest ik denken aan het Disney verhaal van Scrooge :
Achteraan vind je waar Onno zijn inspiratie haalde. Dit kerstverhaal is gebaseerd op een Veurnse stadslegende.
Enkele mooie quotes :
p. 21 : Stof dwarrelde neer in het huis. De plumeau van Rachel beroerde niet langer de ruggen van Dumas, Zola en de Sade.
p. 25 : Toen hij insliep bloeiden de narcissen, begonnen de bomen te botten. Nu was alles rondom hem kaal.
p. 26 : De heren zagen eruit alsof ze uit een schilderij waren gestapt. Hun pose, de deftige hoeden, het had iets surrealistisch.
p. 29 : In zijn hoofd vochten de vragen om een antwoord.
p. 33 : Uw stem : bekoorlijk en sonoor als de klokken van de Notre-Dame… Ik herken U : het hart zo koud als de stenen van de kathedraal zelf!
p. 37 : Compassie laaide in haar op, de ijskristallen op de kleine ruiten smolten terstond.
p. 49 : De geur van vers gezette koffie zal zijn slaperige neus wel prikkelen, dacht ze.
p. 54 : De avond viel en spreidde een warme deken over het huis.
Je kan ook ‘De Kerstslaper’ als tentoonstelling bezoeken in Veurne zelf.
https://www.facebook.com/onno.vangelderjr
https://www.instagram.com/onno_vangelderjr.a/
Je vindt hier nog twee recensies van zijn andere boeken :
