Wie is er nu stoer!

Niesje Huizing-Faber

Kinderen die gepest worden, schamen zich er vaak voor om dit thuis te vertellen en durven er niet goed met anderen over te praten. Mogelijke signalen zijn : angst om naar school te gaan, spijbelen, vaak ziek, last krijgen van nare dromen en concentratiestoornissen waardoor de schoolprestaties achteruit gaan. Ze denken dat ze er meestal alleen voor staan. De pesters denken dat ze stoer zijn, het kan zijn dat ze juist gaan pesten, omdat ze zelf niet lekker in hun vel zitten. Er bestaat geen enkele goede reden om te pesten. Mensen worden vaak gepest, omdat ze op sommige vlakken iets anders zijn dan anderen. Anders zijn is echter niet slecht, het maakt je juist uniek. Wat de reden voor pesten ook is, probeer niet te veranderen om zo het pesten te voorkomen. Wees trots op wie je bent en straal dit uit naar iedereen om je heen.

  • ISBN-nummer: 9789402235609
  • Verschijningsdatum: 28/04/2017
  • Aantal bladzijden: 122
  • Uitgeverij: Uitgeverij Boekscout
  • Prijs : € 18,49

Over de auteur :

Niesje Huizing werkt in de zorg. Ze woont in het mooie Drenthe, is getrouwd en heeft twee zonen. Niesje heeft dit boek geschreven omdat zij het pesten van dichtbij heeft gezien en op de werkvloer. Naar aanleiding van haar ervaringen en interviews met de slachtoffers, wil ze door middel van dit boek de signalen van het pesten naar buiten brengen.

Waarom een boek over pesten? Mijn kinderen zijn erg gepest op school. En ik dacht van, hier wil ik iets mee doen. Ik begon met schrijven en heb een oproep via sociale media gedaan. Via hyves, Facebook en forums. Met de vraag of ik hun verhalen mocht gebruiken voor een bundel. Heb veel interviews gedaan. Alle verhalen zijn anoniem, niemand staat er met zijn eigen naam in. Maar toen moest ik een titel voor het boek hebben… en dat werd WIE IS ER NU STOER ! …. de rollen zijn omgedraaid. Pesters denken dat ze stoer zijn, maar ik vind alle slachtoffers van het pesten stoer. En ben heel trots op ze omdat ze mij hun verhaal hebben toevertrouwd. Dit boek is met een lach en een traan gemaakt. Ik hoop met dit boek, dat er meer tegen pesten wordt gedaan.

Wat vind ik van het boek?

Het is geen al te dikke paperback en leest zeer vlot. De ietwat wazige en grijze foto toont ons dat pesten in een grijze zone van het leven staat. Het gebeurt achterbaks. De groene letters van STOER! doen me denken aan de hoop die er altijd is en moet zijn.

Er is veel afwisseling in de verhalen en tussendoor vind je enkele gedichten. De gedichten zijn heel goed gevormd en de inhoud is heel beeldend. De verhalen zijn levensecht en tonen ons hoe lastig het voor de gepeste personen is. Sommige verhalen zijn schrijnend. Inderdaad, ik voelde hier en daar tranen opkomen. En ik voelde ook woede opkomen. Hoe kan een mens een ander mens zo pijn doen en kwetsen? Ik vraag mij af hoe die pester dat kan… De auteur geeft op het einde van het boek duidelijk haar mening en haar ervaringen. Je krijgt een hand toegereikt over hoe je als kind, ouder of leerkracht ermee kan omgaan. Ze geeft goede raad en richtlijnen. Welke stappen kan je zetten?

Dan is er ook een pagina “Nog even wat vragen.” Hier krijg je 7 vragen om bij jezelf of in de klas mee aan de slag te gaan. Het slotwoord is een dankwoord aan iedereen die zijn verhaal heeft durven vertellen. De auteur vertelt dat ze het boek met een lach en een traan geschreven heeft. Ik moet zeggen dat ik hetzelfde gevoel had tijdens het lezen. Ik herkende verhalen van leerlingen toen ik ook nog lesgaf. Hoe dikwijls heb ik mijn lessen onderbroken om er met mijn leerlingen over te praten… En het was nog maar het derde leerjaar. Op de speelplaats was ik heel alert daaromtrent. De kinderen wisten dat ze naar mij konden komen en hun hart luchten. Ik nam hen “au sérieux.” Ik riep dan de beide partijen samen en besprak met hen wat er kon gedaan worden. Jammer genoeg was het niet altijd zo simpel… Ik hoop dat ik zo mijn steentje heb bijgedragen op school.

Enkele quotes en woorden uit het boek :

Een gedicht dat mij enorm raakte : p. 58 : Wie ben ik

p. 66 : De docenten moeten er les in krijgen en de ouders moeten leren hoe ze dit moeten aanpakken. Ze moeten leren om de rollen om te draaien. Het pesten houdt nooit op, maar je kunt wel met de kinderen afspraken maken.

p. 88 : Spijt : Was spijt maar net als krijt. Krijt gaat weg met water.

p. 111 : Heel belangrijk : Wat kunnen de signalen van het pesten zijn? (zowel van de gepeste als de pester zelf)

p. 112 : Kinderen die niet goed weten hoe ze zich in een groep moeten gedragen, hebben vaak geen zelfvertrouwen. Sommigen worden onzeker, anderen reageren overdreven stoer en agressief. Deze kinderen verschuilen zich achter een masker.

Lees dit boek : dan weet je wat een gepest kind voelt en je leert hoe je dit gedrag kan tegengaan. Samen opkomen voor mekaar in deze moeilijke maatschappij.

Niesje, jouw boek moet in alle scholen en zorgcentra gelezen en besproken worden.