Verraad Sarah Faber

Verraad                Sarah Faber

Psychologische thriller

Korte inhoud : Sofie Ventura verloor haar ouders op jonge leeftijd. Om dit verdriet te compenseren stort ze zich op haar werk bij een drogisterij. Op een morgen vindt er een gewelddadige overval op de winkel en het waardetransport plaats. Enkele personen komen om het leven, andere raken zwaargewond. De politie start direct een grootschalig onderzoek. Door gebrek aan bewijs tasten ze volledig in het duister over de exacte toedracht. Sofie lijkt de enige sleutel tot de daders te zijn. Als zij, onbedoeld, een collega vals beschuldigt, speelt haar geweten op en besluit ze zelf de waarheid te ontrafelen. Wat is de prijs voor ultiem verraad?

ISBN : 9789087598181

Publicatiedatum : 13/01/2019

Pagina’s : 193

Uitgever : U2pi BV

Uitvoering : Met zachte kaft

Prijs : € 17,50
Over de auteurSarah Faber is de pseudoniem van Marion Alblas ( Hazerswoude 1979). In december 2018 debuteerde ze met haar eerste psychologische thriller: Verraad, waarmee ze de lezers meteen verrast door haar meeslepende schrijfstijl en het vermogen om diepgaande emoties op papier tot leven te brengen. Na een auto-ongeluk raakt Alblas arbeidsongeschikt en besluit ze zich op haar ‘oude liefde’ te storten en met succes. In 2019 wordt haar tweede boek: Verdwenen, verwacht. Verraad is deels berust op haar eigen ervaring, ook in haar volgende boek zal ze niet schuwen gevoelige onderwerpen onder de aandacht te brengen.
Mijn mening :  Wie mij goed kent, weet dat ik niet zo graag thrillers lees. Ik heb vlug nachtmerries daarna.  Maar deze psychologische thriller heb ik verslonden.  De hoofdpersoon ondergaat een gewelddadige overval in de drogisterij waar ze werkt.  Het is de ergste nachtmerrie van iedere verkoopster.  (Ik heb daar zelf ook eens aan gedacht wanneer ik in de Standaard Boekhandel werkte.  Soms was ik ook bang dat er iemand met een revolver zou binnenkomen om de kassa te legen… Maar ik probeerde dat van me af te zetten.) Ik vond dat Sarah heel goed de verlammende angstgevoelens naar boven kon laten komen.  Ik voelde mij per momenten ook heel bang.  Ik voelde mee met  Sofie.  Ik was Sofie.  Die overval wordt haarfijn beschreven, net alsof je erbij bent.  De pijn die ze heeft met die tiewraps.  Dat snijdt door haar polsen.  Je voelt het als het ware. En dan die beschrijving van de crime scene : dat is erg beangstigend.  Je ziet het voor je ogen.  Het moet een gruwelijke plaats geweest zijn.  Moeilijk om te vergeten.  Wat ook heel zwaar was, waren de politieonderzoeken. Al die ondervragingen, al die onzekerheden, eindeloos, en dat gevoel van verraad.  Inderdaad, Sofie weet niet wat ze mag zeggen of niet.  Ze wil niemand verraden, maar voelt dat ze daardoor het onderzoek tegenhoudt.  De vriendschap en later de liefde die ze voelt voor Daniel is net als even ademhalen.  Even tot rust komen.  Een beetje veiligheid.  En toch denkt ze op een moment dat ook hij haar verraadt, haar niet meer steunt, haar in de val lokt voor zijn werk.  Beetje bij beetje ontdek je als lezer de geheimen en voel je wat haar tegenhoudt om te praten.  De schrik om iemand te verraden.  De titel dekt echt wel de lading.  De spanning blijft tot het einde van het verhaal, tot de laatste bladzijde.  Op het einde krijg je wat korte stukjes over alle personages : wat ze op het laatst allemaal doen.  Van sommige dingen schrik ik nog.  Het nawoord brengt wat duidelijkheid over het waarom van dit verhaal, van dit boek.  Werkelijk een heel speciaal boek!
Sarah, chapeau om dit boek geschreven te hebben.  Je moet het weer herbeleefd hebben.  Het is heel doordringend geschreven.  Het raakte mij heel diep.  Ik zag alles als in een film.  Ik hoop dat het schrijven van dit boek je therapeutisch geholpen heeft.  Je hebt het van je kunnen wegschrijven. Maar ik denk dat je het nooit helemaal kan loslaten.  Er is een tijd voor en een tijd na…  Je leven is in twee gespleten.  Maar gelukkig kan je verder.  Dat heb ik gemerkt na onze chat.  
Enkele mooie quotes :
p. 34 : “Wacht maar, ik haal wel lucifers.” Door de stevige wind kost het een paar extra zwavelstokjes, maar dan krijgen ze hun ultieme genotsmiddel op stoom.  (Dit vind ik echt leuk gezegd.)
p. 92 : Waarom worden mensen met een getinte huidskleur altijd als eerste verdacht, vraagt ze zich af.
p. 100 : “Hans, ik kan slechts gedoseerd humor aan.”
p. 102 : Deze tragedie zal altijd een deel van je blijven, maar niet altijd overheersen. (Ik denk dat dat klopt.  Ik heb dat ook met de dood van mijn ouders in drie weken tijd.  Het was heftig en ik dacht dat ik er nooit over zou komen, dat ik mij altijd heel verdrietig zou voelen.  Maar ik kan terug genieten en toch is het verdriet er nog, maar in een hoekje van mijn hart.)
p. 133 : (over het ziekenhuis) Dit is een 24-uurs bedrijf, hier wordt gevochten tegen de dood en nieuw leven onthaald.  De cirkel van het leven, van het eerste levenslicht tot de laatste adem.
p. 140 : Dat het bestaan in een oogwenk voorbij kan zijn, game over, geen herkansing.
p. 140 : Soms is houden van juist laten gaan.
p. 177 : Haar ziel is vergrendeld, op slot en de sleutel is weggeworpen.  In welke richting moet ze zoeken?
Nog meer over de auteur :  uit de krant AD
Marion Alblas bij de blauwe deur in De Ridderhof in Alphen, de plek waar de overvallers de winkel betraden en die ook een rol speelt in haar thriller.

Boskoopse schrijfster ziet thriller als therapie na winkeloverval

www.ad.nl/alphen

Een gewelddadige roofoverval is het centrale thema van het boek Verraad van Sarah Faber. De schrijfster heeft dit zelf in levenden lijve meegemaakt bij een overval op een Kruidvatfiliaal in Alphen.

De debuutroman Verraad van Sarah Faber ligt sinds gisteren in de winkel. Een psychologische thriller waarin niets is wat het lijkt. Dat geldt ook voor de schrijfster zelf, want Sarah Faber bestaat niet echt. Zij is bedacht door Marion Alblas (39) uit Boskoop.

Ook de hoofdpersoon in het boek, Sofie Ventura, is een alter ego van Alblas. De traumatische gebeurtenissen die Sofie meemaakt, heeft Alblas deels zelf ervaren. Op een dag die heel normaal begon, maar al snel veranderde in een horrorscenario. Na 6 april 2000 was alles anders, zegt Alblas terugblikkend.

Ze wil haar verhaal graag vertellen en zelfs terugkeren op de plek waar het allemaal gebeurde: winkelcentrum De Ridderhof. Alblas, geboren en getogen in Hazerswoude-Dorp, woonde destijds in Alphen. Ze was negentien, net getrouwd, en werkte bij het Kruidvat in De Ridderhof.

Anno 2018 is ze al jarenlang niet in het winkelcentrum geweest, maar de plek speelt een grote rol in haar boek. Ook de blauwe deur bij de trap naar de parkeerplaats wordt genoemd. De overvallers kwamen zo het magazijn binnen. ,,De winkel is overvallen vóór openingstijd. Ik ben bedreigd met een mes. Het ging heel snel. Ik werd overmeesterd, naar de grond gewerkt en vastgebonden met tiewraps.”

Alblas dacht dat ze het niet zou overleven. ,,De overvallers wilden meer geld. Wat ik voelde, was doodsangst, pure doodsangst. Ik dacht: ik sterf hier ter plekke. Ik hoopte alleen nog maar dat het zo min mogelijk pijn zou doen.”

De emoties die ze toen voelde, heeft ze overgedragen op de hoofdpersoon in haar boek, Sofie. ,,Het is voor een deel autobiografisch, maar verder loopt het verhaal anders en zijn de gebeurtenissen en personen verzonnen. Sofie raakt lichamelijk ook zwaar gewond. Ik niet, ik was geestelijk gewond.”

Het Kruidvatfiliaal in De Ridderhof waar de overval plaatsvond die Marion Alblas in het boek beschrijft.

Het Kruidvatfiliaal in De Ridderhof waar de overval plaatsvond die Marion Alblas in het boek beschrijft. © ANP

De overval­lers wilden meer geld. Wat ik voelde, was doodsangst, pure doodsangst. Ik dacht: ik sterf hier ter plekke

Alblas heeft jarenlang te kampen met de gevolgen van de roofoverval. Er wordt een posttraumatische stressstoornis bij haar geconstateerd. Ze verhuist met haar gezin naar Boskoop, omdat haar oude omgeving te confronterend is. Dan krijgt ze tot overmaat van ramp een auto-ongeluk, waardoor ze arbeidsongeschikt raakt.

,,Tijdens de revalidatie moest ik kijken naar wat ik nog wel kon. Een beetje cynisch zei ik dat ik altijd nog een boek kon gaan schrijven. De therapeut zei: ‘Waarom doe je dat dan niet?”’

Verwoestend

Alblas besluit de uitdaging aan te gaan en begint met schrijven. Een thriller moet het worden, die leest ze zelf ook graag. ,,Ik koos voor de overval, over hoe verwoestend het is. Het fascineert me dat mensen soms die grens overgaan, voor pure cash de levens van andere mensen verwoesten.”

Ze heeft het wel een beetje onderschat, want teruggaan in de tijd valt niet mee. ,,Ook de nachtmerries van toen zijn weer teruggekomen.”

Dat ze niet onder haar eigen naam schrijft, is een bewuste keuze, zegt Alblas. De naam Sarah Faber is een combinatie van haar oma Sarah en een voormalig leidinggevende, mevrouw Faber. ,,Ik ben heel erg van de symboliek. Die twee mensen hebben heel veel voor mij betekend. Maar ik heb het ook gedaan vanwege privacy, vooral voor mijn man en kinderen. Met een pseudoniem kan ik zelf ook meer afstand houden.”

Is het niet lastig? Ze is een publiciteitscampagne gestart en heeft een eigen website en een facebookpagina als Sarah Faber, maar mensen kennen haar als Marion Alblas. ,,Ja, maar dat is plaatselijk. Landelijk wil ik bekend worden als Sarah Faber.”

Ze heeft ook al bedacht hoe ze het gaat aanpakken bij haar eerste signeersessie, vandaag bij de Bruna in Boskoop. ,,Als het bekenden zijn, signeer ik als Marion. En anders als Sarah.‘’