Escapades

Onno van Gelder Jr.

Escapades:

‘Onder de gabardine van mijn trenchcoat brandde de brief van verlangen gelezen te worden.’

Doorheen de vier verhalen in deze bundel walst de liefde: ze is gifbeker én teder, verleidt, daagt uit. Is te allen tijde aanwezig, in een smekende brief of als diepgewortelde jeugdliefde die Victor vergeten waande. Door haar wordt Marie Ange op handen gedragen, voor Heleen is niets wat het lijkt. Ze is onvoorwaardelijk voor altijd: op Jean zijn terras bloeit de camelia.

Onno van Gelder jr.:

Bloemen horen bij de liefde, hebben een eigen taal en krijgen in deze bundel een welverdiende plaats. Botanisch aquarellist Hilde Orye maakte tekeningen bij de verhalen van auteur/acteur Onno van Gelder jr. die met ‘Escapades’ aan zijn vierde boek toe is.

  • Productcode (EAN): 9789493210547
  • Verschijningsdatum: 1/06/2021
  • Aantal bladzijden: 123
  • Uitgeverij: Ambilicious LLP
  • Afmetingen: 131 mm x 189 mm
  • Prijs : € 19,50

Over het boek :

Ik kende reeds de poëtische schrijfstijl van Onno van Gelder Jr. dankzij zijn vorig boek ‘Passages.’ Ik hou erg van zijn manier van schrijven : een rijke woordenschat met prachtige en waarachtige beschrijvingen van plaatsen en mooie oude gebouwen. Toen ik de cover zag van zijn nieuw boek, wist ik al dat dit veelbelovend zou worden. Het is een gezellig boek geworden met een beetje art deco cover. Toen ik hoorde dat Hilde de tekeningen zou maken, was ik heel enthousiast. Ik ken Hilde al heel lang. Haar twee dochters zaten ooit bij mij in klas. En ze kwam zelfs een boekje maken met mijn leerlingen. Wat was dat een leuke ervaring! Dus : dit boek is een grote aanrader!!!

Bruno :

Het eerste verhaal nam mij al direct mee in de aangename schrijfstijl die ik reeds ken van Onno. Het gaat over Jean, een oude man, fijnproever en anglofiel. Ik durf hier dingen herkennen in onze auteur zelf, behalve die oude man. Dat is hij zeker niet ! Hij is een charmante, boeiende en zeer belezen man. Maar verder over het verhaal : het is een lieflijk en aangrijpend verhaal van een man die kennismaakte met een oude acteur. De warme vriendschap die hen verbindt. De zee wordt er ook zo feilloos in beschreven. Je waant je op het strand kijkend naar de golven. Zijn liefde voor Colette was zo mooi. Een liefde op het eerste gezicht : hoe wonderlijk is dit? Allemaal heel gracieus en intens beschreven. En dan die laatste keer op de planken… De lekkernijen die de fijnproever lust zoals die van de Biscuiterie Bretonne van La Mère Poulard. Ik ken deze koekjes en heb er al zo’n mooie blikken doos van.

Ook wou ik weten wat het ‘Goudblommeke in Papier’ juist was? Het is een heerlijk literair café in hartje Brussel waar al heel lang vele artiesten hun toevlucht vonden voor gezellige en interessante literaire avonden. Hoeveel verhalen zijn daar niet ontstaan?

Goudblommeke in Papier / La Fleur en Papier Doré

De bloem die hier vernoemd wordt, is de Camelia. Een prachtige, passionele bloem : doet me denken aan het verhaal van La Dame au Camelias.

Heleen :

Heleen is een heel boeiende en ietwat extravagante vrouw die graag haar eigen wil volgt. Dit verhaal leest een beetje als een kleine thriller. Je vraagt je af wat ze met die organist van plan is. Ze is verliefd op hem en neemt hem mee naar haar buitenverblijf in Senlis tussen Courteuil en Chantilly.

Senlis (Frankrijk)

Maar wat gebeurt er daar? De (giftige) engelentrompetten en de steenrode geraniums voorspellen al niet veel goeds. Spannend !!! Haar droom werd een nachtmerrie…

Engelentrompetten
Geraniums

Hier ontdekte ik een heel mooi woord dat mij bijzonder raakte : ‘de herenliefde.’ Wat een mooie en respectvolle manier om het te hebben over twee mannen die mekaar graag zien.

Marie Ange :

De tekening van Hilde vond ik op het eerste zicht al heel mooi. Ik heb altijd al gedroomd van zo’n rolbureau.

Marie Ange is een heel passioneel personage en haar man Daniel heeft het niet gemakkelijk maar toch bewondert hij haar heel erg. ‘Zijn leven met haar was altijd rock-‘n-roll geweest.’ Wat vind ik dat goed gezegd! De bloem die hierin voorkomt is vooral de magnolia, die ze steeds in haar kapsel draagt. Betekent eigenlijk dat haar hart groot genoeg is voor iedereen.

De magnolia : oplettendheid, trouw, idealisme, liefde voor de natuur, sterke principes, kracht… Allemaal dingen die ik in Marie Ange terugvind.
De mimosa : gevoeligheid, bescherming, liefde, zuivering ….

Victor :

‘Victor’ is een zoete reis naar de heerlijkheden van het leven. Langs sprekende bloemen en zalige momenten. Dit verhaal raakte mij het meest. Ik vond het zo mooi ! In dit verhaal komen er heel wat mooie zinnen voor. Die vind je straks hieronder. Ook hele gevatte woorden lees ik zoals ‘cerebrale fichebak’ voor ‘hersenen.’

Een zin die mij inspireerde was : p. 93 : ‘Ieder treinticket in je hand heeft de mogelijkheid in zich je leven een totaal andere wending te geven. ‘ Inderdaad, zo’n ticket kan je ergens brengen waar je weer iets nieuws beleeft. Het kan je ook mensen laten ontmoeten die je anders nooit zou gekend hebben.

Victor ontmoet Alexander op vakantie en er groeit een warme vriendschap tussen hen beiden. Ze maken heel veel mee samen. Tot het leven hen weer uit mekaar haalt en na een lange tijd weer samenbrengt dankzij Victor’s boek. Hoe zal die vriendschap verder evolueren? Pas op het einde ontplooit zich wat ik vermoed had. Meer vertel ik niet want Onno heeft hier een heel gevoelig verhaal neergepend.

De bloemen en planten die hier vernoemd worden, zijn prachtig : varens, rozen, lelietje-van-dalen, madeliefjes, zonnebloemen, klaprozen, kamille, korenbloemen,… Ze geven hun betekenis aan de mooie momenten en de gebeurtenissen in dit verhaal. Bloemen hebben hun eigen taal en worden nu nog steeds gebruikt om gevoelens te uiten. Daarom is de floriografie zo boeiend. Onno vindt bloemen heel belangrijk en gebruikt ze in zijn verhalen ter verduidelijking en verdieping. ‘Wist je dat bloemen ook een betekenis of symboliek hebben? In de vorige eeuw dienden bloemboeketten vaak om geheime liefdesboodschappen te versturen.’

Veldbloemen
Zonnebloemen : kracht en levenslust
Madeliefjes : maagdelijkheid
Lelietje-van-dalen (Convallaria majalis) | MijnTuin.org
Lelietje-van-dalen of meiklokje in de volksmond : Dit bloemetje staat symbool voor absolute zuiverheid, prilheid, oprechtheid en discretie. Maar het belangrijkste: ze staat symbool voor geluk. Deze prachtige betekenis maakt het gelijk erg belangrijk om op 1 mei een bosje lelietjes-van-dalen te geven aan iemand die je liefhebt.

Onno speelt hier ook met de voornamen van de personages zoals bij Victorine. Het feit dat Alexander zijn dochter die naam geeft, zegt heel veel. ‘Show me, don’t tell… er wordt heel veel getoond in dit verhaal, maar niet echt verteld. Is spannend om te lezen.

Op het einde van het boek is er een heel waardevol en interessant addendum over de betekenis van de bloemen : Floriografie is een boeiende wetenschap die ik al enkele keren opzocht. (Toevallig (of niet) zullen er ook veel bloemen en hun betekenis in mijn later verhaal hun pad vinden.)

Floriografie
Botanische kunst

Hieronder vond ik een leuke link over de betekenis van bloemen :

https://www.mooiwatbloemendoen.nl/bloemen-met-gevoel

Dit boek is op alle gebied een juweeltje met vier parels van verhalen. Zo poëtisch en hemels mooi geschreven met een literaire zachtheid. Ik las en herlas het heel graag. Onno neemt ons mee doorheen het leven van vier gewone mensen die iets ongewoons beleven. Het gaat steeds over de liefde. Telkens weer een andere soort liefde. Bloemen en vooral hun betekenis begeleiden deze wonderlijke verhalen.

Beste Onno en Hilde, jullie hebben een prachtig geschenkboekje gemaakt. Jullie samenwerking is verfrissend. Mooie verhalen, kleurrijke bloemen, dit alles samen verpakt in een gezellig boekje met een romantische cover. Wat wil een mens nog meer?

Enkele mooie quotes :

p. 15 : ‘Een goede koffie schenk je niet in een koude kop! Respectloos voor al die duren en maanden liefde die koffietelers en -branders aan hun vak besteden om ons het perfecte kopje zwarte goud te schenken.’

p. 19 : ‘Er was een periode waarin alles in zijn perfectie onbeweeglijk leek, alsof de tijd niet bewoog maar zich vastzette op de ansichtkaart van een gelukkige zomer.

p. 41 : Het verblindende zonlicht brak door de kleuren van de brandglazen van het koor en viel in iriserende stralen de kerk binnen.

p. 70 : Haar sterke overtuigingen, haar wilde karakter, de passie die van haar afspatte : het was voor Daniel altijd rock-‘n-roll geweest met haar.

p. 80 : Op die mooie namiddag vlogen ze de kou van de voorbije winter uit hun veren.

p. 86 : Tegen een achtergrond van zwart velours bezaaid met miljoenen flonkerende Swarovski-kristallen keek de maan met gulle lach naar beneden.

p. 93 : Ieder treinticket in je hand heeft de mogelijkheid in zich je leven een totaal andere wending te geven.

p. 112 : De muziek die uit de hoorn weerklonk, schudde de maan wakker die ons op het terras kwam opzoeken.

p. 118 : Haar ogen spraken boekdelen, een taal die ik destijds nog niet lezen kon.

p. 124 : ‘Onder de gabardine van mijn trenchcoat brandde de brief van verlangen gelezen te worden.’

Over de auteur :

7-1, presentatie Surmont (1)

Na zijn schooljaren combineerde Onno een vaste job met acteren en aanvaardde hij heel wat uiteenlopende rollen om ervaring op te doen. Na 14 jaar op de planken begon hij te regisseren. Totaal onverwachts kon hij, met succes, deelnemen aan een auditie bij een studio die menig televisiereeksen produceerde.

Als eerste Belgische acteur mocht Onno een artikel schrijven voor de site van het Britse Shakespeare Birthplace Trust over zijn bevindingen rond het brengen van de teksten van de bard. Na enkele omzwervingen vond hij als auteur de voor hem geschikte vorm: korte verhalen. In 2017 besloot hij die te bundelen. In mei 2018 verscheen zijn debuut ‘Passages’ bij uitgeverij Ambilicious met illustraties door Stijn Felix. Op 9 juni 2019 verscheen de kortnovelle ‘Brief van Leonie’, in november volgde de novelle ‘Meneertje Wiegel’. Zijn volgende boek ‘Escapades’ is net verschenen.

Over de illustrator :

Als kind groeide ik op tussen de bloemen en de planten van papa’s boomkwekerij. Niets was zo leuk als met blote voeten op ons veld te lopen en ‘s avonds onder de dikke eik naar de ondergaande zon te kijken en weg te dromen.
Liefde voor de natuur, reizen en zin in avontuur heb ik zeker en vast van vaders kant.
Werd het lente, dan kriebelde het bij hem om de auto buiten te halen en ons te trakteren op een ontdekkingstochtje. Dikwijls nam hij routes die hij niet kende en wanneer wij ons zorgen maakten dat we de weg niet terug zouden vinden, dan was zijn motto: “Zolang er naft in’t bakske is, kunnen we rijden.”
De liefde voor cultuur, kunst en mooie dingen heb ik van moeders kant meegekregen.
Mama was een creatieve dame. Handwerken was haar grote passie en tijdens de lange winteravonden leerde zij mij handigheid, fijn werken en oog voor detail. Alles moest juist zijn. Eén foutje en ik moest het overdoen. Zij leerde mij de puntjes op de “i” te zetten. Zij vond het ook belangrijk dat we tijdens onze familereisjes zoveel mogelijk van de plaatselijke cultuur opsnoven waarbij musea, kastelen en kerken het verplichte repertoire vormden.
​Als kind was ik gefascineerd door sprookjes. Ik maakte mijn eigen droomwereld en hield ervan om die ook te tekenen. Nu nog krijg ik dikwijls het verwijt te horen dat ik niet met beide voeten op de grond sta… So what!?
Mijn wereld was gezellig en geborgen, maar langzaam groeide de drang om de wereld te zien en nieuwe zienswijzen te leren kennen. Japanologie leek mij dan ook de enige verantwoorde keuze om zo ver mogelijk van de kerktoren weg te geraken. Dankzij deze studies ging een totaal andere wereld voor mij open. Vooral de japanse kunstbeleving en filosofie, in het bijzonder Zen, spraken mij aan. De ingetogenheid, het frisse, bijna onbeholpene (waarbij toch veel techniek komt bij kijken), het onverwachte, het toeval…
Een paar jaar na mijn studies Japanologie, merkte ik dat er nog een stukje ontbrak om mij volledig te voelen: de praktische uitwerking van mijn levensfilosofie. Dus schreef ik mij in voor keramiek aan het KASKA te Antwerpen. In deze smeltkroes van ideeën en persoonlijkheden voelde ik mij thuis. Nochtans heb ik mij bewust niet te veel bezig gehouden met andere kunstenaars, niet uit snobisme, maar door een zelfbewuste afscherming om zoveel mogelijk mijn eigen stijl te ontwikkelen.
Het resultaat werd een evenwicht tussen tegenstellingen: respect voor het oude – bewondering voor het nieuwe, liefde voor het eenvoudige – fascinatie voor overladen rijkdom, liefde voor de natuur – dankbaarheid voor het mensgemaakte, de poëzie van het tijdelijke – het ontzag voor het oneindige. Een evenwicht tussen tegenstellingen met de nadruk op een positieve boodschap: de schoonheid rondom ons in alle dingen en levensvormen.
Mijn doel… De wereld een stukje mooier maken

https://www.hildeorye.be/

https://www.botanischekunstenaarsbelgie.be/

Ik recenseerde reeds het vorige boek met korte verhalen : de recensie vind je hieronder :

Ik mocht een interview afnemen via mail van Onno en Hilde.

  1. Hoe hebben jullie mekaar leren kennen?

Hilde : Op een mooie dag kreeg ik een mail van Onno. Onno had mij op Instagram gevonden onder #belgischeillustrators. We kenden elkaar niet persoonlijk en wisten ook niet dat we zo dicht bij elkaar woonden. Leuke verrassing was dat.

Onno : Via Instagram. Wanneer het bij een bericht past, gebruik ik de hashtag ‘illustratie’. Het systeem doet dan suggesties van accounts die je nog niet volgt. Zo kwam Hilde bij manier van spreken bovendrijven. Een blik op haar account was voor mij genoeg om te weten dat ik met haar zou samenwerken indien de mogelijkheid zich ooit zou voordoen. En die kwam vroeger dan verwacht.

2) Was je op zoek naar een illustrator of kwam de samenwerking gaandeweg de kennismaking?

Onno : Ik volgde Hilde al een tijdje; de gebruikelijke likes en af en toe een reactie. Tot ik zeker wist dat ik iets met bloemen wou doen in het boek en dan heb ik de vraag gesteld.

 Hilde : Deed je dat al vaker of was het je eerste boek?  Hoe ervaarde je de samenwerking?

Voor mij was het de eerste keer om illustraties voor een boek te maken. Heel spannend! Want je stelt jezelf toch wel een aantal vragen: “Wat voor verhalen zijn het? Gaat de auteur mijn stijl wel goed vinden? Zal de deadline meevallen?” Of “Kan ik nog wel andere dingen tekenen dan planten?” Maar de samenwerking verliep heel vlot. We voelden elkaar goed aan. Onno geeft heel veel details in de teksten en het is gemakkelijk om je daar wat bij in te beelden. Meestal hadden we ook dezelfde scène voor ogen. Onno gaf aan hoe hij de scène zag en meestal kwam dat goed overeen met wat ik al in gedachten had. Eén van de leuke dingen voor mij was het opzoekingswerk: hoe ziet een Mechelse kast er uit? Wat is Sapoli en hoe ziet de pot er uit? Ik heb toch wel een aantal zaken bijgeleerd. Gaandeweg leer je elkaar ook beter kennen. Zo vernam ik dat Onno een theedrinker is. In de illustratie bij het verhaal van Bruno heb ik dan ook een theepot op het tafeltje gezet, wat Onno dan weer geweldig vond.

3) Onno : Waar haal je je inspiratie voor je verhalen? 

Veel om me heen kan mij inspireren. Ik heb reeds verhalen geschreven vertrekkend van een schilderij of een foto. Een huis dat afgesloten is kan mij inspireren of triggeren. Automatisch gaat mijn fantasie werken en zie ik scènes voor me, bewoners, kamers … Een wandeling op de dijk helpt me altijd verder in mijn verhalen. De zee en de wind inspireren, houden schoonmaak in het hoofd en brengen op die manier rust en nieuwe ideeën. Ik hou van historische steden, oude architectuur en vertoef graag in steden waar ik mensen van allerlei pluimage kan zien. Daartegenover kan ik in enorme bewondering staan voor hypermoderne wolkenkrabbers. Die mix van oud en nieuw brengt iets teweeg: discussie, uitwisselen van gedachten, verhalen achter beide.

Zijn ze soms ook wat autobiografisch?

Ik heb een grote fantasie. Mocht ik die niet aanwenden in mijn werk dan zou op een gegeven moment mijn hoofd ontploffen van de opeenstapeling aan ideeën. 😊 😊 😊 Kijk, al wat je doet in je leven, alles wat je tegenkomt en verwerkt aan goede en minder leuke situaties, bepaalt natuurlijk je visie en ingesteldheid en dat reflecteert zich dan weer in je manier van schrijven, ontwerpen … Maar echt autobiografisch, nee. Nu ja, ik ga bijvoorbeeld graag op reis naar Frankrijk. Ook deze keer speelt een verhaal zich gedeeltelijk af in dat prachtige land, althans voor mij toch. Mijn liefde voor de zee, het gure weer, het bourgondische leven, ja, dat zijn dan misschien die autobiografische toetsen.

    Hilde : Hoe ben je ertoe gekomen om botanisch te gaan tekenen en schilderen?  Je hebt een hele andere opleiding…

Inderdaad, ik heb geen echte tekenachtergrond. Na mijn studies Japanologie heb ik wel een Master in de keramiek behaald aan de Koninklijke Academie van Antwerpen. Een onderdeel van de studie was modeltekenen, maar dat was zeker niet het hoofdvak. Na mijn studies aan het KASKA ben ik met mijn gezin naar Azië verhuisd. Daar werd ik zelfstandig kunstenaar. De eerste 2 à 3 jaar ben ik keramiek blijven doen. Vooral abstracte werken en installaties, o.a. een onderwater installatie in de zee. Van abstracte keramische werken naar abstract schilderen was een kleine stap. Eigenlijk waren het mixed media. In 2002 zijn we terug naar België gekomen waar ik verder ging met het maken van abstracte werken. In 2004 kwam een grotere kentering in mijn werk door het plotse overlijden van mijn vader. Mijn vader was boomkweker en leraar aan de tuinbouwschool geweest en had ontzettend veel boeken. Bij het opruimen van zijn bureau vond ik een aantal boeken met botanische prenten. Eerlijk gezegd had ik nog nooit aandacht besteed aan botanische prenten, maar het kwam als geroepen in die periode. Ik was een beetje uitgekeken op dat abstract werk en wou een nieuwe uitdaging. Eigenlijk was dit het laatste ontbrekende stukje in de puzzel waardoor mijn liefde voor tekenen en mijn liefde voor planten (en mijn vader) samen kwamen. (Wat is dat mooi gezegd !)

4) Hilde : Heeft je studie van Japanologie je geholpen bij je manier van tekenen?

Mijn studie Japanologie heeft mijn visie op de wereld breder gemaakt. Vooral op het vlak van denken ben ik beïnvloed geweest. Zen filosofie spreekt mij enorm aan en er zijn 3 begrippen die heel belangrijk zijn in de kunstbeleving voor een Zen adept: Wabi, sabi en suki. In het kort samengevat komt dit neer op de liefde voor het eenvoudige, de imperfectie en de aanvaarding van de natuurlijke levenscyclus. Dus vlooienmarkt i.p.v. de Harrods, rimpels i.p.v. esthetische ingrepen, natuurlijke materialen i.p.v. plastiek e.d. … Authenticiteit is heel belangrijk. Dat principe heeft altijd meegespeeld in mijn keramiek en abstracte werken. Voor de botanische werken speelt dit echter geen rol.  

 5) Onno : Je bent ook acteur.  Wat was je lievelingsrol?

Heel moeilijk te zeggen, ondertussen staat de teller waarschijnlijk ergens rond de 150 of erboven. Ik heb een schriftje waar ik tot voor een jaar of vier, alle rollen in noteerde. En ondertussen ook nummerde. Ik schreef er ook de speeldata bij, locatie, regisseur, dat soort dingen. Ik zou het eens moeten aanvullen. 😊 Ik vertolk even graag komische rollen als dramatische. Die afwisseling bevalt me wel, heb ik ook nodig. Net als het leven, goede en slechte tijden. In het komische genre vertolk ik graag rollen waar de humor vooral in de tekst zit: droog, onverwacht, dubbele bodems. Comedia dell’arte kan ik ook wel smaken. En op dramatisch vlak, ja, de stukken van Shakespeare vind ik grandioos; als je tot de kern gaat: tijdloze thema’s. Heerlijk om die grote dramatiek te vertolken zonder in overdrive te gaan. De slechterik vertolken, daar kan ik echt van genieten.

6) Hilde : Geef je workshops?  Is er veel belangstelling voor workshops in botanisch tekenen?

Ik geef workshops op verschillende locaties over heel België, maar ik heb een 3-tal vaste stekken: het GUM in Gent, het ’t Grom in Sint-Katelijne Waver en het Vrijbroekpark in Mechelen. Botanisch tekenen is nauwelijks gekend in België, maar ik merk dat de mensen wel nieuwsgierig zijn. De workshops zitten altijd goed gevuld (nu met Corona en de online cursussen iets minder) en er zijn cursisten die blijven komen. Voor die cursisten en ook om botanische kunst in België te promoten heb ik samen met twee andere fans van botanisch tekenen vorig jaar de Vereniging van Botanische Kunstenaars België opgericht.

7) Onno : Waarom kies je voor korte verhalen?

Omdat ik eigenlijk meerdere disciplines beoefen. Ik ben geen fulltime auteur. Ik acteer ook, zowel voor theater als televisie. En ik durf wel eens een amateurgezelschap regisseren. De zomermaanden zijn traditioneel wat kalmer en dan is die korte periode ideaal om een kortverhaal te schrijven. Net tijd genoeg om iets tot een einde te brengen. Dan kwam de pandemie. Nu weten we hoe lang die heeft geduurd, en ook nog een tijdje duren zal. Bij aanvang wist ik dat niet en vond het een goed idee om tijdens de eerste lockdown een nieuw kortverhaal te schrijven, die paar weken wat opvullen. Op die lockdown volgde een periode zonder werk dus begon ik een tweede, opnieuw denkend dat alles vlug in orde zou komen. Maar niet dus, verhalen drie en vier werden een feit alsook een nieuwe bundel.

8) Onno : Waarom deze titel? 

Het woord escapades staat in betrekking tot de liefde, hoofdthema van de bundel. In de verhalen Heleen en Marie Ange komen echte escapades voor, avontuurtjes. Bovendien past die titel ook goed bij die van mijn vorige bundel: Passages; de terugkerende a-klank. Niet dat ik daar naar gezocht heb, het viel gewoon in de plooi. Beide boeken hebben hetzelfde formaat en uitvoering dus dat is mooi meegenomen.

9) Onno :  Deze vier personages hebben elk iets unieks en iets breekbaars.  Hoe kwamen deze personages tot jou?

Enkele personages werden geïnspireerd door ontmoetingen met heerlijke mensen. Zij vormen de basis voor het personage, het uiterlijk, een of twee karaktertrekken of hoe ze in het leven staan. Wat er hen allemaal overkomt in de verhalen is natuurlijk verzonnen. Dat vertrouwen en de vriendschappelijke band die ik met hen heb, ga ik niet schaden. Victor en de nevenpersonages, zijn dan weer allemaal uit mijn fantasie ontsproten.

10) Onno : De settings rond deze personages zijn steeds heel nauwkeurig uitgeschreven.  Vloeit dit voort uit het feit dat je ook regisseert en dus veel nadruk legt op details?

Ik denk dat het daar inderdaad wel voor een stuk mee te maken heeft. Mijn decors ontwerp ik heel graag zelf, hou ook alles in het oog wat kledij en looks van de personages betreft. Perfectionist en controlefreak zijn woorden die ik al eerder heb horen vallen wanneer men het over mij heeft. 😊 Het is sterker dan mezelf. In een ver verleden heb ik ook nog avondschool binnenhuisinrichting gevolgd. Gepassioneerd door interieurs als ik ben. En raar maar waar, bepaalde details vallen mij nu eenmaal heel vlug op bij een eerste blik. Misschien geef ik die daardoor ook graag weer tijdens mijn schrijven.

11) Hebben jullie het formaat en de hardcover samen gekozen? 

Nee, formaat en uitvoering van het boek, zoals de hardcover en het luxepapier, lagen lang vooraf al vast. Ik hou van reeksen en wou dat mijn tweede bundel qua vormgeving en uitvoering identiek zou zijn aan de eerste. Inhoudelijk natuurlijk anders alsook de stijl van de tekeningen.

12)  Hilde : Maak je ook affiches?  Publiceer je je werk?

Momenteel heb ik verschillende opdrachten. Eéntje voor de botanische tuin in Gent voor het maken van illustraties die op grote borden in de tuin komen langs een uitgestippeld wandelpad. Eéntje voor de VLAM voor het maken van illustraties die zullen dienen als relatiegeschenk tijdens een handelsmissie naar de U.K. voor het promoten van de Belgische Boomkwekers. Wanneer het iets rustiger word, zou ik graag een project uitwerken rond de flora van de Paelsteenpanne in Bredene. Mijn eigen werk publiceren is toekomstmuziek.

13) Onno : Welke kunst beoefen je het liefst?  Acteren of schrijven?

‘Sophie’s Choice’ (van auteur William Styron) is hier gelukkig niet van doen. Beide even graag want niet te vergelijken omdat het totaal verschillende disciplines zijn.

14) Hilde : Wat is het mooiste werk dat je gemaakt hebt?

Ik ben trots op een paar werken: de onderzee installatie voor het eiland Maricaban waarvoor ik trouwens steun gekregen heb van de Vlaamse Regering, mijn abstracte werken die ik na mijn terugkomst in België maakte “The journey of the It”, en de examenstukken die ik maakte voor mijn diploma cursus van de Society of Botanical Artists.

      Onno : Welk boek schreef je het liefst?

Het boek dat ik nog niet geschreven heb. 😊 Ik heb tot nu toe aan alle vier boeken die ik geschreven heb evenveel plezier beleefd. Schrijven is toch heerlijk?!

15) Hilde : Van welke schrijvers hou je?  Favoriete lectuur?

Ik heb niet echt een favoriete schrijven of een favoriet boek. Paradijs voor mij is een prachtige ruimte volgestouwd met boeken zoals de oude bibliotheken in landhuizen. Tijdens mijn studies heb ik alle gekende wereldliteratuur gelezen van een Hugo Claus, Margerite Yourcenar, Shakespeare, Umberto Eco, John Irving tot en met Tolstoj.

Tijdens mijn verblijf op de Filipijnen waren dat vooral wetenschappelijke en filosofische boeken: Bijvoorbeeld ‘Catching the light’ van Arthur Zajonc, “Zen and Japanese culture” van Daisetz T. Suzuki, maar ook romans van A.S. Byatt die heel wat magische dingen in haar verhalen verwerkt.

Momenteel is het enkel vakliteratuur wat de klok slaat, maar ik schuim internet wel af op zoek naar 18de en 19de eeuwse botanische werken.

      Onno : Van welke schrijvers hou jij?

Net zoals bij het acteren heb ik ook hier een uiteenlopende smaak. Als ik in gedachten mijn boekenplanken overloop zie ik zowel oude klassieke als hedendaagse auteurs. Ik zie theaterwerk staan, detectives, romans, biografieën, de Harry Potterreeks … Ik zie namen als Modiano, Murakami, Mercier, Lorca, Allende, Zola, Austen, Dostojewski, Mortier, Op de Beeck, Wieringa …

16) Onno : Je bent een groot bewonderaar van Shakespeare.  Waarom?  

       (Je schrijfstijl heeft iets Shakespeariaans…)

Een van de meest bekende schrijvers ter wereld, al meer dan 400 jaar. Dat is een fantastisch compliment waarvoor veel d … Ik bewonder zijn werk enorm omdat het steeds overeind blijft, hoe je het ook interpreteert of brengt: klassiek of hedendaags aangepast. Zijn thema’s zijn universeel. Bovendien moet je het maar doen, over de hele wereld wordt zijn werk nog steeds bestudeerd, gelezen, gebracht. Ook zijn leven is nog steeds onderwerp van onderzoek en speculaties. Maar ook tijdens zijn leven was hij al bekend en geliefd.

17) Hilde : Welk (kunst)werk zou je nog graag maken?

Een flora van de kuststreek.

18) Onno : Wat zou je nog graag schrijven?

Ik heb eerlijk gezegd geen lijstje of werken die ik persé eerst wil schrijven. In mijn hoofd zitten ideeën, die rijpen met de tijd. Op een gegeven moment ga ik zitten en begin ik te schrijven. Welke kant dat zal uitgaan weet ik nooit 100 % zeker bij aanvang want soms eindigt een verhaal anders dan voorzien. En dat ligt meestal aan mijn hoofdpersonage dat tijdens het schrijven wel eens een eigen leven gaat leiden. Dat was heel zeker het geval met Judith uit mijn vorige bundel Passages. Ook Heleen uit Escapades bewandelde niet het voorziene pad. 😊

19) Onno : Waarom zijn bloemen voor jou zo belangrijk?

Eigenlijk heel simpel: ik hou van bloemen. Zo divers, vrolijk, prachtige kleuren. De tekeningen die soms in een blad of kelk zitten, dat is toch een kunstwerk op zich. Hoe de natuur zoveel schoonheid in een vergankelijk iets kan stoppen. Iedere keer opnieuw. Wij zouden er nooit aan beginnen. Ik heb een ruim terras achter mijn appartement en daar heb ik een heuse pottentuin, met enkele vaste planten en dan hoofdzakelijk eenjarigen en met wat geluk geraniums die de winter overleven. Ik hou ervan om dagelijks mijn ronde te doen: water geven, soms wat bijmesten, regelmatig uitgebloeide bloemen wegknippen om de bloei te bevorderen en om ervan te genieten. Met je vingers in de aarde zitten, planten verpotten; het brengt je tot rust. Net als Jean uit Bruno kan ik enorm genieten van mijn planten.

20 : Onno en Hilde : Hoe hebben jullie de bloemen gekozen die in het boek aan bod komen?

Onno : Dat was voor mij dan toch heel wat opzoekingswerk. Ik wou niet dat ze er zomaar gratuit stonden. Door de floriografie die aan iedere bloem en soms ook kleur een specifieke betekenis geeft moest ik wel zien dat bepaalde bloemen in een bepaalde scène op de juiste plaats stonden. Hoewel je de verhalen perfect begrijpt zonder de betekenis te kennen wou ik toch dat dat detail voor de geïnteresseerde persoon klopte.

Hilde : Het is Onno die de bloemen gekozen heeft voor de verhalen. Indien er verschillende bloemen werden vermeld, dan had ik wel de keuze en koos ik de bloem die het leukst was om te illustreren (zoals de Brugmansia bij het orgel van Heleen) of de bloem die symbolisch het meest aanleunde bij het verhaal. (bijvoorbeeld de roos bij Victor).

Dank jullie voor dit boeiend interview !