Dagboek van onze droomreis naar Japan (deel 4) Kobe

Dinsdag 26 maart (aantal stappen 18.050)

Kobe is een grote havenstad en een van de enigste steden die tijdens de gesloten periode van Japan contact kon hebben met de buitenwereld. Daarom zijn er veel buitenlandse gebouwen en een van Japans grootste Chinatowns. De stad is lang uitgestrekt met aan de ene kant bergen en de andere kant de zee. Kobe heeft twee grote bergen : Maya en Rokko. Het is zeker de moeite een van die twee te doen (met de cable car). Bovenop zijn tuinen, natuurreservaten, musea en vooral een prachtig zicht. (Wel wat frisser daarboven.)

We kwamen toe in Kobe en ik hield al direct van die stad. Er heerste een goeie drukte, maar toch gedisciplineerd. Toen we trein en bus moesten nemen, viel het mij op dat de mensen steeds mooi in de rij bleven wachten. Ze lieten ook steeds de mensen eerst uitstappen. Alles verliep rustig. No stress! We gingen eerst naar ons hotel om onze bagage af te leveren en gingen toen op pad naar het kot van Tanguy. Dat was een serieuze wandeling. Hij woont eigenlijk op het eiland Port Island.

Er staan een heleboel grote appartementsgebouwen met veel groen tussen. Het is er heel rustig.

Na enkele gebouwen gepasseerd te hebben, zien we eindelijk zijn gebouw. We gaan met de trap naar boven en komen uit in een lange gang met kleine studentenappartementjes.

Zijn kot is klein maar heel gezellig : een klein keukentje, badkamer en wc, kamer met bed, kast en bureautje en een klein terrasje. Echt alles erop en eraan. Bernard en ik waren gerustgesteld. Hij zat daar goed. Alice, een Franse vriendin kwam zijn plantje terugbrengen want hij was 9 dagen met ons opgetrokken.

Tanguy stelde voor om samen met Alice een wandeling te gaan maken tot aan de dijk. Het was mooi weer dus zagen we dat zeker zitten. Hier zie je een beeld van Kobe vanuit zijn kant gezien. Wij logeerden niet zo ver van die toren. Heel mooie architectuur!

‘s Avonds zijn we nog sushi gaat eten in Harbourland.

We konden sushi nemen van de band naast onze tafel en ook bestellen via de tablet.

Dit was zeeëgel. De Japanners vinden dat een delicatesse. Was heel lekker.
Sushi met rode eitjes
Sushi met komkommer. Die at ik heel graag.
Sushi met zalm, witte vis en tonijn.

Woensdag 27 maart (aantal stappen : 16.086)

Vandaag is het ook mooi weer en we vertrekken naar zijn universiteit. Kobe university is één van de beste universiteiten van Japan na de keizerlijke universiteiten van Osaka,

Zijn universiteit ligt hoog in Rokko. Dit is het uitzicht.

Hiervoor liggen er trappen en daar kunnen de studenten op zitten tijdens hun pauzes.

Het is er overal heel proper. Dat viel mij enorm op. Nu was het wel vakantie, dus er was niet veel volk, maar Tanguy zei dat het altijd zo netjes was. Er heerst veel discipline.
Op een dak was er ook een grote plaats om buiten samen te komen.

Wat ook heel belangrijk is in de Japanse universiteiten zijn de studentenclubs. Er is voor ieder wat wils. Je kan er in een dansgroep gaan en mee optreden, paardrijden, tennissen, pingpongen, enz… Hieronder zie je de pancartes om reclame te maken voor de clubs. De meeste studenten schrijven zich in. Tanguy zit in de pingpongclub.

We hebben ook gegeten in de univ. Iets heel speciaals : er waren plaatsen waar je alleen kon eten zonder gestoord te worden door de mensen voor je. Raar, hé. Er waren ook gewone tafels waar wij aan zaten te eten. En er waren ook tafels waar je speciaal aan kon gaan zitten indien je niet alleen wou eten. Daaraan hing dan een poster. Dus voor elk wat wils.

Het was er rustig want het was vakantie voor hen. Zij hebben twee maanden vakantie in februari en maart. Hun schooljaar begint op 1 april. Toch was de univ open voor de profs en de studenten. Er was grote keuze aan maaltijden en ze waren zeer evenwichtig samengesteld. We hebben er heel lekker en gezond gegeten.

Na onze lunch hebben we de bus genomen naar de Cable car naar de top van Mount Rokko. De Cable car heeft een lange geschiedenis dat reikt tot 1932 en bestaat uit een twee-karrensysteem bijna niet gezien in de wereld. Het is echt een aanrader. Geniet van het zicht op de bloemen gedurende elk seizoen. Ik heb ervan genoten, ondanks mijn hoogtevrees…

De Cable car Mount Rokko
Als je erin zit, lopen de plaatsen schuin naar boven of beneden
Ondanks mijn hoogtevrees zaten we er heel comfortabel in.
Boven op de top was er een kleine weide met schaapjes en alles stond in thema van Heidi in de bergen. Er was ook een leuk winkeltje met souvenirs.
Boven op de berg had je een prachtig zicht op Kobe. En hier zie je de uitkijktoren. Ik was al heel blij om heelhuids boven te komen met de Cable car…

Toen we terug beneden waren, zijn we gaan winkelen in Kobe. Ze hebben er hele mooie en gezellige winkels. Iedereen is er ook heel vriendelijk en behulpzaam. Ik voelde mij al goed thuis in Kobe. Ben blij dat Tanguy in zo’n mooie en bruisende stad kan wonen.

‘s Avonds nam Tanguy ons mee naar een speciaal restaurant : All you can eat and drink for 1000 Yen! (Dat is 8 euro!)

Bernard en ik waren nogal benieuwd wat voor vlees we in de kuip zouden krijgen. En inderdaad, het was een beetje speciaal. We kregen een groot bord met vlees en wat rare dingen erbij. Blijkbaar ingewanden…

Ik zag niet veel dat ik luste. Wel lagen er ook 3 worstjes bij. Die heb ik dan ook gegeten. En vermits het “all you can eat” was, heb ik nog 2 keer worstjes bijgevraagd. Bernard en Tanguy hadden nogal plezier met mij. Gelukkig kon ik ook veel rijst eten…

We kregen ook een potje ijsblokken om het vuur te blussen indien dat te erg werd in de bbq in de tafel… We hebben ze inderdaad een paar keer nodig gehad. Het werd ons te heet …

Daarna zijn we nog een avondwandeling gaan maken en dan terug naar ons hotel.

We zijn ook een boekenwinkel binnengestapt. Dat wou ik toch ook eens zien.

Zelfs Alice in Wonderland is er gekend

Ook Dribbel ….

En Waar is Wally in Japan?
Manga’s voor beginnertjes…

Alle sprookjes van Disney
De boeken van Murakami in veel meer delen dan bij ons…

And last but not least : de Pokemonkaarten !

En nog Pokemon kaarten

Donderdag 28 maart (aantal stappen : 15.982)

‘s Morgens zijn we een wandeling bergop gaan maken vanuit de stad naar de Buitenlandse of Westerse wijk Kitano. Daar werd indertijd ook de eerste moskee gebouwd.

Kitano-cho (北野 町, Kitanochō) is een stadsdistrict aan de voet van het Rokko- gebergte waar veel buitenlandse kooplieden en diplomaten zich vestigden nadat de haven van Kobe in de tweede helft van de 19e eeuw werd opengesteld voor buitenlandse handel . Meer dan een dozijn van de voormalige herenhuizen, bekend als Ijinkan, blijven in het gebied en zijn open voor het publiek als musea.

De meeste huizen brengen een toegangsprijs in rekening van 550 tot 750 yen, terwijl combinatietickets beschikbaar zijn om meerdere huizen te zien. De hele wijk is aangenaam om doorheen te lopen en biedt een verscheidenheid aan cafés, restaurants en boetieks, waardoor het een favoriet is onder jonge Japanse stellen.

Kitano street

Weathercock House, gebouwd in 1909, kijkt uit over de stad Kobe.


Een lekkere specialiteit van daar is de Cheese cake. Die hebben we dan ook geproefd.

Plan met de belangrijkste huizen in Kitano

Ze hadden er ook heerlijk ijs. Deze waren echter nep (plastic) Toch goed en smakelijk nagemaakt…
Op het hoogste punt was er ook een tempel en weer kon je je wens doen met wat water te scheppen en op je polsen te gooien.

“The Ox statue” vlak voor het schrijn
Kitano Tenmangu schrijn
De legende gaat dat het je geluk brengt wanneer je over zijn snoet wrijft.

Deze vosjes brengen ook geluk


Bovenaan hadden we een mooi zicht op alle lampions

Prachtige tekeningen en kleuren
Nog een lampion waarvan ik de tekening heel mooi vond.

Hier eindigde onze tocht door Kitano. We keerden terug naar het centrum van Kobe. Daar had Tanguy een leuke verrassing voor ons. Hij had gereserveerd in een Kobe beef restaurant “Steakland”. We gingen er de lekkerste Wagyu Kobe beef eten.

De koks die ons eten bereidden, stonden in het midden en alle klanten zaten errond. Ze kookten voor onze neus. Was heel leuk en indrukwekkend om te zien.

Het mooiste en zachtste vlees dat ik ook gegeten heb. Het vlees was doorspekt met hele fijne vetstreepjes die wegsmolten bij het bakken. Dat maakte het vlees superzacht. Het smolt in de mond en had een heerlijke smaak. Was echt een hele ervaring voor onze zintuigen.

Kobe-beef, ‘s werelds beroemdste en duurste vlees, speelt de hoofdrol in de wagyu-keuken. Het malse spiervlees en de delicate marmering zijn ongeëvenaard. Per jaar leveren slechts drieduizend Tajima-runderen Kobe-beef. Het vlees moet het hoge op-de-tong-smeltende vetgehalte en uitstekende textuur hebben om het certificaat te krijgen. Daarom krijgen de runderen alleen het beste voer en worden ze gemasseerd.

Hier kruidde hij het vlees.
Het was veel te vlug op…
Er waren hele lekkere groentjes en sausjes bij.

Na dit heerlijk maal gingen we weer wat wandelen. We hadden afspraak met Malou, die samen met Tanguy op de universiteit studeert. Malou is een medestudente vanuit Gent. We kennen haar al lang en waren blij om haar terug te zien. Tanguy had weer iets leuks voor ons want hij wist dat ik daarvan droomde : we gingen naar een kattencafé!!!! In Japan vind je veel kattencafés, soms zelfs ook uilencafés. Bernard was daar niet zo zot van en is een wandeling gaan maken.

Even tussendoor : een uilencafé. Die hebben we niet bezocht.
Wat was ik blij ! Een wens ging in vervulling. We gingen naar een echt kattencafé. Op de derde verdieping.
Foto’s van de katjes die er woonden…

In het midden was er een kattenvilla. Het was er zeer proper en de katjes lagen rustig te soezen of wandelden wat rond.

Je kon er zelfs een manga lezen terwijl je bij de katjes zat.
Wij dronken er een theetje in een plaatsje achter glas
We mochten maar met 6 personen binnen voor een uurtje. Zo werd het niet te druk voor de katjes.
En toen was het feest en kwamen ze allemaal wakker : we mochten kattenbrokjes uitdelen.

We moesten een soort pantoffeltjes dragen om het tapijt niet vuil te maken. Het was er echt heel proper. Bij het binnenkomen moesten we ook onze handen ontsmetten om geen ziektes naar binnen te nemen. Hier zie je drie geduldige katjes zitten, maar sommige waren niet zo geduldig en kwamen schooien of pikten het brokje weg voor de neus van het andere katje…
Ze hadden hun eigen kattentoilet : 2 gaten in de muur en ze wisten heel goed waar ze naar toe moesten. Welopgevoede katjes.

Dat was het verhaal van het kattencafé. Ik had net een boek uitgelezen over een kattencafé. Ik was helemaal in de mood.
Even een tussendoortje : een heerlijk boek ! En er komt een tweede deel uit !

Katten brengen geluk !!!

Na dit euforisch kattenbezoek, gingen we weer wandelen. We trokken naar Merikem Park. Dit is een Memoriam voor de slachtoffers van de aardbeving in 1995. Dan is er een groot deel van Kobe verwoest. Daarom zie je nu zoveel hoge en nieuwe gebouwen.

Merikem Park


‘s Avonds gingen we eten in China Town. Ja, ze hebben er ook een enorme wijk. Heel gezellig met vele street food kraampjes.

Ingang van Chinatown
Bij één van de restaurantjes stonden die pluchedieren buiten. Zo schattig!
Mochis in pandagezichtje …
Typische Chinese souvenirs

Nog even : Kobe by night

We maakten nog een laatste wandeling door Kobe
Ze hebben daar ook een Manneke Pis !!!
Die winkel vond ik de max ! Zo’n leuke ingang!
Godiva kennen ze daar ook …

Nog enkele laatste weetjes over Japan :

  • Je ziet er bijna geen dieren op straat.
  • Vele mensen dragen monddoekjes en die kun je ook overal kopen.
  • Je neus snuiten in het openbaar is not done! Wat dan? Opsnuiven….
  • Ze rijden met hun fietsen op het trottoir. Echt gevaarlijk. Er zijn geen fietspaden.
  • Weetjes over het toilet : verwarmde bril, een automatisch sproeiertje, soms in de grond…
  • Na het werk gaan de mannen drinken.
  • Ze groeten heel veel. Hoe dieper je groet, hoe meer respect.
  • Alle voeding die gegeven wordt in de restaurants zie je in etalages ervoor. Net echt, maar allemaal in plastic. Er is zelfs een hele “business” daarrond.
  • Bij het openbaar vervoer gaat iedereen in de aangeduide rijen staan. Er heerst veel discipline.

Kobe, een stad om van te houden !

We gingen nog een laatste glas nemen in een typisch Britse pub waar Tanguy ook wel eens graag gaat. Drie verdiepingen onder de grond. Ik lach, maar had het moeilijk want het was onze laatste avond samen voor ons vertrek….

Deze reis naar Japan was voor ons beiden, Bernard en ik, de verste reis waar we ooit geweest zijn. We zouden het nooit gedaan hebben zonder onze Tanguy, die ons met zijn enthousiasme voor dit land, warm gemaakt heeft. Japan is prachtig om te bezoeken en de mensen zijn er heel vriendelijk en behulpzaam. We hebben ook de mensen van dichtbij leren kennen mede omdat Tanguy de taal vlot spreekt en zo gemakkelijk communiceert. Ze hebben grote bewondering voor mensen die hun taal spreken.

Ik wil dan ook onze Tanguy bedanken voor deze prachtige reis die hij tot in de puntjes georganiseerd heeft voor ons. Alles was werkelijk in orde. En elke dag vonden we gemakkelijk onze weg want hij volgde alles op Google maps zoals de meeste Japanners doen. Zo zijn ze steeds op de hoogte van de uren van de bussen, metro’s, treinen en boten. We hebben heel mooie tempels gezien, kleurrijke tuinen en grote kastelen bezocht, lekker gegeten en veel plezier beleefd. De ludieke en creatieve activiteiten waren super : het kattencafé en de kalligrafie cursus in Kyoto.

Onze drie jongens dachten niet dat we ooit die reis zouden ondernemen omdat vooral ik niet zo graag reis. Maar het lukte ons en het was de reis van ons leven (naast onze huwelijksreis 30 jaar geleden…)

En ik wil ook onze Sébastien en Loïc bedanken voor het superaangename en warme welkom toen we thuiskwamen : een opgeruimde garage en een heerlijke pizza !!!

Lieve vrienden, hopelijk hebben jullie wat kunnen meegenieten van onze reis. Dank om deze 4 verslagen te lezen.