Thanks to Owlish Books & Movies
Hieronder vind je de link naar Owlish Books & Movies van mijn collega blogster Loes.
https://owlishbooks.com/2019/02/22/the-favourite-book-of-danielle-g/
Hier heb ik het gekopieerd op mijn blog : Het is in het Nederlands.
Owlish Books & Movies
FEBRUARY 22, 2019
Het favoriete boek van: Danielle Gemmel
Danielle Gemmel is een collega-blogger die ik via Facebook heb ontdekt en die ik al een tijdje volg. Ze is een fervent lezer en een collega-blogger van boeken. Je kunt haar volgen op www.booksandwords.be of op Facebook en Instagram . Ze is een moeder van drie kinderen die les gaf in de lagere school, waar ze een echte boekenjuf was voordat ze in een boekwinkel ging werken. Ze houdt van prachtige romans, vooral van Santa Montefiore en Jane Austen. Beatrix Potter is een van haar favoriete auteurs vanwege Peter Rabbit die ze vroeger aan haar kinderen voorlas. Naast romans leest ze ook graag thrillers, met name van Agatha Christie en Sophie Hannah.
Dus vroeg ik haar naar haar favoriete boek en ze gaf me er twee: The Peculiar Life of a Lonely Postman and the follow-up The Postman’s Fiancée van de Frans-Canadese auteur Denis Thériault .
De boeken gaan over een eenzame postbode genaamd Bilodo, zegt Danielle. “Om de tijd te doden opent hij brieven met stoom en leest ze. Zo ontmoet hij Ségolène die correspondeert met Gaston. Ze schrijven haiku’s voor elkaar. ”Blijkbaar is Gaston behoorlijk goed in deze liefdeshaiku’s die ze elkaar schrijven. Door hun woorden wordt postbode Bilodo verliefd op Ségolène. “Maar dan gebeurt er iets dat hun wereld verandert.”
Voordat zij een nieuw boek begint, neemt Danielle steeds de tijd om de auteur op te zoeken, wat ze hier ook deed. Ze heeft zelfs contact met Denis Thériault via Instagram. Zijn eerste boek was The Iguana , dat op de te lezen lijst van Danielle staat. Ze houdt van de manier waarop hij schrijft, heel poëtisch, en hij is erg goed in het inleven in zijn personages. Zijn nieuwste boek verschijnt binnenkort in het Frans: Le Manucure . Danielle las zijn andere boeken in het Nederlands, maar ze is van plan deze in het Frans te lezen. Niet alleen om haar kennis van de Franse taal te behouden, maar ook omdat ze het gevoel heeft dat boeken beter gelezen worden in de originele taal van de schrijver.
Maar terug naar de eenzame postbode. Ik vroeg Danielle ook in welk genre ze dit boek zou plaatsen. Ze vertelde me dat hij heel betoverend schrijft. De lezer wordt echt in het verhaal getrokken. “Het is een vrij luchtig genre maar nog steeds met veel diepte. Ze vond het ook geweldig dat er veel poëzie in het boek voorkomt, voornamelijk haiku’s en tanka’s.
En hoewel het heel anders is dan wat ze meestal leest, heeft ze echt genoten van dit boek. Het is mooi geschreven en heel poëtisch. Danielle houdt van het licht, grappig en toch diepgaand. Ze zegt dat het boek haar aan het denken zette over het belang van taal en gevoelens. Je kunt gemakkelijk en snel veel grote gevoelens in haiku’s stoppen. Voor haar zijn het net getekende korte verhalen.
Vervolgens vroeg ik haar of er personages waren waar ze absoluut van hield of, andersom, niet kon uitstaan. Maar het zit niet in haar gewoonte om een personage te haten omdat ze altijd op zoek is naar de diepere betekenis van de personages. Ze voelde snel sympathie voor de hoofdpersoon, ook al doet hij iets wat hij niet zou moeten doen. Ze had medelijden met Bilodo en kon zich in hem inleven. Danielle merkte zelfs dat ze ook naar de brieven begon te verlangen, ze moest weten wat erin zat. Ze stelde zich Ségolène voor als een exotisch persoon en voelde haar warmte en gevoeligheid. En ze zou niets veranderen aan haar favoriete boek! Ze vond dat de twee verhalen perfect op elkaar volgden en bleven mooi in de Japanse cultuur. Niet te veel en niet te weinig. Precies de juiste dosis luchtigheid en emotie.
Toen ze het boek voor het eerst in handen kreeg, viel de omslag meteen op. De bloesems deden haar aan Japan denken. Ze maakte eigenlijk al een paar jaar geleden kennis met de Japanse cultuur. Vooral sinds een van haar zonen Japanologie studeert en dit jaar gedurende zijn laatste masterjaar in Japan woont. Ze heeft hem bezocht en daarover geblogd . In dit boek kun je de Japanse cultuur echt leren kennen.
Er zijn niet veel pagina’s, dus je zou het volgens Danielle over een dag of twee gemakkelijk moeten kunnen lezen. Ze leest graag iets korter tussen al haar dikkere boeken. En toen ze dit boek opende, werd ze meteen meegesleurd in het verhaal. Nadat je de eenzame postbode hebt ontmoet, ontwikkel je sympathie voor hem. Wanneer je verder leest, zul je haiku’s vinden die een echte aanwinst voor het verhaal zijn. Ze leerde ook over tankas (de voorloper van haikus). Het verhaal is mooi en eenvoudig en leest snel. Ze beveelt de boeken zeker aan!
Toen ze voor het eerst over deze boeken op haar blog schreef, was er meteen veel belangstelling. Danielle denkt dat het komt omdat het een aantrekkelijk boek is, zowel de cover als het verhaal. Wil je meer weten over waarom ze van deze boeken houdt? Lees dan hier haar recensie van hen:
Veel leesplezier,
Loes M.
Dank aan Loes voor dit leuk boekeninterview !!!