Interview n.i.Monteny / Nathalie Le Blanc

Maak kennis met Nathalie Le Blanc alias n.i.Monteny !  Ze is een veelzijdige en interessante dame die heel gevat kan schrijven zowel non-fictie als fictie.  Ik leerde haar kennen door het lezen van haar nieuwste roman.  Ik vond het zo mooi dat ik de persoon achter het boek wou leren kennen.  En wat doe ik dan?  Ik contacteer ze dan via een chatbericht.  Wat een leuke verrassing toen ze mij zo vlug antwoordde.  Ze vond het leuk om mee te werken aan het interview.

Hieronder zie je de boeken die ze onder de naam n.i.Monteny geschreven heeft.  Dit zijn hele mooie romantische boeken.

Voor de inhoud zie de link : boek in de kijker 25

 

 

Dit non-fictie boek schreef ze onder haar eigen naam : Nathalie Le Blanc.   Je vindt de korte inhoud op    boek in de kijker 25

 

Interview met Nathalie :  28 juni 2018

1. Je gebruikt een pseudoniem n.i.Monteny.  Waarom? 
Omdat ik journalist ben en ook nog non-fictie wil schrijven, wil ik een duidelijk onderscheid maken tussen dat en fictie. Als het getekend is met Nathalie Le Blanc, dan is het gebaseerd op interviews en research en heb ik exact opgeschreven wat mensen gezegd hebben. Als het N.I.Monteny is dan komt het uit mijn fantasie. Bovendien vind ik Monteny een mooiere naam dan Le Blanc. Het heeft ook iets romantisch, dus fictie schrijven gaf me het excuus om me die naam, die de meisjesnaam van mijn grootmoeder Iréne was, toe te eigenen. Zij was een fervent lezer en zou vast blij zijn dat haar naam op een boek staat.     (By the way, ik vind het mooi dat je de naam van je grootmoeder gebruikt.)

 

2. Sinds wanneer wist je dat je wou schrijven?
Ik heb altijd al verhalen bedacht, maar ik denk dat elk kind dat doet. Dat heet gewoon spelen, vermoed ik. Ik schreef als kind niet opvallend meer dan mijn vriendinnen of klasgenootjes. Ik was een fan van opstellen, dat wel, maar  ontdekte pas tijdens mijn studies, en het schrijven van mijn thesis, dat ik dat echt graag deed. De journalistiek ben ik min of meer ingerold. Ik doe die job ontzettend graag, ze is perfect voor wie zoals ik nieuwsgierig is en altijd overal veel vragen over heeft. Maar soms is het frustrerend dat je je aan de realiteit moet houden. Daarom is fictie zo’n mooie aanvulling bij wat ik al deed, want daar kan ik de wereld helemaal naar mijn hand zetten.

 

3. Las je als kind veel?  En wat nu?
Ik las als kind ontzettend veel. Ik was enig kind, en woonde bij mijn oma. Vaak zaten wij samen aan tafel, elk met ons boek. Dat klinkt ongezellig, maar het was zalig. Het idee dat je tijd en ruimte kreeg om in een andere wereld te verdwijnen, dat heb ik altijd mooi gevonden. Mijn mémé moest ‘s avonds ook vaak komen controleren of ik niet met een zaklamp onder mijn lakens lag te lezen. Ik groeide op in Bredene Sas, en toen ik op mijn tien naar Antwerpen verhuisde, had ik zowat de hele bibliotheek van de Don Boscoschool uitgelezen.
Ik lees nog altijd veel, ook omdat dat nu eenmaal een deel van mijn job is. Veel non-fictie dus, boeken die ik voor reportages ga gebruiken, of van mensen die ik ga interviewen. Ik probeer ook genoeg fictie te lezen, en kies dan vaak voor Engelstalige romans, in een waarschijnlijk futiele poging om mijn Engels op peil te houden. Ik hou van auteurs als Iain Banks, Maggie O’Farrell, Roddy Doyle en Maryan Keyes. De boeken waar ik recent echt van genoten heb, waren onder andere Americanah van Chimamande Ngozie Adiche en Outlinevan Rachel Cusk.

 

4. Wanneer je voor Knack Weekend schrijft, krijg je je onderwerpen als opdracht of mag je zelf voorstellen doen en kiezen?
Ik coördineer de human intrestreportages op de redactie en breng dus de meeste ideeën die ik uitwerk zelf aan, maar er zitten ook wel eens voorstellen van collega’s tussen.

 

5. Waar haal je je inspiratie vandaan voor je romans?
Overal. Ik werk al sinds 1996 als journaliste en heb honderden mensen geïnterviewd. Soms deskundigen, maar vaak ook mensen die me hun verhaal vertelden en daar heb ik niet alleen ontzettend veel uit geleerd, maar ook veel inspiratie uitgehaald. En verder kan echt alles me een idee geven. De manier waarop iemand de straat oversteekt, een afgeluisterd gesprek op de trein, tieners die aan de kassa van de supermarkt staan te grappen over avocado’s, een fragment uit een tv-serie, of iets wat mij zelf overkomt, alles vindt zijn weg naar mijn boeken. Mijn vrienden weten dat ondertussen en lachen daar ook wel eens mee.
6. In “Solo” schreef je over het single zijn.Waarom?   Wat betekent dat heden ten dage in onze maatschappij?
Solo ging eigenlijk over alleenwoners. Het was geen boek over het niet hebben van een relatie (daar zijn er al genoeg van) maar over het opvallende maatschappelijke fenomeen dat een op drie Belgische huishoudens vandaag iemand is die alleen woont. Ik woon zelf al sinds mijn 18 alleen en heb daar nooit bij stilgestaan tot ik een boek van de Amerikaanse socioloog Eric Klinenberg las, die daar onderzoek naar gedaan had.
Dat er zo veel alleenwoners zijn, is een gevolg van hoe onze maatschappij de laatste 100 jaar drastisch veranderd is. Mensen kiezen er niet per se voor om alleen te wonen, maar ze doen het omdat ons leven en onze relaties er vandaag heel anders uitzien dan zestig jaar geleden. We leven langer dan ooit, zijn gezonder en welvarender dan ooit, maar het cliché van verliefd-verloofd-getrouwd bestaat niet meer. We gaan samenwonen zonder te trouwen, we scheiden, krijgen kinderen zonder getrouwd te zijn, en we wonen soms een tijd alleen, en uitzonderlijk zelfs ons hele leven. De helft van de alleenwoners zijn vijftig-plussers, ook omdat we zo veel langer leven. De tieners van vandaag zullen in de loop van hun leven hoogstwaarschijnlijk allemaal een tijdje alleen wonen, en hopelijk wordt het dus iets heel doodgewoon.
7. Zoek je zelf contact met de mensen die je gaat interviewen?  Hoe doe je dat?
In 99% van de interviews komt het initiatief inderdaad van ons en dat gaat doodgewoon via mail of telefoon, soms ook via een PR-bureau, een vereniging, een deskundige of een manager.

 

8. Hoe ga je tewerk wanneer je voor iemand ghostwriter bent?  Je schreef het verhaal van Dani Klein van Vaya Con Dios.
Ik heb naast de biografie van Dani Klein nog een paar keer als ghostwriter gewerkt (maar dat bleef dan echt onder de radar) en veel hangt af van met wie je samenwerkt. Soms baseer je je volledig op interviews, soms komt er veel research bij kijken, (als de persoon een slecht geheugen heeft of het hele verhaal niet kent bijvoorbeeld)  en bij Dani was er een echte wisselwerking omdat zij zelf ook teksten schreef. Weliswaar in het Frans, en die verwerkte ik dan in een groter geheel. Een boek voor iemand anders schrijven, is een soort 3D-puzzel leggen van die persoon, het is ontzettend leerrijk en je verveelt je geen seconde.

 

9. Je maakt ook reisreportages.  Ga je dan veel op reis of haal je je info ergens anders?
Ik heb vroeger veel gereisd, dus dat is meestal de basis voor een reisverhaal. De laatste jaren is het wat rustiger, ook omwille van de boeken. Dat vraagt nu eenmaal veel tijd.  Uitzonderlijk baseer ik me wel eens op gewone research.   10 mooie picknickplekken, bijvoorbeeld, dat sprokkel je bij elkaar door rond te bellen en te surfen.

 

10. Je column “Uitgelezen” vind ik heel interessant.  Het zijn goed opgebouwde artikels die één bladzijde beslaan.  Ze lezen heel vlot.  Het artikel over “Luidop praten” vind ik echt herkenbaar voor mij.  Ik moest glimlachen toen ik het las.  Nu hoef ik me niet meer raar te voelen.  Ook “59 tinten dik” vind ik echt goed!  Ik heb veel bijgeleerd.  Hoe kom je aan die onderwerpen?
Het idee van ‘Uitgelezen’ is dat ik ergens iets interessants gelezen heb : dat kan een boek zijn, maar ook een wetenschappelijk rapport of een column. Ik lees veel kranten, tijdschriften en blogs, en sprokkel overal inspiratie. Ik heb dus altijd een stapel ideeën liggen, want de wereld is nu eenmaal razend interessant.

11. Heb je een speciale plek waar je schrijft?
Mijn bureau, vrees ik. Het kan natuurlijk overal, maar als er een mooi uitzicht is, dan schrijf ik met extra vuur. Ik heb stukken van mijn eerste boek, Weg van Jou, aan boord van de Star Flyer geschreven, een zeilschip dat de Atlantische Oceaan aan het overvaren was, en andere stukken boven op een Dolomiet. Ik heb ook een tweetal nachten in het hotel waar Liesl in terechtkomt gelogeerd, dus daar heb ik ook een hoofdstuk geschreven.

 

12. Welke tips zou je geven aan iemand die wil schrijven?
Gewoon doen. Dat klinkt eenvoudig, maar veel mensen hebben schroom om te schrijven. Dat is nergens voor nodig. Iedereen kan het. Al zal niet iedereen even mooi schrijven, als je iets te vertellen hebt, ga dan zitten en schrijf het op.
En lees zo veel je kan, want daar leer je ontzettend veel van.

 

13. Ben je al bezig met een nieuw boek of artikel?  Wat wordt het?

Ik heb vandaag nog een deadline te halen. Vier interviews met watersporters, te lezen in de Black Knokke special van Knack Weekend die eind juli in de winkel ligt.    En ik heb ook al een derde boek in gedachten. Liesls verhaal is nog niet klaar, er staan haar nog boeiende tijden te wachten.

Dat belooft!  Ik kijk alvast uit naar het vervolg van Liesls verhaal.  Ik had onmiddellijk veel sympathie voor haar toen ik het boek las.  Dus ja, een vervolg zou leuk zijn.  Beste Nathalie, ik vond het heel fijn om je te mogen interviewen.  Ik heb via je roman een boeiende persoon leren kennen en blijf je graag volgen.  Ik zal ook elke week de Weekend Knack kopen want ik vind je artikels “Uitgelezen” echt heel goed. Ze zijn zo herkenbaar.  Ze raken mij. 
                                                       ***********************
Hieronder vind je een interview met Nathalie door Saskia van Ciao Tutti.  Een hele mooie en boeiende blog over Italië.

Liefde van je leven – romantiek in de buurt van Rome

Zin in een romantisch, zomers boek dat zich afspeelt in de buurt van Rome? Dan is Liefde van je leven een aanrader! In deze blog vertellen we je meer over dit nieuwe boek en delen we een interview met de Vlaamse schrijfster, waarin ze haar favoriete plekken in Italië met ons deelt.

Lees het artikel op de blog Ciao Tutti

Hier vind je ook een link naar het heerlijke hotel “La Posta Vecchia” in Ladispoli.  Ik wil er zeker ooit eens naartoe !!!

Liefde van je leven – romantiek in de buurt van Rome