Illustraties : Fatinha Ramos
Korte inhoud : English below
Noen komt thuis van school. Boos en verdrietig. Iemand had gelachen met haar donkere huid en wilde krullen. Hij had gezegd dat ze maar weg moest gaan. Maar Noen wil helemaal niet weg. En dat hoeft ook niet, want Noen is prima zoals ze is. Meer nog. Ze is MAGISCH.
Opgroeien als een bruin meisje in het Westen brengt heel wat uitdagingen mee. Je ziet jezelf weinig weerspiegeld in de beelden die je te zien krijgt. Op televisie, in films en ook in boeken blijft het speuren naar iemand die eruitziet en die hetzelfde meemaakt als jij. Brown Girl Magic wil deze leegte opvullen. Het is een boek voor, door én over bruine meisjes. Over kroeshaar en gouden huid, over pesten en liefhebben, over alle maten, vormen en soorten bruine meisjes. Het is een boek dat die meisjes (nog) sterker hoopt te maken. Want geef nu toe : ze zijn gewoon magisch!
In English
Noon gets home from school, sad and angry. Someone made fun of her dark skin and wild curls. He told her she should leave.
But Noon doesn’t want to leave. And she shouldn’t, because Noon is perfectly fine the way she is. In fact, she’s MAGICAL.
Growing up as a brown girl in the West comes with its own set of challenges. You rarely get to see yourself reflected in the images presented to you. On television, in movies and even in books it is still a struggle to find characters that look like you, that deal with the same issues you do. Brown Girl Magic wants to help fill that void. It’s a book for, by and about brown girls. About kinky hair and golden skin, about bullying and loving, about all different kinds, shapes and forms of brown girls. This book is an attempt to (further) empower those girls. Because let’s admit it: they are quite magical!
ISBN :9789059089372 Publicatiedatum :05/10/2018 Pagina’s :32 Uitgever :Davidsfonds/Infodok Uitvoering :Met harde kaft Prijs : € 15,99 Leeftijd : +6 om zelf te lezen +8
Wat vind ik ervan ?
Het is een heel speciaal boek. Toen ik de cover zag, was ik er meteen voor gewonnen. Die mooie bruine meisjes, de gouden sterren en de leuke titel maken het boek heel aantrekkelijk. Het heeft ook een harde kaft. Heel mooi afgewerkt. Wanneer je het boek opendoet, krijg je een bos aan grote groene bladeren. (Ook aan de achterkant). Dan krijg je een pagina waarop de schrijfster en de illustrator hun boek opdragen aan hun dierbaren. Wat opvalt, is dat elke tekst in twee talen geschreven is : in het Nederlands en in het Engels. Zo is het voor een veel groter publiek bereikbaar. Dat is een goed idee, vind ik. De illustraties zijn heel mooi en spreken erg aan. De kleuren zijn heel warm en redelijk fel. Het maakt je blij. Er zijn ook verrassende en originele tekeningen. Af en toe rijmt de tekst : zowel in het Nederlands als in het Engels. Dat maakt het verhaal poëtisch en het leest heel mooi wanneer je het luidop leest. De Nederlandse tekst staat in het zwart, de Engelse in het rood. Noen vertelt over haar verdriet aan haar zusjes, haar papa en mama. Ieder reageert op zijn of haar eigen manier. En het einde is heel mooi en stelt de kinderen in hun eigen waarde heel hoog. Ze moeten fier zijn op hun afkomst. Die gouden sterren die regelmatig weerkeren, maken het verhaal magisch…
Dit boek raakte mij nogal omdat ik ook een “bruin” meisje ben. Nee, niet zo bruin als zij uit het boek, maar ik heb toch een beetje een andere huidskleur dan mijn vriendinnen. En ik heb …. zwarte krullen ! Toen ik klein was, had ik veel lieve vriendinnen en werd nooit echt gepest. Tot op een dag een ander kind mij kwaad “negerin” noemde. Ik schrok! Ik dacht : ik ben toch niet zo bruin… maar het waren vooral mijn krullen die het deden. Ik kwam thuis een vertelde het voorval aan mijn ouders. Mijn papa was een halfbloed en had kroezelhaar. Hij is er wel vroeger mee gepest maar heeft het doorstaan. En hij zei mij dat ik steeds trots moest zijn op mijn herkomst. Ik moest mij daarboven zetten. Ik had immers hele mooie krullen, zei hij. Ik ben terug naar school gegaan en heb aan dat kind gezegd dat ik fier was om “black” te zijn, alhoewel ik niet zo donker ben. Maar ik voelde mij wel heel erg betrokken. Dus als ik nu een film zie, met zwarten die gediscrimineerd worden, dan raakt mij dat erg. Wat is er zo belangrijk aan huidskleur? We zijn toch allemaal kinderen van God. Laat ons gewoon met elkaar omgaan en mekaar appreciëren.
Over de auteur :
Dalilla Hermans (°1986) is geboren in Rwanda en geadopteerd. Ze groeide op in de Kempen maar woont intussen in Berchem. In 2014 schreef ze een open brief over racisme die viraal ging en sindsdien verdiept ze zich in het thema. Dalilla is sinds vorig jaar redactrice bij Charlie Magazine.
https://www.canvas.be/video/kinderen-van-de-kolonie/dalilla-hermans
Over de illustrator :
Veertien jaar lang had Fatinha Ramos (40) een knipperlichtrelatie met een ziekenhuisbed in Coimbra, Portugal. Haar glazenbottenziekte dwong haar om aan het tekenen te slaan, een passie die haar nooit meer zou loslaten. Vier jaar geleden besloot ze om haar dromen niet langer op pauze te zetten en werd ze fulltime illustratrice. Een openhartig gesprek met de Frida Kahlo van Antwerpen.