Donderdag 21 maart Nara (aantal stappen : 15.145)
Nara was de hoofdstad van Japan in de 8ste eeuw. Het is ook de periode dat Boeddhisme sterk gepromoot werd. Daarom is Japans grootste houten tempel met de grootste Boeddha in Nara. Nu nog steeds gezien als DE boeddhistische hoofdstad van Japan. Ook wel bekend door het enorme aantal wilde herten die er vrij rondlopen.
We hebben heel veel gewandeld in dit park. De hertjes die bij ons kwamen lopen waren zo schattig dat we geen zin hadden om weg te gaan. Ze liepen werkelijk overal rond. Maar tegen de avond gingen ze tussen de bomen rusten. Of sommigen trokken de bergen in.
Vrijdag 22 maart Nabari (dichtbij Nara) (aantal stappen : 7116)
Hier zie je foto’s van ons bezoek aan de Japanse familie van Tanguy. Ze kennen hem al enkele jaren. Hij is er tweemaal een week gaan logeren toen hij in het begin van zijn studie op World Camp ging. Dit koppel heeft ons met open armen ontvangen. We verbleven er de hele dag. Eerst kregen we de welkomstthee en hadden een aangename babbel. Ze kunnen redelijk goed Engels maar Tanguy vertaalde toch regelmatig. Ze wonen op het platteland. Zo zagen we ook eens een andere kant van Japan.
Na de maaltijd bracht Ken_ichi ons met de auto naar Akame om de “48 watervallen” te bezichtigen. “48” is het getal om “veel” aan te duiden. Er waren veel meer watervallen. Het was een avontuurlijke wandeling langs rotsen en in bossen. We zagen prachtige watervallen : grote en kleine. Net parelend water.
Er was beneden ook een trainingscentrum voor ninja’s. Je kan er in de zomer een “training experience” meemaken op de plaats waar de echte ninja’s gewoonlijk trainden.
Na de wandeling wandelden we door een gang met allemaal aquaria. Elke reuzensalamander had er zijn eigen aquarium. Heel indrukwekkend. Maar ik vond het wel zielig… moeten die daar heel hun leven in verblijven?
Het was eigenlijk wel wat koud en winderig. In het restaurant beneden kregen we warme thee om op te warmen. Onze gastheer kwam ons weer oppikken en we reden naar hun huis. Daar kregen we nog eens thee, maar dat was toch heel welkom na onze frisse wandeling. We babbelden nog een hele tijd over de natuur en ook over … boeken. Yoshimi was voor haar pensioen professor in de klassieke literatuur. Ik vroeg haar wat ze vond van de boeken van Haruki Murakami. Ze fronste wat en moest lachen. (De Japanners zijn niet altijd zo’n grote fans van hem…) Tja, zei ze, dat is moeilijk. Ze heeft enkele boeken van hem gelezen en vindt dat hij veel metaforen gebruikt en dat het teveel over love stories gaat.
Na de gezellige babbel, gingen we naar een restaurant om Okonomyaki te eten. Dat is een hele lekkere “soort omelet met groenten en vlees of grote garnalen.” We moesten die zelf bakken op een warme bakplaat in het midden van de tafel.
Na dit lekkere en gezellige avondmaal waarbij we veel gelachen hebben met onze kookkunsten, hebben we de trein terug naar Nara genomen. We namen met veel spijt afscheid van deze lieve mensen.
Ziezo, tot hier gaat ons avontuur in Nara (en Nabari). Volgende week komt het vervolg : Zaterdag 23 maart in Kyoto