Dagboek van onze droomreis naar Japan (deel 2) Nara

Donderdag 21 maart Nara (aantal stappen : 15.145)

Nara was de hoofdstad van Japan in de 8ste eeuw. Het is ook de periode dat Boeddhisme sterk gepromoot werd. Daarom is Japans grootste houten tempel met de grootste Boeddha in Nara. Nu nog steeds gezien als DE boeddhistische hoofdstad van Japan. Ook wel bekend door het enorme aantal wilde herten die er vrij rondlopen.

De grootste boeddha van Japan

Boeddha
Begeleidende samoerai


Het was zo leuk om die hertjes te voederen. We konden speciale koekjes kopen. En ze wisten maar al te goed hoe ze het moesten doen om een koekje te bekomen : ze groetten… en wij groetten terug!
Ze waren helemaal niet bang van ons.

Een heilige plaats waar je water kon nemen en over je beide polsen moest gooien. Zo smeek je geluk en gezondheid af.
Nog een tempel in dit grote park
Een duizendjarige boom die met veel respect behandeld wordt. Er groeit zelfs een stuk door het dak.
We konden (zoals in alle tempels) houten plankjes kopen om er een wens op te zetten met een stift die je mocht gebruiken. Hier had het de vorm van een hertje. In elke tempel waren het andere vormen. Ik kocht er eentje en zette mijn wens erop. Ik hoop dat die uitkomt! Tanguy heeft een Goshuincho. Een boekje om stempels en kalligrafie in te bewaren. De kalligrafie is de naam van de tempel en de datum wanneer je er bent. De stempel is die van de tempel. Heel veel mensen sparen deze stempels. Die kalligrafie wordt meestal gedaan door de priesters of speciale kalligrafen die er werken. De stempel noemen ze goshuin.

Een goshuin
Nog een goshuin
Nog van die Goshuincho (boekjes met blanco bladzijden voor stempels en kalligrafie) Ongeveer 16 euro.
Tussendoor moest ons buikje ook gevuld worden en aten we Japanse pizza’s : de mijne was er eentje met yakitorivlees en saus. De fijne gele lijntjes zijn de mayonaise. Ze houden enorm van mayonaise en smeren er bijna overal op. Het groene erbovenop is zeewier. Speciale smaken maar heel lekker.

We hebben heel veel gewandeld in dit park. De hertjes die bij ons kwamen lopen waren zo schattig dat we geen zin hadden om weg te gaan. Ze liepen werkelijk overal rond. Maar tegen de avond gingen ze tussen de bomen rusten. Of sommigen trokken de bergen in.

Vrijdag 22 maart Nabari (dichtbij Nara) (aantal stappen : 7116)

Hier zie je foto’s van ons bezoek aan de Japanse familie van Tanguy. Ze kennen hem al enkele jaren. Hij is er tweemaal een week gaan logeren toen hij in het begin van zijn studie op World Camp ging. Dit koppel heeft ons met open armen ontvangen. We verbleven er de hele dag. Eerst kregen we de welkomstthee en hadden een aangename babbel. Ze kunnen redelijk goed Engels maar Tanguy vertaalde toch regelmatig. Ze wonen op het platteland. Zo zagen we ook eens een andere kant van Japan.

Dit deel van het huis was hun eigen deel waar ze heel traditioneel wonen.
Dit deel is een beetje traditioneel maar toch ook wat aangepast aan de studenten die ze jaarlijks ontvangen. Daar werden wij ontvangen.
Bernard tussen de rijstvelden
Hier was de rijst reeds geplukt. De rijstvelden worden goed gehydrateerd.
Het platteland…
Yoshimi kweekt er haar eigen paddenstoelen.
We aten er op de kamerbarbecue. Allemaal op de knieën. Ik kreeg een klein stoeltje want ik kan niet meer op mijn knieën zitten. Het was er heel gezellig en goed warm. Eerst aten we koude en rauwe inktvis. Smaakte goed. We aten lekkere wagyu beef met aardappeltjes, grote paddenstoelen (in aluminiumpapier), groenten en natuurlijk ook rijst met zeewier. We aten met stokjes. Dat begon al aardig te lukken. Ik dronk thee, de rest sake.

Na de maaltijd bracht Ken_ichi ons met de auto naar Akame om de “48 watervallen” te bezichtigen. “48” is het getal om “veel” aan te duiden. Er waren veel meer watervallen. Het was een avontuurlijke wandeling langs rotsen en in bossen. We zagen prachtige watervallen : grote en kleine. Net parelend water.

Het was erg klimmen maar de moeite waard !
Onderweg zagen we een heilige koe waarbij de mensen muntjes legden.

Er was beneden ook een trainingscentrum voor ninja’s. Je kan er in de zomer een “training experience” meemaken op de plaats waar de echte ninja’s gewoonlijk trainden.

Grappig ! Zelfs de wc’s waren in ninja-stijl.
De winkeltjes waren gesloten. Jammer, ik had wel een klein ninja-beeldje gehad…
We keerden terug en weer was er een kleine tempel.
De traditionele wensputten

Na de wandeling wandelden we door een gang met allemaal aquaria. Elke reuzensalamander had er zijn eigen aquarium. Heel indrukwekkend. Maar ik vond het wel zielig… moeten die daar heel hun leven in verblijven?

Een albino…
Eitjes van de reuzensalamander.

Het was eigenlijk wel wat koud en winderig. In het restaurant beneden kregen we warme thee om op te warmen. Onze gastheer kwam ons weer oppikken en we reden naar hun huis. Daar kregen we nog eens thee, maar dat was toch heel welkom na onze frisse wandeling. We babbelden nog een hele tijd over de natuur en ook over … boeken. Yoshimi was voor haar pensioen professor in de klassieke literatuur. Ik vroeg haar wat ze vond van de boeken van Haruki Murakami. Ze fronste wat en moest lachen. (De Japanners zijn niet altijd zo’n grote fans van hem…) Tja, zei ze, dat is moeilijk. Ze heeft enkele boeken van hem gelezen en vindt dat hij veel metaforen gebruikt en dat het teveel over love stories gaat.

Na de gezellige babbel, gingen we naar een restaurant om Okonomyaki te eten. Dat is een hele lekkere “soort omelet met groenten en vlees of grote garnalen.” We moesten die zelf bakken op een warme bakplaat in het midden van de tafel.

De mijne was met grote garnalen en die van Bernard met vlees. Er waren dus veel groentjes, een ei en wat je als vulling koos. Dat mocht je goed mengen.

Daarna mocht je een soort pannenkoek/omelet maken op de bakplaat.
Na het bakken aan één kant, mochten we het omdraaien.


Dit was het resultaat !!! Heerlijk maar goed vullend !


Na dit lekkere en gezellige avondmaal waarbij we veel gelachen hebben met onze kookkunsten, hebben we de trein terug naar Nara genomen. We namen met veel spijt afscheid van deze lieve mensen.

Ziezo, tot hier gaat ons avontuur in Nara (en Nabari). Volgende week komt het vervolg : Zaterdag 23 maart in Kyoto