Marina Folkers
Cleo wil het liefst ver weg van de roddels die haar achtervolgen. De kans om een paar maanden naar Zuid-Frankrijk te gaan, grijpt ze dan ook met twee handen aan. Ondanks haar verlangen om onzichtbaar te blijven, is een ontmoeting met de aantrekkelijke Luc onvermijdelijk: deze Fransman woont pal naast het huis waar Cleo verblijft. Ze voelt zich op haar gemak bij hem en geeft zich steeds meer bloot. Maar is haar vertrouwen in hem wel terecht?
Luc, die eigenlijk niet zit te wachten op gezelschap, schiet Cleo in nood steeds te hulp. Hiermee slaat hij een weg in die hem voor belangrijke keuzes stelt. Wat moet hij wanneer hij beseft dat hij bij Cleo geen kans zal maken als ze erachter komt wie hij daadwerkelijk is?
- ISBN-nummer: 9789401913638
- Verschijningsdatum: 6/12/2018
- Aantal bladzijden: 320
- Uitgeverij: VBK Media
- Prijs : € 15
Over de auteur :
Marina Folkers woont in Barneveld. Haar hart ligt bij het schrijven van romans. Ook heeft ze een tijdje geschreven voor En Route, een blad voor Frankrijkliefhebbers. Ze laat zich graag inspireren door mooie muziek en is verliefd op Londen, waar ook haar debuutroman Faye en Sean, a love story zich afspeelt.
Wat vind ik van dit boek?
Ik zag dit boek al geregeld langskomen op facebook en was geïntrigeerd door de cover. Ik vond het een hele aantrekkelijke cover. De titel sprak me onmiddellijk aan omdat ik hou van Frankrijk. Montpellier klonk mij zuiders in het oor; een plek om op vakantie te gaan. Ik ben er nooit geweest maar door het lezen van dit boek, kreeg ik zin om er naartoe te gaan. Dus dat zal zeker nog eens gebeuren in de toekomst.
In dit verhaal maak je kennis met Cleo, een zachtaardige, lieve en jonge vrouw die zich bij haar thuis niet zo goed voelt. Ze voelt zich niet geaccepteerd zoals ze is. Ze kan zichzelf niet zijn. Ze heeft enkele nare ervaringen op school en later. Er wordt hard over haar geroddeld en dat breekt haar zelfvertrouwen. De enige persoon bij wie ze terecht kan, is haar oma. Ze heeft er een hechte band mee.
Dan krijgt ze de kans om naar Frankrijk te gaan om er een huis te schilderen en ook wat vakantie te nemen. Het is een welgekomen break. Ze is zeker niet op zoek naar een nieuwe liefde na alle fiasco’s die ze meemaakte, maar toch loert de liefde weer om het hoekje.
Ik hou erg van de hoofdpersonage Cleo : ze is een beetje teruggetrokken, onzeker, bang van roddels, heeft ook verlatingsangst. Dat alles maakt haar tot een zeer herkenbare en sympathieke personage. Ook Luc is een toffe personage. Hij is loyaal, betrouwbaar maar toch heeft hij een geheim… Dat ontrafel je naarmate je verder leest in het boek.
Het verhaal gaat goed vooruit. Er zijn vlotte en soms grappige dialogen. Ik moest af en toe eens goed glimlachen, vooral wanneer ze over de muur van de tuin van de buurman klimt en ze beseft niet dat Luc haar ziet. Marina beschrijft de uitstappen die ze samen doen heel nauwkeurig. Je ziet ze wandelen en praten. Je ziet en voelt de warmte tussen hen.
Het verhaal eindigt goed ; daarom is het ook een feelgood roman. En het is echt zo. Wanneer ik het boek uit had, voelde ik mij zeer goed. Ik had genoten van deze reis naar Montpellier. Maar ik had ook het gevoel dat ik die twee zou missen. Ze waren als het ware mijn vrienden geworden. Eigenlijk zou er zeker een tweede deel kunnen volgen…
Enkele mooie quotes :
p. 97 : Zijn aantrekkingskracht leek alleen maar groter te worden, net zoals de vraagtekens rondom hem alleen maar leken te vermeerderen.
p. 107 : Heel eerlijk gezegd geloof ik niet dat een ster je wens kan doen uitkomen. Wat ik wel geloof is, dat door zo’n wens voor jezelf te formuleren, je er veel bewuster van wordt en dan actiever je verlangens gaat najagen. Daardoor ga je kansen grijpen wanneer die zich voordoen en ga je zelfs op zoek naar die kansen, zodat je ze kunt grijpen. Zo worden dromen, of wensen, werkelijkheid.
p. 147 : Die oorbellen van je … Ik weet wat voor werk daarin heeft gezeten. Je mist de ervaring, niet het talent.
p. 147 : Ze had van dit stadje nog maar twee winkels gezien, maar het was alsof ze naar een geweldig feest was geweest.
p. 160 : Als ik jou zo hoor, klinkt het alsof jij probeert te zijn wat je denkt dat de ander zoekt.
p. 187 : De kus was bedwelmend en weerkaatste een ongekende emotie vanuit het diepst van haar wezen. Alsof het een leegte vulde waarvan ze het bestaan niet had geweten. Niets bestond meer. Alleen dit intense moment.
Hier vind je ook een link naar het interview :
Hier vind je wat meer over Montpellier :
https://be.france.fr/nl/occitanie-zuid-frankrijk/article/montpellier