Een vleugje Londen

Gaby Rasters

Korte inhoud :

Een ongeopende brief. Een verloren koffer. Twee levens die voorgoed zullen veranderen.

Het is een jaar geleden dat Tomas’ grote liefde Maggie overleed. Al een jaar slaapt hij slecht, is hij de bezieling voor zijn werk als parfumeur kwijt en distantieert hij zich van andere mensen. Maar Maggie heeft hem iets nagelaten: een brief die hij precies een jaar na haar overlijden mag openmaken. In de brief draagt ze hem op naar Londen te reizen en hun liefde te bottelen in een nieuw parfum. Tomas besluit de uitdaging aan te gaan, maar op de luchthaven gaat het al mis: hij raakt zijn koffer kwijt. Is het domme pech, of een voorteken?

Sharons leven neemt een dramatische wending als haar vader wordt opgenomen op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis. Ze wist niet eens dat hij ziek was, en aan haar ijzige moeder heeft ze ook al niets. Om de zaken nog ingewikkelder te maken, draagt haar vader zijn levenswerk aan haar over: een verzameling verloren koffers die hij wil herenigen met hun rechtmatige eigenaar. In eerste instantie ziet Sharon weinig in het project. Wat moeten die mensen nu nog met hun oude spullen? Maar als ze de jonge Tomas ontmoet, realiseert ze zich dat herinneringen het dierbaarste bezit zijn dat een mens zich maar kan wensen. En dat ze misschien wel meer voor Tomas kan zijn dan alleen de vrouw die hem zijn koffer terugbracht.

Over de auteur :

Gaby Rasters

Gaby Rasters is auteur en moeder van drie kinderen. Ze is dol op social media, nieuwe manieren van samenwerken en het stimuleren van innovatie. Dit is terug te zien in haar Follow-trilogie, waarvan de personages te volgen zijn op social media.

https://www.facebook.com/gabyrasters75

https://www.instagram.com/gabyrasters/

Over het boek :

Het is een magisch verhaal op een hele mooie wijze verteld met veel respect voor de gevoelens van alle personages. Een heel romantisch verhaal dat je van bij het begin meetrekt en je hebt geen zin om het boek los te laten. Je leert de gevoelens van diepe wanhoop en verdriet kennen die stilaan zullen omkeren naar hoop en liefde.

Gaby beschrijft die gevoelens zo goed dat je telkens meezit in hun hoofd. Elk hoofdstuk geeft weer wat Tomas of Sharon op dit moment meemaakt en denkt. Vooral voor empathische mensen is dit boek een (h)eerlijke reis om mee te maken. Ik heb geweend en gelachen met de verschillende personages.

Tomas, die moet leven met zijn autisme, is een breekbare jongeman. Met het heengaan van Maggie is hij zijn rots in de branding kwijt. Hij is ontredderd en weet niet of hij nog ooit een parfum zal kunnen ontwerpen.

Sharon is een toffe meid, die hard werkt als makelaarster bij haar moeder in de zaak. Toch is dit niet haar ideaal … Waarom is haar moeder zo koel en zakelijk? Alles heeft zijn reden… en zeker als het gaat over zelfbescherming. Sharon ontdekt het grote geheim van haar vader en verliest even de grond onder haar voeten. Haar soulmate Bryan probeert haar zoveel mogelijk bij te staan. Maar dat lukt niet altijd. En hij heeft ook zijn leven dat er soms ook nogal chaotisch uitziet. Het thema van homoseksualiteit komt hier aan bod : zowel luchtig als heel intens. Wanneer Sharons’ vader opgenomen wordt, krijgt ze de opdracht om zijn volgende kunstwerk af te werken.

Dat brengt ons naar de koffer! Wat een wonderlijk idee om aan de hand van de inhoud van de koffers een beeld te gaan vormen van de eigenaar. Om zo meer te weten te komen over het leven van die mensen. En om ze hun koffer terug te geven, misschien na jaren… Zo komt Sharon in contact met Tomas. Ze gaat op zoek naar zijn persoonlijkheid. Wanneer ze mekaar zien, voelen ze beiden dat er iets ‘is.’ Maar wat? Dat gaan ze ontdekken wanneer ze samen naar Londen trekken. Hoe mooi kan het zijn om naar de plaatsen terug te keren waar je zo gelukkig geweest bent? Mooi, maar ook heel pijnlijk wanneer deze persoon er niet meer is om die herinneringen te delen. Zal hij nieuwe herinneringen maken met Sharon?

Een nieuw parfum ontwerpen… gebaseerd op herinneringen. Gaby beschrijft die moeizame weg van Tomas heel goed. Je leeft en zoekt met hem mee. Nooit heb ik ‘geuren’ op die manier beschreven. En nooit meer zal ik een parfum ‘zo maar’ opspuiten.

Hoe geuren herinneringen? Wel, dat weet ik nu toevallig wel. Toen mijn ouders 11 jaar geleden in drie weken tijd stierven, heb ik een herinneringsdoos gevuld met voorwerpen van hen, die mij dierbaar waren. Daartussen zitten nog steeds de twee parfumflesjes die ze graag gebruikten. Eigenlijk hun lievelingsgeurtjes. In het begin rook ik regelmatig aan die flesjes. Ik had dat nodig. Die geur bracht mij dichter bij hen. Naarmate de tijd verstreek, bleven de flesjes gesloten… En nu, door dit boek, heb ik ze weer eens opengedaan. Inderdaad, de herinneringen kwamen weer boven, alsof ze altijd zijn blijven drijven juist onder het oppervlak van het water.

Ik hou heel erg van de manier van schrijven van Gaby : empathisch, eerlijk, gevoelig, doorleefd en levensecht. Haar verhalen zijn steeds doorweven met prachtige liedjes die net dat tikkeltje meer geven. Ik beluister altijd de liedjes die ze vernoemt. Verder in mijn recensie zul je er enkele terugvinden. Beluister zeker ook de titelsong van het boek : Shade of Hope. Een prachtig lied gezongen door Dave Marriner.

Het kunstwerk van haar vader heet : ‘De reconstructie van het leven.’ Wel, ik vind dat dit hele boek een reconstructie van het leven is. Er komen verschillende levens in voor die een nieuwe wending nemen : Sharon, haar vader, haar moeder, Bryan, Tomas, … Al deze levens worden opnieuw geconstrueerd na een hevige gebeurtenis. Mooi om te lezen hoe ieder daar mee omgaat.

Op het laatst van het boek bij de ‘aftiteling’ lees je hoe het verder gaat met de personages. Echt leuk om dat te lezen.

Dit is een zalig boek om te lezen met heel wat romantiek maar vooral met diepgaande thema’s zoals depressie, autisme, homoseksualiteit, liefde en rouw… Alle meest menselijke gevoelens… Toch op een luchtige manier verteld mede dankzij de soms grappige appjes.

Ik las het twee jaar geleden als proeflezer en vond het toen al een krachtig en mooi boek. Nu ik de herwerkte versie las en de prachtige song erbij hoorde, is dit boek voor mij iets heel speciaals geworden en ik let op de koffers van de mensen die op reis gaan. Ik vraag mij dan af vanwaar ze komen of waar ze heen gaan… Want alles is niet wat je ziet, er zit meer achter … Een koffer kan veel zeggen over een persoon, maar het is ook vooral hoe jij ermee omgaat en wat je ermee doet. Zo legt Gaby het uit.

Lieve Gaby, ik heb sinds ik je trilogie las al bijna al je boeken gelezen en ben een grote fan van je. Ik leerde je kennen als een warme, hartelijke en zorgende vrouw en vooral als een prachtmoeder voor je drie toffe kinderen en een liefdevolle partner voor Leo. We hebben reeds mooie appjes gehad en ik apprecieer onze vriendschap. Ik kijk uit naar je volgende boeken o.a. De bloemenstalreeks ….

En last but not least … dank je om mij in je boek te vermelden bij het dankwoord. Dat was een hele leuke verrassing EN ik ben trots dat ik met je mocht samenwerken. Ik haal altijd zeer graag al je mooie quotes tevoorschijn…

Je kan kiezen : ofwel lees je eerst het boek en lees je daarna de quotes die ik verzamelde en beluister je de muziek achteraf ofwel lees je gewoon verder…

Hele mooie quotes uit het boek :

p. 21 : Hun huwelijk was net zo gestrand als aangespoeld wrakhout.

p. 21 : Haar moeder was Chanel. Haar vader de kringloopwinkel. En zij, Sharon, was een mix van beiden.

p. 36 : Had ze zijn gave maar gehad : hij was de koning van de vouwblaadjes, van alles had hij voor haar gevouwen. … Kon ze dat maar bij hem doen : alles weer gladstrijken. Zijn lach weer terughalen.

p. 40 : Als ze een tijdje later in de retrowoonkamer van Bryan staat, voelt ze de warmte van hun vriendschap als een deken om zich heen.

Een hele mooie vergelijking met Knorretje uit Winnie The Pooh voor Bryan :

‘Ik moet opeens denken aan het gesprekje tussen Winnie de Poeh en Knorretje. Poeh had het moeilijk en Knorretje vraagt of hij erover wil praten. Dat wil Poeh niet en Knorretje gaat gewoon naast hem zitten. Knorretje weet wat moeilijke dagen zijn en Poeh weet dat Knorretje er altijd voor hem zal zijn.’

p. 41 : Oordeel niet zo fel en niet zo hard. Alles heeft een reden en alles en iedereen heeft een verhaal. En iedereen heeft recht op een stukje van zichzelf.

p. 49 : Voor haar doorstond hij de hoeveelheid prikkels die als ballen in een flipperkast door zijn hoofd joegen.

p. 50 : Ze had hem iets teruggegeven waar hij zonder haar nooit aan begonnen zou zijn : het verlangen naar avontuur. Het gevoel uit je comfortzone stappen en hier ook van kunnen genieten, met mate natuurlijk.

p. 52 : De geur van Maggie gevangen in de bladzijden heeft dit boek van grote waarde gemaakt.

p. 55 : Een zwak moment kennen we allemaal. Ik heb het ook niet zo op vliegvelden. Het zijn enorme kruispunten, nietwaar? Mensen gaan ergens heen, komen ergens vandaan en daartussenin zit mis.

p. 67 : In alles zit een verhaal. Je moet het willen zien.

p. 72 : Na het verlies van zijn koffer op het vliegveld voelde het alsof een deel van hem nu voorgoed geamputeerd was.

p. 84 : In alles wat mensen zeggen zit een boodschap, probeer te luisteren en te filteren. Ja, was hij maar een filterzakje voor de thee of koffie dan was zijn leven een stuk makkelijker geweest.

p. 92 : Ze was iemand die het leven bekeek alsof ze op een van de mooiste bergweggetjes van de wereld reed en zich over het stuur moest buigen om te zien welk volgend uitzicht haar de adem zou benemen.

p. 93 : Mijn sterkste orgaan is mijn reuk. Ik ruik Londen en besluit dan of het ergens prettig is of niet. Daarna ga ik pas kijken en ervaren. Ik raak overprikkeld wanneer de geuren door elkaar heen dansen in een ritme dat niet klopt.

p. 105 : Dat herinneringen overal zijn. Je kunst jezelf er niet voor verstoppen want ze vinden toch wel een weg je hart in. Maar volgens mij is het omgekeerde ook waar ; je kunt ze niet opzoeken. Althans, niet op een wanhopige manier. ….. Ik kan dat wel, Sharon. Ik heb een soort ladekast in mijn hoofd en trek pas een lade open wanneer ik dat wil of er klaar voor ben. Een soort ouderwetse kruidenierskast en achter elk vakje zit iets, variërend van groot geluk tot intens verdriet.

p. 136 : Kan hij de trip door memory lane vandaag aan?

p. 153 : Papier is geduldig. Bovendien ruikt dit papier naar een belofte.

p. 154 : Jij hebt mij een vleugje Londen gegeven en ik weet zeker dat ik die geur nooit meer kwijtraak.


p. 160 : Sharon kijkt naar de kapstok in de gang. Dezelfde kapstok had door de jaren heen alle jassen gedragen die gepaard gingen met de fasen van haar leven. Van kleine schattige kleuterjasjes tot aan een stoere leren jack… de geur van al deze jassen droeg herinneringen met zich mee.

p. 179 : Soms is alle tijd van de wereld niet genoeg om over schaduwen van vroeger heen te stappen.

p. 199 : Tomas heeft haar nodig. Ze corrigeert zichzelf, Tomas heeft een vleugje Maggie nodig. (Let hier op de woordspeling…)

p. 217 : Hoe bijzonder eigenlijk dat hij Maggie vasthield uit liefde en dat hij daardoor Sharon geen kans had gegeven. Hij had zich thuis gevoeld bij haar, maar had de deur heel hard dichtgesmeten.

p. 222 : Wij mensen zijn altijd onderweg, of dat nu met het vliegtuig is om op reis te gaan of gewoon zoals wij in het dagelijkse leven op weg zijn naar ons geluk. Er is altijd een verhaal te vertellen.

p. 233 : In alle parfums die ik maak zit een boodschap, noem het een oproep. Liefde is er altijd en overal. In het hier en het nu maar ook in bitterzoete herinneringen. We verspillen vaak onze tijd met zaken die er niet toe doen. …. Maar een parfum komt pas tot leven wanneer jij dat ook doet. De parfum is niet meer dan een zetje, de rest moet je zelf doen.

Nog iets meer :

Hieronder vind je het prachtige lied ‘Shade of Hope’ door Dave Marriner.

Ik vind het refreintje zo mooi : ‘Time, like a river flows

whenever I feel down

You are my Shade of Hope’

In het boek wordt ook af en toe verwezen naar het boek ‘P.S. Ik hou van jou’

Het is het lievelingsboek van Maggie.

Holly en Gerry zijn een jong getrouwd stel. De twee maken vaak grapjes over het feit dat Holly niet zonder Gerry zou kunnen leven. Het idee van ‘De Lijst’ was dan ook eigenlijk als grap bedoeld: als Gerry iets zou overkomen, zou hij een lijst voor Holly achterlaten met dingen die ze zou moeten doen.
Wanneer het noodlot toeslaat en Gerry ongeneeslijk ziek wordt, stort Holly’s wereld in. Een paar maanden na zijn dood besluit ze een mysterieus pakje op te halen bij haar ouders. Gerry blijkt zonder dat ze het wist woord te hebben gehouden, en heeft De Lijst opgesteld. In het pakje bevindt zich, voor elke maand, een envelop met een opdracht. Het geeft Holly de kracht om verder te gaan, nieuwe uitdagingen aan te gaan en erachter te komen dat liefde nooit verdwijnt maar altijd in je hart blijft bestaan.

Op p. 15 beschrijft Gaby heel goed hoe Tomas zich voelt na de dood van Maggie.

‘Beter nog was het liedje van Simon and Garfunkel. Hij was een rots geworden en een eiland. Zijn hart zou nooit meer voor een ander zijn. Het was niet eens meer van hem. Hij lacht schamper. Hoe metaforisch ook, een hart was dat wat Maggie nodig had gehad… ‘I’m a rock, I am and Island.’

Over Luuk, haar vader, wordt in dit liedje alles duidelijk : ‘The man with the Child in His Eyes’ van Kate Bush.

Op p.63 vermeldt Gaby het liedje van Bette Midler. ‘The Rose’ Over een hart dat bang is om te breken en daarom nooit leert om te dansen… (De tekst staat onder het liedje)

Some say love, it is a river that drowns the tender reed. Some say love, it is a razor that leaves your soul to bleed. Some say love, it is a hunger, an endless aching need. I say love, it is a flower, and you it’s only seed. It’s the heart afraid of breaking that never learns to dance. It’s the dream afraid of waking that never takes the chance. It’s the one who won’t be taken, who cannot seem to give, and the soul afraid of dyin’ that never learns to live. When the night has been too lonely and the road has been to long, and you think that love is only for the lucky and the strong, just remember in the winter far beneath the bitter snow lies the seed that with the sun’s love in the spring becomes the rose.

Gaby vernoemt de Boekhandel van Notting Hill waar Julia Roberts stond…. Ik ben ook zo gek op die plaats en dus zocht ik het nog eens op voor jullie.

The Notting Hill Bookshop Travel Bookshop Stock Photo - Download Image Now  - iStock
The hilarious reviews left by Americans after visiting Notting Hill as they  complain it's 'not like the movie' - MyLondon
Notting Hill in Londen

Er bestaat zelfs een Lego-uitgave van Notting Hill !!!! Je ziet er ook ‘The Travel Bookshop.’ Zo tof !!!

LEGO Ideas The Notting Hill Market bereikt 10K supporters -  Bouwsteentjes.info

The Hummingbird Bakery waar je onbetaalbare muffins kan halen.

The Hummingbird Bakery | Hummingbird bakery, Bakery london, Bakery

Krijg jij ook zin in een muffin?

Hummingbird Bakery de London Carte

Bij de presentatie van zijn parfum zingt Adele een prachtig lied : ‘When We Were Young.’ Ik ben ook een grote fan van Adele en wou dit lied hierbij plaatsen.

Hieronder stel ik jullie enkele vragen… eigenlijk belangrijke levensvragen… Denk er eens over na. Dat heb ik ook gedaan.

Wat zou jij doen wanneer iemand van wie je houdt jou een laatste wens in je schoenen schuift?

Wat zijn de plekken waar jij de mooiste herinneringen aan hebt?

Of indien je stil kunt blijven staan, de tijd bevriezen. Welke periode zou jij bevriezen dan?

Veel leesplezier !!!