Het herstel van Rose Gold

Stephanie Wrobel

Moeders vergeten nooit. Dochters vergeven nooit.

Rose Gold Watts geloofde dat zij de eerste achttien jaar van haar leven ernstig ziek was. Ze dacht dat ze de sondevoeding, alle operaties en de rolstoel nodig had. De buurtbewoners hielpen waar mogelijk en stonden altijd voor Rose Gold en haar moeder Patty klaar. Maar ondanks alle onderzoeken, ingrepen en eindeloze doktersbezoeken kon niemand erachter komen wat haar mankeerde. Tot haar moeder een verschrikkelijk goede leugenaar bleek te zijn. Na vijf gevangenisjaren is Patty Watts op vrije voeten en smeekt ze haar dochter om haar in huis te nemen. Alles wat Patty wil is zich met haar dochter verzoenen en haar vergeven voor het feit dat Rose Gold zich tegen haar keerde in de rechtbank. Als Rose Gold haar moeder inderdaad verwelkomt reageert de omgeving geschokt. Maar Rose Gold kent haar moeder door en door, en zij is niet meer dat zwakke kleine meisje van vroeger… 

  • ISBN-nummer: 9789044643749
  • Verschijningsdatum: 29/04/2020
  • Aantal bladzijden: 349
  • Uitgeverij: Prometheus
  • Prijs : € 21,99

Over de auteur :

Stephanie Wrobel (1987) groeide op in Chicago en woont sinds enkele jaren in Londen. Zij volgde de opleiding Creative Writing aan Emerson College, Boston, en publiceerde diverse korte verhalen. Haar debuut “Het herstel van Rose Gold” werd al voor verschijning een internationale sensatie.

‘Sensationeel goed. Twee gelaagde personages geven het verhaal de kracht van een nucleaire reactie, en zorgen ervoor dat je ze niet meer vergeet. Wrobel is iemand om in de gaten te houden.’ – Lee Child

Over het boek :

De cover en de titel intrigeerden mij eerst. Een rode roos op een zwarte achtergrond. En die titel “Het herstel van Rose Gold” vond ik speciaal. Het gaat over een “herstel.” Inderdaad, het dekt de lading. Ik ontdekte duidelijk hoe het herstel evolueerde maar het deed me huiveren en verontwaardigd staan. Het verhaal begint met de vrijlating van de moeder van Rose Gold. Rose Gold komt haar afhalen van de gevangenis, samen met haar enkele maanden oude zoontje. Patty verheugt er zich op.

Van bij het begin heb ik een akelig gevoel over de thuiskomst van Patty. Dan keert het verhaal vijf jaar eerder terug wanneer Rose Gold 18 is en haar mama in de gevangenis belandt. En dan komt er weer een hoofdstuk waar het verhaal verdergaat met Patty en Rose Gold die mekaar nu weerzien en samen naar huis rijden, want Patty mag voorlopig bij haar dochter wonen. En zo gaat het verder, telkens afgewisseld tussen de verhaallijnen van Patty en Rose Gold. Beetje bij beetje lees je over het verleden van Patty zelf en ook over het leven van Patty met Rose Gold als klein kind. Het is gruwelijk wat Patty eigenlijk Rose Gold allemaal doet ondergaan. Ik kreeg het gevoel dat Patty leed aan het syndroom van Münchhausen by proxy. Dit is een psychiatrisch syndroom en een vorm van fysieke en/of psychische (kinder)mishandeling waarbij iemand herhaaldelijk medische hulp zoekt voor bewust gefingeerde stoornissen of ziektes bij een derde. Patty laat Rose Gold heel veel testen ondergaan om toch maar te vinden wat er mis is. Allemaal om aandacht te trekken en graag gezien te worden door de buurt en de dokters. Ze wordt aanzien als de ideale moeder die alles doet voor haar kind. Maar eigenlijk wordt Rose Gold heel haar jeugd ziek gehouden… En de manier waarop Patty dat doet, is zeer subtiel. Totdat Rose Gold op haar 16de toch argwaan begint te krijgen en haar moeder later de gevangenis in zal praten. De hoofdstukken worden telkens afgewisseld met Patty en Rose Gold. Hier ga je dan ook nog eens in hun verleden en heden kijken. Het verhaal evolueert heel ingenieus en spannend. Je stelt je steeds meer vragen. Je voelt dat er iets niet klopt in de relatie tussen Patty en Rose Gold. Is Patty wel eerlijk tegenover Rose Gold? En is Rose Gold eerlijk tegenover haar moeder? Je maakt kennis met andere personages zoals haar vader en zijn nieuw gezin. Rose Gold wil er graag deel uitmaken, maar het gaat niet zo gemakkelijk. Ze voelt zich uiteindelijk verstoten van haar vader. Ondertussen groeit er iets heel heftigs in haar hoofd. Een plan! Naar het einde toe voel je hoe alle puzzelstukjes op hun plaats vallen. Echt ingenieus gevonden. Het einde is heel verrassend. Eigenlijk zou ik nog een vervolg willen lezen. Hoe gaat het verder met Rose Gold nadat ze wraak genomen heeft. Nu begrijp ik die twee zinnen op de achterflap goed : Moeders vergeten nooit… Dochters vergeven nooit… De dochter heeft een goede leerschool gehad!!!

Een heerlijke thriller met subtiele hints ! Hoe mensen andere mensen enorm kunnen misleiden tot in het gekke toe. Je kan je het niet inbeelden.

Enkele quotes :

p. 42 : Al haar oplossingen schiepen het beeld van een chronisch ziek kind. Niemand twijfelde aan mijn ziekten. Ook ik niet.

p. 188 : Ik begon langzaam te snappen hoe het kon dat mijn moeder al die jaren was weggekomen met haar leugens. Artsen zijn wandelende pleisters : ze willen maar al te graag elk pijntje, elk ongemak wegnemen.

p. 254 : Tot dusverre is hij een gezonde baby geweest. Dat zal niet lang meer duren.

p. 317 : Ik was van eten gaan houden alsof het een mens was. In sommige opzichten was eten zelfs beter – betrouwbaar en voedzaam, en het zei ook nooit wat terug.

p. 341 : Maar niemand zit te wachten op de waarheid uit de mond van een leugenaar.

p. 343 : Ze zeggen dat het zwaar is om eeuwig een wrok te blijven koesteren. Dan is het maar goed dat we bijzonder sterk zijn.

Veel leesplezier ! Het is echt de moeite waard !