Stapelgedichten zijn korte gedichten die worden gemaakt door boeken op elkaar te stapelen. De titels op de ruggen vormen, van boven naar beneden gelezen, het gedicht. Het genre (Sorted Books Project) is in de jaren 90 van de twintigste eeuw door weblogger Max Dohle populair gemaakt in Nederland.
Een leuke manier om creatief met taal bezig te zijn: probeer een gedicht te maken dat volledig uit boektitels bestaat. Het genre (“Sorted Books Project”) is in de 90er jaren van de vorige eeuw in Amerika ontstaan. Sindsdien is het een wereldwijde rage onder webloggers. Voor Nederland is weblogger Max Dohle de initiatiefnemer van het verschijnsel (2007). Max Dohle verzamelde deze ‘stapelgedichten’ op zijn weblog. Er staan foto’s bij waarop de genoemde boeken opgestapeld zijn, zodat je het gedicht van boven naar onder op de ruggen kunt lezen (de auteursnamen moet je wegdenken).
Het werd een echte hype met binnen een week 27.000 hits op Google.
Geschikt voor alle niveau’s. Voor de (hoogbegaafde) leerling die meer uitdaging op talig gebied nodig heeft, is er een laatste stap mogelijk: schrijf naar aanleiding van het stapelgedicht een kort verhaal waarin de titels van de boeken verwerkt worden. (Klascement)
Hieronder vind je voorbeelden die ik op het internet vond : heel grappig om te lezen. Ze zijn van Judy Elfferich https://judyelf.edublogs.org/%20
Dit zijn mijn stapelgedichten nadat ik even in mijn boekenkast ben gaan zoeken :
En nog een paar :
Vind je de gedichten leuk? Wil je nog eens je boekenkast overlopen? Je vindt er vast ook die bij mekaar passen. Doe je mee? Zet ook een foto online of stuur er eentje naar danielle@booksandwords.be
Ik antwoord zeker !!!