Over thuis en geborgenheid…
Het zijn de dagelijkse dingen,
het licht waarin je
’s morgens wakker wordt,
de geuren van koffie en brood,
de stemmen, geluiden,
verhalen die je omringen,
de jas aan de stoel,
de poes op je schoot.
De woorden
waarop je kunt bouwen.
De armen
van zorg en vertrouwen.
Wat blijft
als je weggaat,
wat wacht
tot je komt.
Dat is het
wat je doet zeggen :
“Dit is mijn aarde,
hier ben ik thuis.”
(uit “Zonder woorden kan je niet” Kris Gelaude)