Weggeblazen door de bom

Karen Northshield

Korte inhoud :

Op de ochtend van 22 maart 2016 blazen twee zelfmoordjihadisten zichzelf kort voor acht uur op in de vertrekhal van de luchthaven van Brussel. Een uur later brengt een derde terrorist een bom tot ontploffing in het metrostation Maalbeek. Bij de twee aanslagen komen 32 mensen om het leven en raken honderden mensen gewond. Een van de gewonden is Karen Northshield, een Belgisch-Amerikaanse vrouw van dertig die op weg is naar de Verenigde Staten. Ze wordt letterlijk weggeblazen door de bom, die amper een paar meter bij haar vandaan ontploft. In extremis wordt ze overgebracht naar een ziekenhuis, waar ze de ene operatie na de andere ondergaat. Hoewel geen enkele arts haar in staat acht om die klap te overleven, slaagt de ex-topsportster erin om met een ongeziene levensdrang de vele beproevingen één voor één te overwinnen.

Een paar jaar na de tragische gebeurtenissen die de hele wereld op zijn kop zetten, blikt Karen in dit boek terug op het bovenmenselijke gevecht dat ze ruim drie jaar lang heeft geleverd om de lichamelijke en geestelijke pijn te boven te komen en zichzelf stukje bij beetje weer op te bouwen. Aan de hand van het beeld van een versnipperd lichaam dat zichzelf weer bijeen probeert te rapen, brengt ze haar verhaal in de vorm van een verknipt alfabet, van A voor Aanslag tot Z voor Zaventem. Een ingetogen en -hoe kan het ook anders – fragmentarische manier om een ondraaglijke realiteit te verwoorden. Een getuigenis van veerkracht zoals je die maar zelden tegenkomt.

Prijs : € 18,90

Over de auteur :

https://www.karennorthshield.be/about

Karen Northshield, een van de zwaargewonde slachtoffers van de aanslagen van 22 maart 2016, heeft een boek geschreven over haar revalidatie- en verwerkingsproces. ‘Weggeblazen door de bom’, heet het. ‘Ik had eigenlijk dood moeten zijn’, getuigt ze in ‘Terzake’. ‘Maar ik ben er door mijn doorzettingsvermogen geraakt.’

Het is vandaag precies 6 jaar geleden dat terroristen zichzelf opbliezen op de luchthaven en in de Brusselse metro.

Wat 22/3 heeft aangericht met Karen, valt met geen woorden te beschrijven:  “Ik kan nog altijd niet zeggen dat ik blij ben dat ik het gehaald heb” |  Het Nieuwsblad Mobile
Karen was een topatlete : ze zwom en won vele wedstrijden. Ze gaf fitnesslessen en deed intensief aan yoga.

In haar boek vind je heel wat foto’s van voor en na 22 maart 2016.

Over het boek :

Nooit las ik een boek dat mij zoveel raakte. Ik las het in één trek uit want alles is zo eerlijk en echt neergeschreven. Het was alsof ik er zelf was en alles intens met haar meemaakte. Ik had ook de eer om haar te horen vertellen over hoe haar leven grondig en gruwelijk veranderd is. We hebben zelfs na de lezing nog wat kunnen praten. Wat een wonderlijke vrouw is zij. Ondanks dat ze er misschien broos uitziet, gaat er een enorme kracht van haar uit. Ook de manier waarop ze praat en naar haar toekomst kijkt. Na zelf door de hel gegaan te zijn, eerst fysisch en dan ook psychologisch, kwam ze tot haar ‘turning point.’ Na drie en een half jaar in het ziekenhuis en na veel wanhoop, klom ze uit die neerwaartse spiraal op. Ze stelde zich niet meer de vraag ‘waarom ik?’ maar ze vroeg zich af waarom ze dit overleefd had en wat ze hiermee kon doen. De grootste uitdaging van haar leven werd nu haar missie. Ze hing haar foto in haar kamer van haar atletisch lichaam en wou zoveel mogelijk weer als vroeger worden. Ze putte kracht uit die foto. Dankzij haar wilskracht en vooral levensdrift geraakte ze vooruit. Ze begon weer te oefenen om haar lichaam en geest zoveel mogelijk herop te bouwen. Het was heel zwaar om telkens geconfronteerd te worden met haar oorlogswonden en de vele operaties, maar ze ging iedere uitdaging aan en overwon die beetje bij beetje. Overleven en doorgaan, zo zie ik haar.

Vandaag, 22 maart 2022, is het 6 jaar geleden dat haar leven onherstelbaar veranderde. Voor velen zit die datum al ver weg… maar voor vele mensen is die datum als gisteren want ze blijven nog steeds met de pijn en de gevolgen geconfronteerd. Nog elke dag heeft Karen een gevecht met haar lichaam, met haar omgeving, met de overheid, met administratieve instanties, met het alledaags leven…

De lezing die ze vorige week gaf, rechtstaand met een verbrijzelde heup en verminkt been, was bovennatuurlijk indrukwekkend. Ze toonde beelden van voor 22 maart 2016, tijdens en erna… Hoe haar lichaam van topatlete verminkt werd door de bom.

In haar boek beschrijft ze heel openlijk en eerlijk hoe haar leven veranderde in een puinhoop, hoe de tijd voor haar stilstond en hoe ze reeds meer dan 60 operaties heeft moeten ondergaan!!! Maar het is geen geklaag of gejammer. Haar boek is een boodschap van hoop en doorzettingsvermogen.

Karen toont ons dat, hoe zwaar het leven je ook beproeft, je steeds een uitdaging kan aangaan om te overleven en vooral dat er altijd hoop is. Ze heeft een uitzonderlijk doorzettingsvermogen (dankzij haar strenge opvoeding en haar latere weg als topatlete.)

In het boek vind je heel veel foto’s die je werkelijk een duidelijk beeld geven van haar revalidatie. Zeer intens en aangrijpend…

Beste Karen, ik wens je nog veel beterschap en doorzettingsvermogen. Je zal zeker nog een mooie toekomst met heel veel zingeving hebben. Je bent alleszins een voorbeeld voor iedereen. Veel mensen zullen door jou geïnspireerd worden. En wanneer ik het ooit ook weer lastig krijg, zal ik aan jou denken…Je bent mijn grote heldin.