Het meisje in de witte kimono

Ana Johns

Japan, 1957. De 17-jarige Naoko Nakamura wijst de man die haar vader voor haar heeft uitgezocht af en volgt haar hart: ze wil enkel trouwen met de Amerikaanse soldaat van wie ze houdt. Als gevolg van die beslissing wordt ze verstoten door haar familie, omdat de schande van een huwelijk met een buitenlander te groot is. Maar als haar geliefde niet terugkeert van een missie en zij zwanger blijkt, kan ze nergens terecht. Haar vader is onverbiddelijk: ze mag enkel terugkomen naar huis als ze het halfbloed kind dat ze draagt opgeeft…

Amerika, nu. Tori Kovac zorgt voor haar vader in zijn laatste dagen als ze een brief vindt die haar leven op zijn kop zet, en die duizenden vragen oproept over haar vader, over hun familie en over wat ze dacht te weten. Ze gaat op zoek naar antwoorden, een zoektocht die naar Japan leidt…

  • Productcode (EAN): 9789026150005
  • Verschijningsdatum: 14/09/2020
  • Aantal bladzijden: 368
  • Uitgeverij: De Fontein Romans & Spanning
  • Prijs : € 20

Over de auteur :

Ana Johns is een Slowaakse van de tweede generatie met een gezin dat al in 1715 teruggaat tot het kleine dorpje Devičie (uitgesproken als Day VEE chee ay) in de Banská Bystrica-regio in Slowakije. Haar overgrootvader John (zijn vader ook wel John genoemd) emigreerde in 1907 naar de Verenigde Staten. In 1912 kon hij Ana’s overgrootmoeder (Anna) en hun twee kinderen laten halen – Ana’s grootvader (John) en oudtante ( Anna). Ze vestigden zich in Delray, Detroit, destijds de op een na grootste Hongaarse gemeenschap ter wereld buiten Boedapest. 

Als Ana niet schrijft, zomert ze langs de prachtige kust van Lake Michigan. Je vindt haar (en haar kleine schrijfmaatje (hondje) River) op het water of in haar tuin.

https://www.anajohns.com/ana-johns

Over het boek :

Toen ik de cover en de titel zag van dit geweldige boek, was ik al aangetrokken om het te lezen. Het feit dat het over Japan gaat, trok mij nog meer aan omdat ik samen met mijn man in 2018 naar Japan ben gereisd om onze zoon Tanguy te bezoeken. Hij verbleef er voor zijn laatste masterjaar Japanologie. Ondertussen is hij reeds afgestudeerd en doceert Japans aan de UGent. Hij gaf mij zijn liefde voor Japan door dankzij de prachtige rondleiding die we er kregen gedurende twee weken. Terwijl ik dit boek las, genoot ik van dit fantastisch land en herinnerde ik mij vele plaatsen. Wat ook erg verrijkend is, zijn de vele Japanse woorden die erin verspreid zijn. Je geraakt er niet in verloren want ze worden telkens wat verder duidelijk door de verhaallijn. Het geeft de Japanse sfeer mee. Ik voelde mij echt helemaal gegrepen door het verhaal. Eerst maak je kort kennis met Naoko in 1957 en dan leer je ook Tori kennen die in het hedendaagse Amerika woont. Twee sterke vrouwen die hun plaats zoeken in de maatschappij maar ook vooral in hun familie. Het is indrukwekkend om te zien hoe deze twee verhaallijnen mekaar uiteindelijk zullen raken. Door de verhaallijn van Naoko weten we steeds wat meer dan wat Tori op dat moment weet. Tori gaat op zoek naar het verleden van haar vader en komt zo terecht in een totaal nieuwe wereld voor haar. We maken kennis met de gruwelijke dingen die er gebeurd zijn tijdens en na de tweede Wereldoorlog. Ik wist daar niets van af.

Voor wie Japan niet kent, is het een hele mooie reis ondanks de donkere gebeurtenissen waarover dit boek vertelt. Het is een krachtig verhaal dat tot het einde spannend blijft. Het is geen voorspelbaar einde. Ik raad iedereen aan om dit prachtige boek te lezen. Het leest heel vlot en bevat hele mooie en wijze quotes. Je leert zoveel bij over hun cultuur. Dingen die je zeker in je eigen leven ook kan gebruiken.

Dit thema van gemengde huwelijken zoals hier in het boek, is nog steeds aan de orde. Halfbloedkinderen hebben het gelukkig al veel beter, maar toch voelen ze zich niet altijd even goed in hun vel.

Op het einde van het boek krijg je “een woord van de auteur.” Dat is echt heel interessant. Ze verheldert enkele belangrijke personages en gebeurtenissen. Ik zocht er sommige van op en vond foto’s en filmpjes. Die vind je verder hieronder. En op het allerlaatste vind je haar dankwoord want een boek schrijf je niet alleen…

Nog één iets : Dit prachtige boek zou moeten verfilmd worden !!!

Enkele mooie quotes :

p. 24 : Als een bloem die zich koestert in de zon, bloei ik op onder zijn aandacht.

p. 44 : Hoeveel tijd ons hier op aarde is gegeven, dat hebben we niet in de hand. Wél wat we met die tijd doen.

p. 54 : Hij vroeg om mijn hand, en ik gaf hem mijn hart.

p. 57 : Hij houdt van wie en wat ik ben. En ik hou van de vrouw die ik ben wanneer we samen zijn.

p. 82 : Als je niet meer thuiskomt, dan zal mijn liefde je volgen. Waar je ook gaat. Net als je schaduw, die onlosmakelijk met je is verbonden.

p. 92 : Met een kind dat geen zuiver bloed heeft, is geen zegen meer zuiver.

p. 110 : In Japan wassen we ons voordat we een bad nemen. Het is iets wat Hajime nog steeds niet begrijpt : dat we met wassen het lichaam reinigen, en met baden de geest.

p. 117 : Ben je moe? Toch volhouden. Winnen is belangrijk, maar de manier waarop je wint is nog belangrijker.

p. 135 : Een schip is als een mooie vrouw. Ze wordt bewonderd om haar smalle taille, haar zware boeg en fraaie achtersteven.

p. 148 : En toen hij zijn ogen opsloeg, zag ik dat ze net zo blauw waren als de stenen waaraan de straat zijn naam ontleende.

p. 149 : De tijd is koppig, eigenzinnig. Hij vindt het heerlijk om je te sarren. Wanneer je blij bent, krijgt hij vleugels en vliegt weg. Maar wanneer je op iets of iemand wacht, sloft hij zwaar door taaie modder.

p. 155 : Slaap is de broer van de dood, en ik snak naar zijn gezelschap.

p. 168 : Om je koers te bepalen, om je weg te begrijpen, moet je je wortels kennen en weten hoe ver je kunt reiken.

p. 182 : Ons leven is als een huis. Onze familie is de fundering, onze ervaringen vormen de muren. Maar wat te doen als de grond onder je voeten begint te schuiven?

p. 191 : De mond is de poort naar alle narigheid, dus ik knik alleen maar.

p. 203 : Heb je de verkeerslichten gezien op het kruispunt in Shibuya? Die springen allemaal tegelijk op rood, en dan stromen de voetgangers van alle kanten de weg op. Alsof er een zak knikkers omvalt!

p. 207 : De schuld ligt niet bij één land, bij één cultuur. De schuld ligt bij één ras. Dat van de mens. De diepe wonden die een oorlog slaat genezen niet in één generatie. Zelfs niet in één mensenleven. Ook nu nog, in onze moderne tijd, is een gemengd huwelijk allebehalve vanzelfsprekend.

p. 222 : De hemel is geen plek in de toekomst, waar je ziel eindelijk rust zal vinden. Het gaat erom gelukkig te zijn in het hier en nu, in het leven dat je leidt. Dàt is de hemel. En er zit geen slot op de poorten naar de hel. Want de hel, dat zijn de momenten waarop je lijdt. Maar die duren niet eeuwig.

p. 320 : Dit kindje is een brug die ons verbindt. Ik bid dat Vader bereid is de brug over te steken.

p. 359 : Verdriet en geluk gaan niet voorbij. Ze nestelen zich diep in ons hart en worden een deel van ons. Tussen die twee uitersten proberen we tevergeefs een balans te vinden.

Dit boek bevat een schat aan prachtige beelden. Die zocht ik op en hieronder vind je ze terug. Reis mee door het boek.  Je kan deze foto’s nu bekijken, maar misschien is het ook goed  om ze achteraf te bekijken.  Dan weet je waarover het gaat.

De blauwe straat / The blue street : daar zag Hajime Naoko voor de eerste keer.

***************************************

Het Kanjischrift :

***************************************

De Rode draad van het lot is een japanse legende die weet te boeien

Als je onder de veertig bent en tenminste een Japanse anime hebt gezien, dan is het zeer waarschijnlijk dat je hebt gehoord over het lot van de rode draad. Misschien ken je het verhaal niet tot in detail, maar dit van origine Chinese romantische verhaal is al sinds de tijd van tekenfilms als Ranma 1/2, Sailor Moon, InuYasha, Naruto en de kaskraker Your Name behoorlijk bekend in Japan waar het tot het de collectieve verbeelding spreekt, daar in Azië en nu ook hier in het Westen.

Het verhaal over de Rode draad van het lot vertelt hoe de god van het huwelijk Yue Lao het uiteinde van een rode draad vastmaakt aan de enkel* en het andere uiteinde van de persoon die is voorbestemd om bij de ander te zijn. Deze rode draad is onzichtbaar en onverwoestbaar en brengt tussen twee mensen een band tot stand die niet gebroken kan worden en uiteindelijk zal deze band, onafhankelijk van de plaats, tijd en omstandigheden, een concrete vorm krijgen door middel van een ontmoeting met die andere persoon.

*in de Japanse traditie bindt men de linker pink van beiden aan elkaar.

De sterke band is gerelateerd aan de oorsprong van dit verhaal. Een jongeman ziet op een dag een oude man zitten in het licht van een volle maan. Wanneer hij op hem toeloopt, laat de man hem het meisje zien dat jaren later zijn vrouw zou gaan worden. De jongen, die echter helemaal geen interesse toonde, pakte een steen en gooide die naar het meisje en rende vervolgens weg. Jaren later wanneer het moment gekomen was om te gaan trouwen, ging de jongen die intussen een man geworden was, naar de slaapkamer en tilde de sluier op van de vrouw waarvan zijn familie wilde dat zij voor hem bedoeld was, en zag hij een prachtige vrouw van wie het gezicht deels bedekt was door een verband. Toen hij haar vroeg hoe dat daar kwam, zei ze dat ze als klein meisje was geraakt in het gezicht door een steen, die was gegooid door een jongetje, dat bij haar een litteken had achtergelaten op haar wenkbrauw. Toen snapte de man dat het precies was zoals de oude Yue Lao had voorspeld: dat was de vrouw die hem was voorbestemd omdat zij waren verbonden door de rode draad van het lot.

Natuurlijk heeft deze legende in de loop der tijden wat veranderingen gekend en in China en Japan is het bekend onder verschillende interpretaties, maar uitgaande van de verwijzingen in niet alleen de traditionele maar ook populaire cultuur (films, strips en muziek), is het duidelijk dat deze legende zal blijven bestaan.

****************************************

De witte kimono : shiromuku

De traditionele yukata

Het Elizabeth Saunders Home waar heel veel kinderen opgevangen werden.

miki-sawada-elizabeth-saunders-home.jpg

De begraafplaatsen met de Jizobeeldjes

********************************************

Het meisje met de rode schoenen

GRS-shelterisland.jpg

San Diego en Yokohama, zustersteden aan weerszijden van de Stille Oceaan, delen een andere schakel: een standbeeld van HET MEISJE MET RODE SCHOENEN. Het beeld is geïnspireerd op het beroemde Japanse kinderliedje 赤 い 靴 “Red Shoes”, geschreven in 1922 door de Japanse dichter Ujō Noguchi, en vervolgens gecomponeerd door Nagayo Motoori. Het gedicht en de songteksten plaatsen de moeder op de pier van Yokohama die zich verstopt om te kijken hoe haar kleine meisje – met rode schoenen – vertrekt om aan boord van een schip te gaan met buitenlanders met blauwe ogen. In het lied schreeuwt de moeder hoe ze aan haar dochter zal denken elke keer dat ze rode schoenen ziet en ze vraagt ​​zich af of haar dochter ooit zal terugkijken over de zee en naar huis verlangen.

Het lied en de verhalen die de beelden inspireerden, zijn waar. De naam van het kleine meisje was Iwasaki Kimi en het originele standbeeld ter ere van haar staat in Yokohama, Japan, waar ze werd achtergelaten in een weeshuis en stierf op negenjarige leeftijd. Ter herdenking van de 150ste verjaardag van de opening van de haven van Yokohama, Japan, werd “The Girl in Red Shoes” op 27 juni 2010 overhandigd aan de haven van San Diego aan de kust van Shelter Island nabij de Amerikaanse marinebasis.

***********************************

Wat hier nu volgt, is heel wat informatie met beelden over Japan en zijn cultuur. Je hoeft dit niet te lezen indien de cultuur je niet interesseert. Op het laatst vind je ook de reportage van onze reis naar Japan in 2018.

Half Japans zijn, geeft nog veel mensen een probleem :

Hieronder vind je twee artikels over een fotograaf die zelf van gemengde origine is en op zoek gaat naar getuigenissen van mensen die half Japans zijn en half een andere oorsprong.

Hāfu2Hāfu is een uniek project dat hāfu (mensen met gemengde wortels en één Japanse ouder) uit elk land ter wereld fotografeert en hun belangrijkste vragen deelt over identiteit, het gevoel ergens bij te horen of opgroeien met twee verschillende culturen.


Tien typische Japanse zaken :

Het traditionele, hectische en tegelijkertijd ook rustgevende Japan is met geen enkel ander land te vergelijken. Het land herbergt een bijzondere cultuur en interessante gebruiken, die soms voor buitenlanders best even wennen zijn. Hans de Wilde van Tenzing Travel is gek op Japan en vertelt uit eigen ervaring wat volgens hem Japan nou zo typeert.

1. Sushi

Bij Japans eten denkt u natuurlijk gelijk aan sushi. Japan kent de zogeheten conveyor belt restaurants, waarbij de sushi op een lopende band aan u voorbijschuift. De chef-koks rollen met het grootste gemak de sushi vers in elkaar. Bij ieder sushigerecht staat een bordje met wat er precies in zit, echter is dat bijna altijd in het Japans. Misschien eet u wel inktvis, zee-egel of de ingewanden van een vis… Verrassend genoeg smaakt het allemaal even lekker. Op zoek naar de beste sushi ter wereld? Die vindt u op een wel heel bijzondere locatie in Tokyo: in een metrostation. De eigenaar, die de 80 al ver is gepasseerd, serveert sushi van Michelinsterrenkwaliteit in zijn restaurant Sukiyabashi, dat plaats biedt aan slechts tien gasten.

conveyor belt sushi / transportband

2. Themacafés

In Japan bestaan de meest bizarre themacafés. Omdat je in Japan vaak geen huisdieren mag houden, hebben ze allerlei dierencafés met katten, uilen, reptielen en zelfs egels. Het aaien van dieren heeft een ontspannende werking. In het Robot Restaurant gaat het er een stuk minder ontspannen aan toe: je ziet er dansers verkleed als robots, enge stripfiguren en vuurspuwende dinosauriërs. Dit gaat gepaard met een hoop kabaal en harde muziek. De Japanners zien dit als een manier om even aan de dagelijkse realiteit te ontsnappen.

3. Geisha’s & theeceremonies

Een bijzondere ervaring in Kyoto is een ontmoeting met een maiko, een geisha in opleiding. U kunt haar alles vragen. Waarom hebben ze ervoor gekozen om geisha te worden, wat houdt hun opleiding in, hoe zit het met hun haar en make-up en wat zijn de tradities van hun kimono? Bij de ontmoeting is de theeceremonie een belangrijk onderdeel, dat uit een aaneenschakeling van serieuze rituelen bestaat. De thee die wordt opgediend is bittere groene thee, die in poedervorm wordt gemengd met kokend water. (Matcha thee)

4. Hogesnelheidstrein

Japanners reizen bijna altijd met het openbaar vervoer, met de hogesnelheidstrein als meest gebruikte voertuig. Het bekendste spoorwegnetwerk is de Shinkansen, waarop de kogeltreinen rijden. Met een snelheid van meer dan 300 kilometer per uur reist u in twee uur en een kwartier van Tokyo naar Kyoto, een rit waar u met de auto algauw zo’n vijf tot zes uur over doet. De treinen rijden in Japan zeer regelmatig en zijn stipt op tijd. Dat maakt het reizen met de trein ook zo efficiënt. Reserveer van tevoren uw stoel, zodat u zeker weet dat u niet hoeft te staan en koop onderweg een bento box aan boord. Dit zijn typisch Japanse lunchpakketjes, die bestaan uit rijst, vis of vlees en gekookte groenten.

5. Onsen

De vulkanische ondergrond zorgt voor natuurlijke warmwaterbaden in Japan, die onsen worden genoemd. Er zijn verschillende onsen, zoals grote baden waar veel toeristen op af komen en privé-onsen die je veel ziet bij Ryokans (traditionele Japanse slaapplekken). Voor de Japanners hebben de onsen diverse functies: er zitten geneeskrachtige mineralen in het water en het is een vorm van ontspanning, maar ook een sociaal gebeuren. In sommige dorpjes zijn er onsen midden op het dorpsplein. Hier komt het hele dorp bijeen om te badderen en te kletsen over wat ze hebben meegemaakt.

6. Manga en anime

Manga en anime zijn vormen van typische Japanse cartoons, waarvan de één in striptekeningen (manga) en de ander in tekenfilms (anime) wordt uitgebeeld, met Pokémon als bekend voorbeeld. Er zijn strips in elk genre en voor elke leeftijd. In Kyoto is er voor de liefhebber een groot mangamuseum. In Tokyo ligt de wijk Akihabara, die bekendstaat om zijn grote diversiteit aan elektronica en comic shops. De straten worden verlicht dankzij de felle neonborden vol met reclame en animebeelden. Naast de winkels voor allerlei mangagadgets bevinden zich hier ook de mangacafés, waar het personeel zich kleedt als stripfiguren.

Manga café

7. Tempels & torii

In Japan zijn er twee belangrijke godsdiensten: het shintoïsme en het boeddhisme. Breng een bezoek aan het heilige dorpje Koya-san, waar u meer dan honderd boeddhistische tempels vindt. Overnacht tussen de monniken in een van de tempels en slaap, eet en mediteer volgens hun gebruiken. In Kyoto ligt de Fushimi Inari-Taisha, een van de belangrijkste shintoïstische tempels van Japan. Het complex bestaat uit vijf heiligdommen die door middel van duizenden torii met elkaar zijn verbonden. Een torii is een traditionele Japanse poort die toegang verschaft tot een shinto-heiligdom. Deze roodgekleurde torii vormen een fotogeniek decor, vol met Japanse geschriften. Het lijken misschien heilige teksten, maar het zijn enkel de namen van de sponsoren die zo’n poort hebben aangeboden of onderhouden.

Een torii

De 1000 poortjes : Fushimi Inari

8. Sumoworstelen

Sumoworstelen is een traditionele sport die nergens anders ter wereld wordt uitgeoefend. Buitenstaanders zien het misschien als een grappig tafereel waarbij dikke mannen in een lendendoekje elkaar van een mat proberen af te duwen. Deze sport wordt door de Japanners echter zeer serieus genomen en gaat gepaard met traditionele rituelen. Zo is het reinigen van de mat (door deze met zout te bestrooien) zeer belangrijk, evenals het afbakenen van de arena met ritueel strotouw. In Japan zijn sumoworstelaars beroemde helden die hun hele leven wijden aan het worstelen. Er zijn slechts zes toernooien (basho’s) per jaar. Als u buiten de basho’s om het sumoworstelen wilt zien, dan kunt u een training bijwonen.

9. Kersenbloesem

De kersenbloesem is een jaarlijks natuurspektakel dat belangstellenden uit de hele wereld aantrekt. Slechts twee weken per jaar staan de bomen zo mooi in bloei. De natuur is onvoorspelbaar, dus het is nooit zeker wanneer de bloesemperiode precies begint en eindigt. Naast de interesse van buitenlandse toeristen is het aanschouwen van de bloesem voor de Japanners zelf minstens zo belangrijk. De Japanse media houden dagelijks bij waar de bloesem op dat moment het best te bewonderen is.

10. Karaoke

Elke grote Japanse stad kent talloze karaokebars. U zingt hier geen karaoke in een kroeg voor een groot publiek, maar alleen voor eigen gezelschap in een privékamer. Voor Japanners is dat de perfecte avond uit. Vooral met collega’s is het een uitlaatklep om even gek te kunnen doen na een dag hard werken. Japanners zingen graag Engelse liedjes, terwijl ze de taal meestal niet (goed) spreken. Dat leidt vaak tot grappige taferelen.

Als laatste nog een smaakmakertje …

Goede reis naar Japan !

Op mijn blog kun je ook de reportage van onze reis naar Japan zien :