Boek in de kijker 22 Het huis van de verzamelaar

Het huis van de verzamelaar                          Jess Kidd

Korte inhoud : Een verdwijningszaak, een verzamelaar en een geriatrie-fluisteraar die de chaos het hoofd moet bieden .  Mr. Flood is een obsessieve verzamelaar. Hij heeft zijn huis van top tot teen volgestouwd met spullen: opgezette vogels, poppen, boeken… Vrij normaal voor iemand met verzamelwoede, behalve dan dat hij tussen al die spullen een groot geheim verbergt. De thuiszorg probeert zijn leven weer enigszins op de rails te krijgen, maar de beste geriatriefluisteraars zijn al op deze zaak stukgelopen. Maud Drennan is de zoveelste die gaat proberen om de vijandige Cathal Flood te temmen. Mauds aanwezigheid zorgt ervoor dat Mr. Flood een beetje ontdooit, en met de hulp van haar excentrieke huisbaas en een bende heilige geesten probeert ze erachter te komen wát zijn geheim nu precies is. Wat heeft deze man op zijn geweten?  En hoelang duurt het voordat Maud zelf gevaar loopt?

ISBN : 9789402700978
Pagina’s : 352
Uitgever : HarperCollins
Uitvoering : Met zachte kaft
Editie : 1e editie
Prijs : € 19,99

Over de auteur : Jess Kidd is de auteur van Himself and The Hoarder , ook getiteld Mr. Flood’s Last Resort (VS), winnaar van de 2016 Costa Short Story Award. Jess ‘debuutroman, Himself , werd in oktober 2016 uitgegeven door Canongate. De Hoarder , haar tweede roman, verscheen in februari 2018 in de winkel . Jess is momenteel ook haar eigen originele tv-projecten aan het ontwikkelen met toonaangevende Britse en internationale tv-producenten en schrijft een kinderboek.

 Eigen mening :

De cover is heel mooi! Met botanische tekeningen van planten en bloemen.  Dat trok mij eerst aan.  En toen ik de titel las, was ik benieuwd naar wat die persoon allemaal verzamelde.  Iedereen verzamelt wel iets : of het zijn uiltjes, of beertjes, of planten, of oude schoenen, enz…  Ikzelf heb toen ik jonger was engeltjes verzameld.  En nu verzamel ik … boeken.  Hoe raad je het?  Ik verzamel ze zowel in papier als op mijn Tolino (e-reader).  De boeken met mooie covers of die behoren tot een mooie reeks koop ik liever in papier zoals de reeks van Santa Montefiore.  De reeks van De zeven zussen heb ik op mijn e-reader staan omdat ze nogal dik zijn en die kan ik niet zo lang vasthouden.

 

Al van in het begin merk je dat er iets niet pluis is.  Er komen telkens geheimzinnige situaties voor.  Wanneer je denkt een personage te kennen, dan gebeurt er weer iets speciaals.  De schrijfster maakt hele lange nauwkeurige beschrijvingen zoals bij het huis van Flood.  Het is net alsof je je in dat huis bevindt.  Een beetje een griezelig huis vol muren van verzamelde dingen.  

Mooie quotes :

p. 19 : “Weet jij hoe parels worden gemaakt?  Een piepklein korreltje weet zich in de schelp te wurmen, op het allerzachtste plekje.  En de oester bedekt het irritante korreltje zodat het glad wordt en verdraaglijk.”  … “Een parel is een eeuwige traan, ingezwachtelde pijn.”   …   “En precies op die manier vind je de mooiste ogen in de gezichten van vrouwen die hebben geleden.  … De pijn ligt onder hun glanzende oppervlakte.”    Hoe mooi is dat niet gezegd! Ik vind dat heel poëtisch geschreven.  Ik hou erg van zulke vergelijkingen met het echte leven.  De moeilijkste momenten kunnen in beelden weergeven.  Dat is echte schrijfkunst.

p. 34 : “Mijn zus zei dat je bij eb helemaal naar Amerika kon lopen, zo ver trokken de golven zich terug.  Zo ver, dat de zeesterren vergaten dat er ooit een oceaan was geweest en ze misnoegd verhardden.  Zo ver, dat het zeewier van weemoed huilde tot het helemaal uitgedroogd op de rotsen lag.”   Ook weer zo mooi gezegd…

p. 38 : “…en haar donkere ogen, een onverwacht geschenk van een Portugese zeeman aan haar moeder, hebben een gloeiende, teerachtige diepte.  In Renata’s ogen liggen het gekraak en gepiep van duizenden schepen en de maan die over het water strijkt en het lied van een treurige dronken matroos.”  Alweer zo poëtisch…

p. 169 : “Het geheugen is als een eigenzinnige hond.  Soms laat hij de bal vallen en soms brengt hij hem bij je terug.  En soms brengt hij niet de bal, maar een schoen.” Echt goed gezegd!

p. 170 : “De wind pakte een handje zand en strooide het als gekleurde confetti over het harde, door de zee geschuurde, verlaten strand.  De lucht zag er pasgewassen uit, de uitgewrongen wolken hingen hoog aan de hemel.” Een mooie personificatie van de wind en de wolken.

p. 189 : “Knallen in de andere kamer, zo hard als op elkaar botsende tektonische platen; kletterende, verbrijzelende, verscheurende geluiden, gevolgd door stiltes, gevolgd door kreten.”  Wat een  beeldende vergelijking! Je hoort het als het ware gebeuren…

p. 216 : Ze ziet Maggie dood in bad en dan weer niet.  Het wordt spannend.  Is Maggie dood of niet?

p.211 : “Hij betovert je met woorden, zodat je niet kunt zien hoe slecht hij is.  Hij is de spin en jij bent zijn vlieg.”

p. 224 : “Zoals die kleine Belg altijd al zei, het gaat allemaal om de grijze celletjes.”   Zelfs onze Hercule Poirot wordt erin vermeld… Heerlijk!

p. 241 : “Niet voor het eerst prijs ik mezelf gelukkig dat ik er als een scharrelkip op uit mag voor mijn werk en dat ik niet gevangenzit in een administratieve legbatterij, waar ik lucht moet inademen die zwanger is van de spijt en dromen die nooit zullen uitkomen.”   Zo tekenend geschreven.  Ik zie het al helemaal voor mij. 

p. 348 : Zij was zijn sprookjesmeisje. …   Sneeuwwitje en Rozerood werden Alice die het konijnehol in tuimelde.  (Pas op het einde begrijp je eigenlijk die beelden van de sprookjes) Ze zijn goed gevonden, vind ik.

Soms kwamen er plots nieuwe namen in voor en was ik even verward.  Maar wanneer ik dan verder las, kregen die namen betekenis.  Wanneer ze droomde, werd het schuingetypt, dus dat was duidelijk.  Er kwamen regelmatig hints in voor naar de personages van Mary, Maggie en Marguerite.  Maar het is wachten tot het einde om te lezen hoe alles verlopen is.    Ik moest regelmatig glimlachen want er waren grappige passages.  Het is een heel mysterieus verhaal met een tikkeltje surrealisme.  Vooral wanneer die heilige geesten zich manifesteren.  

Het was een leuk boek om te lezen.  Zoals er op de achtercover staat, is het een verhaal voor liefhebbers van Roald Dahl.  Ik kan daar inkomen.