Boek in de kijker 32 Ik kan je bijna aanraken

Ik kan je bijna aanraken                            Colleen Oakley

‘Op een keer kuste een jongen me, en ging ik bijna dood…’ Jubilee Jenkins heeft een zeldzame allergie voor menselijke huidcellen; zelfs een lichte aanraking van iemand kan haar al fataal worden. Nadat ze jarenlang haar huis niet heeft verlaten, moet ze noodgedwongen de deur weer uit. Haar moeders toelage is gestopt, en ze zal dus een baan moeten zien te vinden. Gewapend met handschoenen en lange mouwen gaat ze de confrontatie met de buitenwereld aan. Ze redt zelfs met gevaar voor eigen leven een kind uit het water en ontmoet zo Eric, de vader van het briljante, maar getraumatiseerde jongetje. Eric en Jubilee groeien steeds meer naar elkaar toe, maar een liefdesrelatie lijkt voor hen een onbereikbare droom. Een ongewone, maar prachtige liefdesgeschiedenis, die laat zien hoe twee mensen elkaar kunnen raken zonder elkaar aan te raken.

ISBN : 9789402701531

Publicatiedatum : 03/07/2018

Pagina’s : 384

Uitgever : HarperCollins Holland

Prijs : € 17,99

Over de auteur : Colleen Oakley is schrijfster en  uitgeefster en woont in Atlanta.  Haar werk verscheen reeds in The New York Times, Marie Claire, Redbook, Women’s Health enz…  Haar eerste roman “Before I go” verscheen in januari 2015. (Gallery/Simon & Schuster).  Kleine anekdote : ze drinkt graag wijn met een strootje…

 

 

 

Enkele quotes : 

“Je kunt je nog zo stil houden, maar op een dag zal iemand je vinden.” (Haruki Murakami, 1Q48)

p. 246 : De duidelijk voelbare liefde die op een net zo natuurlijke manier van een moeder naar haar kind vloeit als een rivier stroomafwaarts golft.

p. 349 : Bij relaties gaat het om de juiste timing.  Omdat liefde op je pad komt op het moment dat je die het minst verwacht en je er helemaal niet naar op zoek bent. Liefde trekt zich geen ene moer van timing aan.

p. 362 : Van mensen houden, mensen vertrouwen.  Het is altijd een risico.

p. 364 : Het leek alsof ze met angst voor de wereld is geboren.

p. 374 : Aan de andere kant vraag ik me af of niet elke liefde weer anders en uniek is, als de nerven van de houten planken in de vloer waarop we staan – en ieder op zich mooi in hun contrast.

 

Wat vond ik ervan?

Het boek is verdeeld in drie delen.  Elk deel begint met een stuk krantenartikel van twintig jaar geleden.  Dan krijg je hoofdstukken die telkens afwisselend verteld worden vanuit het standpunt van Jubilee en Eric.  Je maakt eerst kennis met hun leven afzonderlijk.  Ze hebben allebei hun zorgen en zijn door het leven getekend.  Pas in hoofdstuk zeven leren ze mekaar kennen in de bibliotheek.

Deel II begint dus weer met een kort artikel uit de krant.  Dan gaan we weer verder.  Alle drie zijn ze beschadigde mensen en dragen hun verdriet mee als een rugzakje.  Je ziet hoe twee personen (Jubilee en Aya) naar mekaar toegroeien zonder het echt te beseffen.  Twee mensen die zich niet graag laten aanraken, wel om verschillende redenen.

Deel III : “Wij zouden elkaar in een ander leven tegemoet komen.  Wij zouden elkaar tegen moeten komen in de lucht, jij en ik.”  (Sylvia Platt)    Dit zegt eigenlijk heel goed hoe ze hun relatie aanvoelen.  En hun dromen…   Dit deel begint weer met een krantenbericht : het laatste.  Het artikel maakt deel uit van een speciale serie over gezondheid en allergieën bij kinderen.

Je voelt dat de fysieke aantrekkingskracht steeds sterker wordt en hoe ze ertegen vechten.   Ondanks haar allergie komen ze heel dichtbij mekaar.  Alle drie.  Doordat Jubilee haar hele leven aan de zijlijn gestaan heeft, begrijpt ze Aya veel beter dan wie ook.  Ze komen mekaar steeds nader.  En Eric is de uiteindelijke aanleiding om toch te beslissen om iets aan haar uitzichtloze situatie te doen.

In de epiloog lees je hoe het verhaal verder afloopt.  Het verhaal neemt wel een verrassende wending na de epiloog.  Daar komt Jubilee nog eens aan het woord.

Het boek sluit af met het nawoord van de schrijfster die vertelt over de dagelijkse angst van mensen en families die strijden tegen ernstige voedselallergieën.  De therapie die Jubilee gebruikt is gebaseerd op onderzoek en levenswerk van bekende allergiedeskundigen.  Het is een hoopgevend boek!

De schrijfster vertelt dit verhaal op een manier dat je je goed kan inleven in de personages.  Ze beschrijft hun wanhopige gevoelens zo mooi.  Het is een ideaal scenario voor een mooie, aangrijpende film.

Ik kan je bijna aanraken in het Frans.

 

 

 

 

 

 

Haar eerste roman