De afstand tussen jou en mij en de kersenboom Paola Peretti
Korte inhoud : Mafalda is negen en weet één ding zeker: ergens in de komende zes maanden zal ze blind worden. Ze heeft een lijst gemaakt van ‘Dingen die ik heel, heel belangrijk vind (die ik niet meer zal kunnen doen)’. Ook moet ze misschien verhuizen en haar kat Ottimo Turcaret achterlaten. In een poging om grip te krijgen op haar situatie, besluit ze in een hoge kersenboom op het schoolplein te gaan zitten en van daaruit de wereld te observeren. Met levendige, rake beelden weet Paola Peretti een grootse belevingswereld van een bijna blind meisje te scheppen. De toon is onschuldig, maar heeft een diepe weerklank. Dat maakt De afstand tussen jou en mij en de kersenboom tot een rijke en indringende roman voor jong en oud.
Wie is Paola Peretti?
Paola Peretti is Italiaans en werd geboren in de provincie Verona, waar ze vandaag nog steeds leeft. Ze studeerde literatuur en filosofie en studeerde in 2011 af in publicaties en journalistiek met een proefschrift over genderdiscriminatie in de literatuur. Tussen 2015 en 2016 bezocht ze de Palomar School voor creatief schrijven in Rovigo. Tijdens en na haar studie werkte ze als een serveerster, barman, babysitter en leraar, terwijl ze artikelen schreef voor de lokale krant. Vijftien jaar geleden ontdekte ze dat ze werd getroffen door een zeldzame genetische ziekte genaamd Stargadt Disease die progressief verlies van het gezichtsvermogen en uiteindelijk blindheid veroorzaakt. Er is geen remedie tot nu toe. Ze geeft momenteel Italiaans aan immigrantenkinderen uit Senegal, Nigeria, China, Roemenië, India, Pakistan, Brazilië, Moldavië en Rusland. The Distance Between Me and the Cherry Tree is haar eerste roman.
Eigen mening :
Toen ik het persbericht kreeg van HarperCollins over dit boek, werd ik direct aangetrokken door ten eerste de cover en ten tweede de lange titel. Ik hou enorm van de kersenboom. Ik verzamel foto’s op instagram van kerselaars in Japan. Ik vind dat die bomen iets magisch hebben. Al die prachtige roze bloesems. Ze maken me blij. Ik kijk er heel graag naar. Ik schreef me dus in om dit boek te recenseren. Toen las ik het zinnetje bovenaan : “Prachtige, schrijnende roman over een meisje dat langzaam blind wordt.” Ik schrok. Zal ik dat wel graag lezen? Zal ik niet te veel wenen bij dit boek? Ik was bang van hetgeen ik zou voelen. Op de achterflap staat er een foto van een hele mooie jongedame. En toen ik over haar las, was ik nogal onder de indruk van haar. Ze wordt ook blind en wou nog dit boek schrijven om ook haar licht nog te laten schijnen voordat het volledig uitgaat.
Ik begon te lezen en werd meegetrokken in de leefwereld van een kind dat heel nuchter (en toch ook wat in een eigen droomweredje) in het leven staat en weet wat haar te wachten staat. Wat me opviel was dat er nergens het woord “blind” in voorkwam. Mafalda spreekt over een mist die voor haar ogen trekt. Ze meet de afstand in passen tussen haar en de kersenboom en merkt dat ze steeds dichter en dichter moet gaan om hem goed te kunnen zien. Ze gaat ook om met de dood op een speciale manier. Haar oma huist in die boom. Daarom wil ze erin gaan wonen. Ze maakt ook een lijst met dingen die ze nog zou willen doen en dingen die ze zal kunnen doen wanneer ze niet meer ziet. Ze heeft diepe gesprekken met Estella, de conciërge van de school. Die begrijpt haar en via hun gesprekken kan ze dingen begrijpen. Ze zit met de vraag wat het wezenlijke is. Estella legt haar dat uit via het verhaal van de Kleine prins. Dat is zo mooi. Samen met Estella kan ze af en toe in een andere wereld vertoeven. Een imaginaire wereld. Op het einde leest ze een brief van Estella. Heel mooi en ik vermoedde al dat het zoiets kon worden. Maar ik wil er niets van verklappen anders spoil ik het verhaal voor jullie.
Het is een heel aangrijpend verhaal en toch niet pessimistisch. Mafalda ziet haar blindheid niet als een ziekte, maar eerder als een mist die zich voltrekt. Iets waarmee ze zal moeten mee leren leven. En ze bereidt zich voor.
Enkele mooie quotes :
p. 40 : Wat betekent “wezenlijk”? “Vaarwel,” zei de vos. “Dit is mijn geheim. Het is heel eenvoudig : alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.” …. “Zoek jouw roos, Mafalda. Wat voor jou wezenlijk is. Iets wat je ook zonder je ogen kunt doen.”
p. 53 : Zijn bladeren zijn samen met de vlinders op vakantie en de reus die erin woont, plukt alle bloemen van de takken om een kleurige deken voor zichzelf te maken.
p. 81 : Ik hou best veel van muziek. Misschien wel omdat er niets te zien is. …. omdat ik de noten niet kan lezen : voor mij zijn het stilzittende mieren op een zwarte regel.
p. 96 : Soms lijkt het wel alsof niemand iets afweet van mijn Stargardt-mist, al weet ik dat iedereen het weet. Misschien vergeten ze het, want je ziet mijn mist niet.
p. 119 : Weten ze dan niet dat je andere vrienden krijgt als je groter wordt? En dat het beter is om alleen die vrienden te houden die geen leugens vertellen?
p. 126 : Ik doe nooit mijn ogen dicht, behalve als ik in de tuin loop met de doek om. Ik wil ze wijd opengesperd houden tot aan het plafond, zodat er een berg licht binnenkomt en ik voor mijn hele leven genoeg heb.
p. 180 : “Wie bang is, leeft niet, Mafalda.”
p. 190 : … een echte vriendin vinden. Dat is voor mij het wezenlijke.
ISBN : 9789402730104
Publicatiedatum : 18/09/2018
Pagina’s : 192
Uitgever : HarperCollins
Uitvoering : Met harde kaft