De eerste sneeuw

Ines Enbrie

De vrijgevochten Alice valt als een blok voor Matteo, de man die haar op haar eerste werkdag aan het lachen krijgt. De twee worden onweerstaanbaar tot elkaar aangetrokken. Hun passionele liefde duurt zes maanden, tot Matteo met het ontstellende nieuws komt dat hij weldra vader wordt en naar zijn thuisland Italië verhuist.

Vijfentwintig jaar later kruisen de wegen van Alice en Matteo elkaar opnieuw, in het broeierige Palermo. Hun hartstocht is door de jaren heen alleen maar sterker geworden. Hoewel ze beiden gelukkig getrouwd zijn, pikken ze de draad moeiteloos weer op. Hun liefde speelt zich af in een ander universum, dat niet wordt geteisterd door dagelijkse beslommeringen, schuldgevoelens of spijt. Tot de passie de bovenhand neemt en zich van zijn meest verwoestende kant laat zien.

De eerste sneeuw is een sensuele roman die doet denken aan Benoîte Groults tijdloze klassieker Zout op mijn huid.

  • ISBN-nummer: 9789089248336
  • Verschijningsdatum: 3/07/2020
  • Aantal bladzijden: 246
  • Uitgeverij: Houtekiet
  • Prijs : € 19,99

Over de auteur :

Ines Enbrie studeerde taal- en letterkunde en werkt als docente Frans en Italiaans. Ze woont met haar man en twee kinderen in Antwerpen. De eerste sneeuw is haar debuutroman.

Over het boek :

De cover sprak me onmiddellijk aan. Twee geliefden innig omarmend. Ze kunnen mekaar niet loslaten. Bovenaan staat het zinnetje “Een intens en zinnenprikkelend liefdesverhaal.” Dat trok mij ook over de streep. Ik ben altijd klaar voor een intens liefdesverhaal. En op de achterflap staat “Voor de liefhebbers van “Zout op mijn huid” van Benoîte Groult. Ik heb dit boek vroeger nog gelezen en hield ervan. Dus … Toen ik het boek opende, was er eerst een prachtige zin uit een brief van Auguste Rodin aan zijn geliefde Camille Claudel (1886). Vooral dat laatste stukje geeft de toon aan : ” Dans quelle ivresse je vis quand je suis auprès de toi.” Dat heb ik doorheen het hele verhaal gevoeld. In het eerste hoofdstuk vind je enkele mails die Matteo en Alice mekaar sturen. Alice zoekt na 25 jaar terug contact met Matteo. Die mails lezen heel vlot en er zit een gradatie in. Eerst zet Alice een voorzichtige stap en dan reageert Matteo enthousiast. Naarmate ze verder mailen, stijgt de blijdschap om mekaar terug te zien en ze spreken uiteindelijk af. In hoofdstuk 2 ontmoeten ze elkaar in de winterserre. En daar vallen die 25 jaren weg. Ze voelen onmiddellijk dat de aantrekkingskracht er nog steeds is en ze nemen de draad terug op. Van dan af aan mailen ze mekaar regelmatig met sensuele berichten. Dat leest echt heel aangenaam.De hoofdstukken zijn niet lang en doen zo het verhaal vlot vooruit gaan. Je voelt het vuur tussen beiden aanwakkeren. En dan begint DEEL 1 : Een flashback naar Oost-Vlaanderen waar Alice 25 jaar geleden aankomt op een jongensschool om Frans te geven. Daar maakt ze kennis met haar nieuwe collega’s en wanneer ze aan Mateo voorgesteld wordt, gaat er bij zijn aanraking een schok door haar heen. Ze voelen beiden iets heftigs. Van dan af is er een voortdurende verleiding om mekaar op te zoeken ook al heeft Alice een relatie met Thomas. Wanneer ze samen zijn, vergeten ze de wereld om zich heen. Ze gaan helemaal op in hun aanrakingen en liefde voor mekaar. Toch komt er een einde aan hun ontmoetingen want Alice verneemt dat Matteo getrouwd is en terug naar Italië verhuist. Alice leert haar man, Nicolas kennen in Duitsland en ze maken samen de val van de Berlijnse muur mee. In DEEL 2 verhuizen Alice en haar gezin naar Palermo. Ze zoekt terug contact met Matteo en weer nemen ze de draad op. Ze moeten constant keuzes maken en op het einde van het verhaal zien we hoe destructief hun liefde kan zijn.

Ik vond het een heerlijk boek om te lezen en te genieten van hun sensuele momenten samen. Een aanrader om tijdens deze vakantie te lezen.

Enkele mooie quotes :

p. 17 : Ze genoten van de herkenning. Er was geen verleden, geen toekomst, alleen het nu. Ze konden niet ophouden, koortsachtig bedwelmd.

p. 34 : Zijn hand raakte de hare aan. De warmte van zijn huid verspreidde zich als elektrische stroom door haar lijf.

p. 55 : Carpe diem. Zo stelde Alice zich het leven voor : durven te springen, met overgave, en met het verlangen te ontdekken.

p. 56 : In zijn armen ontpopte ze zich tot een vlinder. De cocon waarin Thomas haar gevanghield, was voorgoed afgeworpen. Matteo gaf haar vleugels. Alice vloog hoger en verder.

p. 69 : Montmartre associeerde ze met haar zorgeloze jeugd, het hippieleven met haar ouders, die alles-kan-en-alles-mag-opvoeding die ze genoten had en die van haar een vrijgevochten vrouw had gemaakt.

p. 77 : Parijs werd hun Parijs. De werkelijkheid was de droom nog niet binnengedrongen. Een idylle die de vergankelijkheid nog niet in zich droeg.

p. 122 : Ontegensprekelijk was seks de beste remedie tegen de donkere vlekken op haar ziel.

p. 137 : Een enkele ontmoeting had volstaan om de andere realiteit te doen verbleken.

p. 151 : Met de precisie van een cartograaf tekende ze in haar hoofd de landkaart van zijn lichaam.

p. 152 : “Ik hou van je littekens, maak je geen zorgen. Die onvolmaaktheid maakt je des te aantrekkelijker. Bestaat er een waardevoller geschenk dan deze handtekening van je kinderen? Een perfect lichaam is saai en onecht.”

p. 205 : De kortstondige ontmoetingen maakten haar dolgelukkig maar tegelijkertijd vergrootten ze haar ontreddering. De verslaving was als een gif haar leven binnengeslopen, maakte haar kwetsbaar, maar deed haar eveneens schitteren zoals nooit iemand haar had laten schitteren.

p. 239 : … het liefst van al overvallen worden door een vulkaanuitbarsting en eindigen in een archeologisch museum zoals het beroemde koppel uit Pompeï.

Kathedraal van Palermo

Palermo (in Sicilië)

Dank je wel, Ines, voor dit mooie verhaal vol sensuele en romantische beschrijvingen. Ik hou van de manier waarop je hun ontmoetingen tot topmomenten maakte. Je dreef de spanning op wanneer ze mekaar opzochten. Ik genoot mee en mijn verbeelding was groot. Ik kon mij goed inleven en voelde zelfs af en toe de zinderingen…  Ik vond het ook leuk om te achterhalen wat de betekenis was van  de  titel.   Ik kijk uit naar je volgende boek.