De verdwenen brieven van Esther Durrant

Kayte Nunn

1951. In de schaduw van WOII wordt Esther Durrant denkend dat ze samen op vakantie gaan door haar man naar een inrichting voor geestelijk zieken gebracht. Het ziekenhuis voelt aanvankelijk aan als een gevangenis, maar al snel wordt het Esthers toevluchtsoord.
2018. Zeewetenschapper Rachel Parker start een onderzoek op de Scilly-eilanden, voor de kust van Cornwall. Wanneer ze een verzameling verborgen liefdesbrieven ontdekt, besluit Rachel, geboeid door de passie en de tederheid, de ontvanger op te sporen. Dit zet een reeks gebeurtenissen in gang die diep begraven geheimen dreigt te onthullen.

  • ISBN-nummer: 9789044357370
  • Verschijningsdatum: 6/05/2020
  • Aantal bladzijden: 367
  • Uitgeverij: The House Of Books
  • Prijs : € 21,99

Over de auteur :

Ik ben opgegroeid in Engeland en de Verenigde Staten en woonde vervolgens meer dan 20 jaar in Sydney, Australië, waar ik werkte als boek, tijdschrift en webredacteur en schrijver. Ik heb meer dan twee decennia ervaring met publiceren en ben de voormalige redacteur van het tijdschrift Gourmet Traveler WINE.

Ik had altijd geschreven – vreselijke poëzie, korte verhalen en door angst geteisterde dagboeken – en heb een blijvende liefde voor boeken en verhalen. Ik herinner me dat ik zo hongerig was naar woorden dat ik de ontbijtgranenpakketten zou doorzoeken tijdens het ontbijt en de boekenplanken van mijn ouders zou zoeken op zoek naar iets nieuws om te lezen

Ironisch genoeg, toen ik van baan veranderde, was het bijna altijd op zoek naar meer schrijven, totdat ik eindelijk mijn moed verzamelde en fictie begon te schrijven – iets waarvan ik dacht dat alleen mensen veel slimmer waren dan ik. Ik ben enigszins verbaasd dat ik nu de auteur ben van vijf romans.

Rose’s Vintage en Angel’s Share zijn beide hedendaagse liefdesverhalen, gelegen in de weelderige wijngaarden van de denkbeeldige Shingle Valley.

Ik heb ook drie werken van historische fictie geschreven, The Botanist’s Daughter , The Forgotten Letters of Esther Durrant en The Silk House en ik werk aan een zesde.

Ik geloof dat verhalen in de ether circuleren en als je ontvankelijk bent, tikken ze je op de schouder en beginnen ze in je oor te fluisteren. De taak van de schrijver is dan om het verhaal recht te doen.

Ik hou van niets meer dan een royaal stuk warme cake, een kopje thee, een comfortabele plek om te zitten en een goed boek om te lezen!

Over het boek :

De titel intrigeerde mij. Ik vind het altijd boeiend als er in een roman één of meerdere brieven teruggevonden worden. Dat geeft een mysterieuze toets aan het verhaal. En dan de ondertitel “een onmogelijke liefde, een hartverscheurend geheim.” Die dekt de lading helemaal. Het gaat werkelijk over een onmogelijke liefde en een groot geheim dat verschillende levens geraakt heeft. Ik vond drie verhaallijnen terug : de eerste gaat over Esther in 1951 op Little Embers en ook in 2018. De tweede gaat over Rachel, een jonge vrouwelijke wetenschapper die haar weg zoekt en de brieven van Esther ontdekt. De derde gaat over Eve, de kleindochter van Esther, die net afgestudeerd is en ook haar weg zoekt. Ze verblijft nu bij haar grootmoeder om die te verzorgen. Esther is gevallen en heeft haar heup gebroken. Ze is al goed herstellende. Het verhaal speelt zich afwisselend af tussen Esther in Little Embers, in die “instelling” waar ze opgenomen werd in 1951 omdat ze een postnatale depressie had. Haar man had haar daar gebracht omdat hij niet meer wist hoe hij haar kon helpen. Oorspronkelijk was Esther razend om daar te verblijven maar algauw leerde ze daar weer open te bloeien en werd het de mooiste periode uit haar leven. Rachel spoelt tijdens een waarnemingsreisje met haar bootje aan op het eiland Little Embers en ontdekt er een koffer met een boek vol brieven. Van wie en voor wie zijn ze? Je leest de brieven (die schuingedrukt zijn) met haar mee. Beetje bij beetje komen de verhaallijnen naar mekaar toe. De auteur beschrijft alle gevoelens heel intens. Je leeft heel erg mee met de hoofdpersonages. Je krijgt ook een beeld van de naoorlogse periode. Wat toen allemaal kon en ook niet kon. Dat maakte dat Esther bepaalde levenskeuzes heeft moeten maken.

Het verhaal speelt zich af in Cornwall en op de Scilly Islands (Land’s End) waar ik reeds heel lang geleden ben geweest met mijn gezin. Land’s End was prachtig! We hadden geluk dat het steeds mooi weer was toen we naar Cornwall en omgeving reisden. De natuur was er paradijselijk!

Ik vond het een prachtig verhaal! Echt de moeite waard om te lezen!

Enkele quotes :

p. 23 : Rachel veranderde even gemakkelijk van leven als een slang van huid, en ze begon om de paar jaar ergens opnieuw, zonder ooit achterom te kijken.

p. 74 : “Ik was de dochter van mijn vader geweest, de vrouw van mijn man, moeder… ” ze zweeg even. “Maar ik was nog nooit zelf iemand geweest. Tot op dat moment.”

p. 85 : Richard zag ook dat ze pijnlijk mager was, maar haar huid had de volmaakte ivoorkleur van een Engelse roos, haar haar, al zat het in de war, was het rijke bruin van gewreven hout en haar lippen waren vol en weelderig, als aardbeien in hartje zomer.

p. 113 : Richard bleef staan kijken, toen er een enkele traan aan haar wimpers ontsnapte en langs haar wang omlaag gleed. Hij voelde zich een indringer in haar verdriet.

p. 147 : Je moest ruimte laten voor de patiënt om zich naar binnen te keren, de stilte rekken tot ze die vulden met wat vaak diep begraven was geweest.

p. 196 : U moet er een plek voor vrijmaken waar u naar terug kunt keren, maar – en dat is de clou – een plek die u ook weer kunt verlaten. Bouw een schaduwkamer in uw hoofd, als u wilt. Zet daar al het verdriet, de woede, de pure onmacht neer. Anders neemt het uw leven over en vergiftigt alles.

p. 248 : Het leek alsof ze man en kind in een doosje had gelegd en dat op de bovenste plank van een kast had gezet, als iets om weg te ruimen tot een volgend jaargetij.

p. 330 : Ergens had hij altijd geweten dat ze grootse dingen zou doen ; hij had gezien hoe sterk haar karakter was, hij wist wat het haar had gekost om het besluit te nemen dat ze genomen had.

p. 354 : Hij zei haar naam zo zacht, dat het leek alsof hij die veilig had opgeborgen in laagjes tissuepapier en nu pas weer tevoorschijn haalde. Zijn stem klonk als het geluid van een lied van lang geleden, een verre melodie, zo pijnlijk bekend en zoveel zoeter omdat ze hem al zo lang niet meer had gehoord.

p. 356 : De herinneringen aan die paar korte maanden hebben me een leven lang op de been gehouden.

Nog enkele mooie beelden :

De Scilly-eilanden zijn een groep van vijf bewoonde en ongeveer 140 onbewoonde eilanden en een district in het ceremoniële graafschap Cornwall, op ongeveer 45 km van de plaats Land’s End. De ‘c’ in Scilly wordt niet uitgesproken; de uitspraak is dus hetzelfde als die van het Engelse woord silly.

St.-Mary’s
Land’s End