Een leven geleden

Jerrad Hoff

Sarah Miller, een ietwat in zichzelf gekeerde jonge vrouw, die dagelijks door de herinneringen aan haar gewelddadige vader wordt achtervolgd, huurt in de zomer van 1972 een strandhuisje op Gasparilla Island.

Het barrière-eilandje in de Golf van Mexico zal echter niet het decor worden van een exotische zonvakantie, maar de plek waar ze in een alles of niets poging wil proberen haar leven weer op de rails te krijgen door de verschrikkingen uit haar jeugd op papier te zetten.

Dan ontmoet ze Evan Bennett, een beginnende advocaat die na een zorgeloze jeugd een gouden toekomst tegemoet gaat bij het advocatenkantoor van zijn steenrijke ouders in Tampa.

Ondanks hun compleet tegengestelde levens vallen beiden al snel voor elkaar en er ontstaat een diepe liefde tussen hen. Terwijl de dag dat Sarah het eiland weer zal verlaten snel nadert, beginnen beiden met het moment meer te beseffen dat ze niet meer zonder elkaar kunnen.

Het leven heeft echter geheel andere plannen met hen.
Maar wat voorbestemd is, vindt meestal wel een weg…

  • Productcode (EAN): 9789082875003
  • Verschijningsdatum: 29/06/2018
  • Aantal bladzijden: 387
  • Uitgeverij: JHB
  • € 19,95

Over de auteur :

Blogs van eigen bodem met Jerrad Hoff - www.bookstamel.com

De passie voor bijzondere verhalen heeft Jerrad al vanaf jonge leeftijd. Boeken en films werden verslonden. En dat worden ze nog steeds. Het zelf creëren van verhalen bleek echter een nog aangenamere bezigheid. Om hierbij maximaal te moeten putten uit zijn verbeeldingskracht en creativiteit, geeft hij de voorkeur aan verhalen die zich buiten Nederland afspelen, in omgevingen die hij niet als zijn broekzak kent, en met mensen die hij niet op straat ontmoet of al jarenlang tot zijn vriendenkring rekent. Doel van het schrijven is lezers vermaken met beeldende vertellingen over alledaagse en vooral niet alledaagse personages die zich in romantische, hartbrekende, ongewone of spannende situaties bevinden. Liefde, conflicten, verdriet, strijdlust, wilskracht, maar ook humor en onverwachte wendingen maken altijd deel uit van zijn verhalen. Momenteel werkt Jerrad, na Zon van de nacht en Dag van de zon, aan het derde deel van de thrillerreeks over de zonderlinge en meedogenloze Madeline Dawson. Jerrad is vader van twee kinderen en woont in Zoetermeer. (Bron : Hebban)

Over het boek :

De cover geeft een beeld weer van een vrouw die zwemt in helder mooi water en eronder een donkere plaats. Heel even kent ze het opperste geluk en daarna is er een heel leven waar ze hem moet missen.

Op de eerste bladzijde staan twee quotes waarvan deze mij zeer raakte : “Love is composed of a single soul inhabiting two bodies.” van Aristoteles. Voor mij vat dit hun hele liefde samen.

Het verhaal bestaat uit verschillende lange en af en toe korte hoofdstukken. Het begint met een kennismaking met de hoofdpersoon Sarah. Ze overloopt even haar leven nu. En daar bekent ze aan zichzelf dat ze een mooi leven heeft, maar nooit echt gelukkig geweest is, behalve die ene zomer…

Wat ik fijn vind, is dat Sarah auteur is. We volgen haar over haar carrière. Ze is boeken aan het signeren en dan plots staat Jake voor haar neus om een boek te laten signeren voor zijn vader Evan. Ze krijgt een schok want Jake lijkt enorm op zijn vader Evan. Hier gaat de bal aan het rollen.

In het volgende hoofdstuk keren we terug naar 1972. De periode van haar jeugd met de moord op haar moeder door haar vader. Ze was erbij en liep daardoor een levenslang trauma op. Het is hard om te zien wat een kind soms moet meedragen. Om dit uiteindelijk allemaal te verwerken, huurt ze een huisje in Boca Grande. Daar leert ze de liefde van haar leven kennen.

Jerrad beschrijft alles zo uitgebreid dat het voelt alsof je er zelf bij bent. Je maakt het van zo dichtbij mee. De omgeving en de plaatsen waar ze leven en naartoe reizen. Hoe Sarah en Evan mekaar leren kennen en hun passionele liefde voor mekaar. Dat is allemaal zo mooi en intens beschreven. Terwijl ik het las, wou ik dat ik ook zo’n liefde beleefd had… Zoveel hartstocht spreekt uit alle momenten die ze samen beleven, maar ook uit de momenten waar ze niet samen konden zijn. Deze liefde overtreft alles, ook de tijd. Wanneer ze mekaar 40 jaar later terugzien, laaien hun gevoelens weer hoog op. Ze hebben mekaar gemist maar hebben verder geleefd. Ze hebben een leven geleden, een leven dat niet echt gelukkig was omdat er iemand ontbrak. Toch hebben ze elk hun leven opgebouwd en kinderen gekregen. Sarah was toch redelijk gelukkig maar Evan heeft pech gehad. Hij moest zijn kinderen alleen opvoeden. Alle kinderen zijn opgegroeid tot mooie volwassenen. Sarah en Evan hebben hun best gedaan om hun leven zo goed mogelijk te leiden zonder de liefde van de ander. Sarah is ondanks een erg dramatische en traumatische jeugd een beroemde schrijfster geworden. Evan heeft zijn drie kinderen alleen opgebracht. Ze hebben beiden heel wat groots gedaan in hun leven.

Het is heel mooi om te lezen hoe ze mekaar terug vinden. Ik heb ook steeds het gevoel dat Jerrad sommige dingen zelf heeft beleefd… Hij kan zo goed empathisch schrijven.

Het is de eerste keer dat ik een liefdesroman lees met als hoofdpersoon een vrouw beschreven door een man. Hij doorgrondt zo goed de gevoelens van een vrouw. Wat moet hij een lieve man zijn die de vrouwen zo goed begrijpt!

Ik heb de laatste hoofdstukken al wenend gelezen. Ik kon het verdriet en de liefde van Sarah, Evan en de kinderen gewoon voelen. De gevoelens werden met zoveel empathie beschreven. En de wijze waarop Sarah en Evan afscheid nemen van mekaar is hartverscheurend maar zo intens. En wat ik heel hoopvol vind, is de liefde van haar dochter Brianna voor zijn zoon Jake. Hun liefde krijgt nu wel de kans om open te bloeien. Deze twee personen zijn ook heel belangrijk in dit verhaal. Brianna vind ik een sterke persoonlijkheid. De epiloog vertelt ons hoe het verder ging met Sarah op het einde van haar leven. Zo kan ik het boek mooi afsluiten. Brianna heeft een heftig verhaal neergepend…

Hieronder zie je een filmpje met het zicht dat ze hadden in Boca Grande.

Enkele mooie quotes :

p. 26 : “Sarah, ik weet niet waarom je moeder zo jong moest sterven, maar ik kan je wel vertellen dat je de pijn en het gemis voor de rest van je leven met je zult meedragen. Het ligt aan jou of je die als een ballast meezeult of als een ervaring die je vormt, als een onzichtbare kracht die je sterker maakt dan anderen. De keuze is aan jou, meid…”

p. 51 : Op het moment dat de punt van mijn pen het papier raakte, kwamen de woorden, vormden zich zinnen en gebeurtenissen waarvan ikzelf geregeld versteld stond. Het was dan alsof ik slechts een werktuig was, in dienst van een kracht in mij, met het enige nut om de pen te laten bewegen.

p. 51 : Was het niet Horatius die heeft gezegd dat eerste de schrijver zelf zal moeten huilen, alvorens de lezer dat zal doen?

p. 97 : Stilte tussen ons lijkt onze gevoelens voor elkaar te versterken. Meer dan woorden ooit zouden kunnen doen.

p. 123 : Hun levens zouden niet betekenisloos zijn doordat wat jij in jouw leven hebt bereikt.

p. 126 : Mijn succes zal de ultieme viering van hun levens zijn, van hun liefde voor mij, van hun daden en de offers die ze beiden hebben gebracht om mij gelukkig te maken.

p. 150 : Bij iedere stap waarmee hij de afstand tussen ons vergroot, lijkt het leven meer uit me te vloeien.

p. 180 : Brianna is mijn reïncarnatie terwijl ik nog leef.

p. 181 : De liefde van mijn leven kwijtraken, gaf me pas echt het gevoel dat ik mijn hele leven kwijt was.

p. 195 : Vanaf de rand van het bed staart hij me aan. Zijn ogen schieten langs mijn lichaam op en neer. Eerst overrompeld, maar al vlug schelms als een jochie die de snoepkast heeft open gekregen terwijl zijn moeder niet thuis is.

p. 203 : Ik denk dat voorbestemd zijn voor elkaar veel vragen overbodig maakt. En onbeantwoordbaar.

p. 227 : Ik mis de gesprekken die we nooit hebben gehad, de bijzondere momenten in het leven die we nooit hebben gedeeld. Ik mis de blikken van een oma die vol vertedering kijkt naar haar kleindochter die als twee druppels water op haar lijkt.

p. 263 : Ik denk dat er geen dag is geweest waarop ik Evan niet heb gemist, maar het was geen lijdensweg. Ik heb geen leven geleden.

p. 268 : Door u ben ik gaan inzien dat het verleden geen excuus mag zijn om het heden te verkwisten.

p. 336 : Ik hou van je hoe je met mijn kinderen omgaat, alsof het de jouwe zijn, met zo ongekend veel liefde en tederheid, zo veel betrokkenheid en oprechte interesse. Hun eigen moeder is nog geen minuut de moeder voor hen geweest zoals jij dat bent.

Hiermee sluit ik deze recensie af. Het is een heerlijk boek! Ik heb het van het begin tot het einde heel graag gelezen. Er gebeurt zoveel, de tijd staat niet stil en toch zijn er intense momenten die je kan voelen en die je even de adem benemen. De flashbacks geven je de nodige uitleg over hun jeugd en leven.

Dank je, Jerrad, om dit boek geschreven te hebben. Ik raad het iedereen aan!