Een man op maat

Elisabeth Vincke

Hij had het lang verdrongen, maar als hij eerlijk was tegen zichzelf, moest hij toegeven dat er niet iets in zijn leven ontbrak, maar iemand.

Hoewel Simon Van Kent bang is om gekwetst te worden, wil hij graag iemand ontmoeten om zijn leven mee te delen. Daarom gaat hij op zoek naar wat vrouwen aantrekkelijk vinden in een man. Het besluit is eenvoudig: hij moet veranderen. Maar hoever kan je gaan zonder jezelf te verloochenen? Dat is de vraag waarmee Simon worstelt terwijl hij een Edvard Munchtentoonstelling voorbereidt met als centrale thema ‘liefde en pijn’.

Een man op maat vertelt het verhaal van een situatie waarin meer en meer dertigers terechtkomen. Hun studententijd is voorbij. Vrienden trouwen en krijgen kinderen. Gelegenheden om nieuwe mensen te leren kennen worden schaarser. In tegenstelling tot wat datingapps beweren, blijft het moeilijk om in de vluchtigheid van deze tijd een onuitwisbare indruk te maken en zo een partner te vinden.

  • ISBN-nummer: 9789089247926
  • Verschijningsdatum: 30/09/2019
  • Aantal bladzijden: 240
  • Uitgeverij: Houtekiet
  • Prijs : € 21,99

Over de auteur :

Elisabeth Vincke studeerde Germaanse talen. Ze wil verhalen schrijven over gewone mensen en dingen die niet voorbijgaan. “Een man op maat” is haar debuutroman.

Wat vind ik van het boek ?

“The trouble is not that I am single and likely to stay single, but that I am lonely and likely to stay lonely.” (Charlotte Brontë)

Elisabeth verwerkt ook af en toe een quote uit de boeken van Charlotte Brontë. Vind ik heel passend.

Het verhaal begint met het leven van Simon Van Kent die na enkele geflopte relaties gaat nadenken over zijn leven. Hij denkt na over Elena, die hem toch serieus getekend heeft. Ze heeft haar stempel op hem gedrukt. Daardoor ziet hij elke vrouw anders. Hij vergelijkt ze met mekaar. Hij heeft moeite om met andere vrouwen om te gaan. Verschillende mensen willen hem koppelen. Hij probeert ook een dating-app. Dat systeem ontgoochelt hem ook. Hij leidt een rustig leven : zijn maten in het café, zijn vriend Bas en zijn zondagse etentjes bij zijn vader. Hij vindt het eigenlijk wel wat saai klinken. Gelukkig geeft hij graag les (Esthetica) en geeft hij ook rondleidingen in het museum. Nu is hij druk bezig met de voorbereiding van een expositie van de schilderijen van Edvard Munch. Die persoon boeit hem zowel om zijn schilderijen als om zijn omstreden leven. Munch had een moeilijke relatie met vrouwen. Doorheen het hele boek loopt Munch als een rode draad. Simon is een gecultiveerde jongeman die zijn draai in dit leven wil vinden. Hij is redelijk tevreden over zijn leven, maar toch mist hij iemand. Hij leert Ingrid kennen. Ze is een kunstenares en maakt juwelen. Om haar te behagen, gaat hij zich ook een beetje als kunstenaar gedragen. Hij past zich aan haar aan. Hij gaat schilderlessen volgen. (… een man op maat…) Wordt hij daar gelukkiger door? Eerst wel, maar dan weer niet helemaal. Hij heeft ook een goeie band met Laure, die hem helpt met de voorbereiding van de tentoonstelling. Hier gaat hij kooklessen volgen. Dat voelt goed aan. Weer past hij zich aan. Eigenlijk komt hij heel goed overeen met Laure maar beseft niet hoe goed het al zit met haar. Hij ziet haar als een goede vriendin. Maar ik denk dat er meer tussen hen is, maar dat hij dat een beetje wegduwt. Hij is nu met Judith. Gaandeweg merkt hij toch dat hij zich teveel moet aanpassen. Zo zien we hem steeds maar op zoek naar zijn soulmate. Het einde van het boek verraste mij. Je zou het een open einde kunnen noemen. Hoe zou het verder gaan met hem en Ingrid en Laure?

Het was een heel aangenaam boek dat ik bijna in één trek gelezen heb. Ik voelde veel sympathie voor Simon. Een toffe kerel die probeert zijn leven op de rails te houden zoals zoveel jonge mensen dit de dag van vandaag doen. Een aanrader dus !!!

Enkele quotes :

p. 31 : Laure had hem vaker verteld over het Houdini-fenomeen, zoals ze het noemde. Mannen met wie het leek te klikken en die na enkele afspraakjes spoorloos verdwenen zonder aanwijsbare reden.

p. 85 : Munchs pijnlijke liefdesrelatie was duidelijk de rode draad die hij nodig had voor zijn rondleiding.

p. 108 : Waar kwam die drang vandaan om jezelf anders voor te doen? Het was logisch dat je op een eerste afspraakje je goede eigenschappen in de verf wilde zetten om indruk te maken, maar waarom vertelde hij haar niet dat het hele concept hem een verschrikking leek?

p. 115 : Hij wilde weten wat Laure en vrouwen in het algemeen aansprak in het chicklitgenre. En misschien kreeg hij via het verhaal een beter idee van wat een moderne vrouw zocht in een man. Maar eerst Wuthering Heights.

Twee vliegen in één klap : ik hou van het verhaal Wuthering Heights EN het prachtige lied van Kate Bush. Hoe mooi is dat…

p. 128 : Niemand wil zo’n destructieve relatie, maar die passie tussen Heathcliff en Catherine is enorm intrigerend.

p. 129 : Je wil geen Edgar Linton omdat je je dan dood verveelt, maar met een Heathcliff ga je kapot. Een mix van de twee personages lijkt me ideaal : een man die je zekerheden biedt, maar je ook blijft fascineren.

p. 130 : (Ovidius ‘ Metamorfosen : Pygmalion) … leidde hij af dat vrouwen net niet op zoek waren naar volmaaktheid, maar naar een man met “barsten.”

p. 137 : … dat Munch geen relatie wilde omdat hij bang was dat hij daarvoor zijn kunst zou moeten opofferen. Daar gaan toch veel van zijn werken over : hoe liefde zorgt voor een verlies van identiteit.

Ik wil niet teveel verder quotes geven over Munch. Het zou teveel spoilen. Maar Elisabeth gebruikt Munch zeer goed om aan te tonen hoe mannen soms heel onzeker en ongelukkig zijn in relaties. Dat vind ik heel knap verteld.

Ook verder in het boek vernoemt Elisabeth twee kunstvormen van optische illusie die Simon in zijn les gebruikt : Eerst de Ice Abyss van de Duitse straatkunstenaar Edgar Mueller. Zie hieronder :

Hoe knap is dit? Een ijs afgrond op de weg geschilderd…

En hier vind je de hype onder de illusies : Blue Café Wall Illusion van Victoria Skye.

p. 166 : “Is vijf het magische getal?” “Eigenlijk drie, … Het eerste afspraakje was een test. Volgde er een tweede date, dan moest er worden uitgesloten dat je je de eerste keer had vergist. Een derde keer afspreken was het signaal dat je de andere persoon echt zag zitten. Nu moet er natuurlijk dringend iets gebeuren.”…

p. : 223 : Was het beter om alleen te zijn dan om een stuk van jezelf op te geven?

Hier houd ik op! Ik zou nog kunnen voortdoen. Dit boek is echt een schat aan goede ideeën en mooie quotes. Ik las het boek heel graag en raad het ook ten zeerste aan. Eens iets heel anders dan de boeken die ik gewoon ben te lezen. Er zit romantiek in, maar met veel diepgang en mooie beelden.  Een kanjer van een debuut !!!