Film Festival Oostende 2017

 

 

FFO 2017 (opening + film 1)

Het is al enkele jaren dat ik zo’n filmpasje wou kopen, maar het was er nooit van gekomen.  Ofwel geen tijd, ofwel te moe, ofwel niemand om mee te gaan,… Maar dit jaar heb ik de stap gezet.  Ik bekeek de films op internet en koos er een 8-tal.  Ik zal telkens een kort verslag schrijven over de film die ik die dag zag.

Herbeleef hier de openingsavond met de film “Cargo”. (Over die film vertel ik later meer want ik ga die bekijken op dinsdag 12 september.)

Herbeleef de openingsavond van de elfde editie van Filmfestival Oostende! Waar kijken jullie het meest naar uit? Aftermovie by Renate Raman

Geplaatst door Filmfestival Oostende op zaterdag 9 september 2017

Film 1 : “The Glass Castle”    ( vrijdag 8 september om 22.00)

Duur : 127 min

Biografie, Drama

Taal : Engels

Leeftijd : 13 +

Regie : Destin Daniel Cretton

Acteurs : Brie Larson, Woody Harrelson, Naomi Watts, Max Greenfield, Sarah Snook.

Verhaal : 

Gebaseerd op de roman ‘Het glazen kasteel’, vertelt de film het verhaal van Jeannette Walls, de oudste van vier kinderen in een gezin in absolute armoede. Hoe ze als driejarige knakworstjes stond op te warmen en zich vreselijk verbrandde, hoe haar vader telkens weer ontslagen werd. Hoe er nooit een einde kwam aan hun financiële zorgen. De ingevingen van haar volstrekt onverantwoorde ouders waren altijd leuk en spannend. Haar liefde voor hen was groot, ook al stelden ze haar keer op keer teleur.

Wat vond ik ervan?

Het is een film die je van het begin af aan meetrekt in het verhaal.  Het is echt verschrikkelijk om te zien in welke schrijnende situaties die 4 kinderen telkens weer belanden door toedoen van hun ouders.  Dat zijn net 2 pubers die hun dromerige periode nooit ontgroeid zijn.   Zij denkt dat ze een groot kunstenares is en schildert de hele dag door.  Ze vergeet eten te maken, laat staan boodschappen te doen.  Hij verliest steeds zijn werk omdat hij zich niet kan beheersen en drinkt ook al het huishoudgeld op. Hij blijft maar tekeningen maken over een glazen kasteel dat hij wil bouwen voor zijn gezin.   De kinderen zitten soms dagen zonder eten.  Soms ergerde ik mij aan die ouders.  Hoe kun je 4 kinderen op de wereld zetten en er dan maar zo voor zorgen.  Die problemen zijn natuurlijk voor een groot deel terug te vinden in hun kindertijd.  Daar moet er ook vanalles gebeurd zijn.  Dat merk je verder in de film.  Uiteindelijk bouwen die kinderen later een eigen leven op maar hun ouders blijven hen achtervolgen, ook hun pijnlijke jeugd.  Ik moest toch af en toe een traan  wegpinken, vooral op het laatst.

Het is in elk geval een aanrader !