Gastrecensie : De stille patiënt / Het geluk van een wijngaard

Marleen Berton is een collega en vriendin van mij. Zij leest heel graag boeken en we chatten er dikwijls over. En nu wou ze twee recensies schrijven over boeken die ze graag las en die haar ook raakten.

De stille patiënt  is het debuut van Alex Michaelides. 

https://www.thrillzone.nl/wp-content/uploads/2019/02/de-stille-patient-alex-michaelides-190x300.jpg
  • ISBN-nummer: 9789403146607
  • Verschijningsdatum: 24/01/2019
  • Aantal bladzijden: 352
  • Uitgeverij: Cargo
  • Prijs : € 19,99

Verschenen in februari 2019, het is reeds  in meer dan twintig talen vertaald.

https://youtu.be/wqxMntzBtQY

Auteur:

Alex is een  Brit, maar op Cyprus geboren. Hij werkte als scenarioschrijver voor films, maar daarvoor werkte hij in een gesloten psychiatrische inrichting. Het mooie aan het boek is dat zowel zijn vroegere werk als zijn Griekse roots in het verhaal een plaats hebben gekregen.

Inhoud:

Na een schijnbaar gelukkig huwelijk van 7 jaar, schiet Alicia  haar man vijf keer in zijn hoofd. Na deze gruwelijke daad zwijgt ze, en weigert enige verklaring te geven. Alicia blijft zwijgen …. 
Psychotherapeut Theo is ervan overtuigd dat hij haar weer kan laten spreken en  zo kan ontdekken wat er juist gebeurd is…
Het verhaal groeit door de  ik-vertelvorm van Theo en de dagboekfragmenten van Alicia.

Theo vindt dat zijn jeugd te vergelijken is met de jeugdjaren van Alicia. 

Mijn bevindingen:

Op een bepaald moment gaat hij zich zo persoonlijk met haar verbonden voelen dat het niet meer professioneel is. Dit vind ik er een beetje overgaan en onrealistisch. Het gevoel wordt steeds sterker en nabijer zodat ik me wat kwaad begon te maken op Theo ( mijn gedacht was: je doet dat niet als therapeut..)

Door de spanning en het willen weten van de ontknoping, heb ik de laatste bladzijden twee keer gelezen omdat ik niet ten volle de inhoud bij me binnen liet komen.

Ik heb enorm genoten van dit boek.

**************************************

Het tweede boek :

Het geluk van een wijngaard
  • ISBN-nummer: 9789028426535
  • Verschijningsdatum: 13/05/2016
  • Aantal bladzijden: 512
  • Uitgeverij: Wereldbibliotheek
  • Prijs : € 25,99

Auteur: María Dueñas (1964) was hoogleraar Engelse taalkunde aan verschillende universiteiten in de VS en Spanje. Haar debuut Het geluid van de nacht bereikte in Spanje miljoenen lezers en verschijnt in meer dan 18 landen. Het boek stond in Spanje ruim een halfjaar op nummer 1 van de bestsellerlijsten en werd verfilmd.

Inhoud:

In de jonge republiek Mexico, in het midden van de negentiende eeuw, is de hoofdpersoon Mauro Larrea als schatrijke mijnexploitant financieel ten onder gegaan door de invloed van de Amerikaanse Burgeroorlog op zijn risicovolle investeringen. Hij ontvlucht zijn schuldeisers en trekt naar Havana, waar hij na een bizarre weddenschap de nieuwe eigenaar wordt van een wijngoed in Jerez in Zuid-Spanje. Hij trekt naar Spanje, via allerlei (heel toevallige) hulp om het eigendom te gaan bekijken, en zo rap mogelijk te verkopen.

Als we aanbelanden bij de Spaanse wijngaard, zijn we al heel ver in het boek gevorderd. Er gebeuren allerlei nieuwe verwikkelingen die verder verweven worden in het verhaal. Mauro Larrea wil zijn reputatie geen schade toebrengen en probeert op alle mogelijke manieren zijn bankroet te vermijden. De rol van de sterke vrouw, Soledad, beïnvloedt hem bij de beslissing wat er verder met het domein zal gebeuren.

Mijn bevindingen,:

Ik vond dat er heel veel gebeurde in het leven van Mauro en dat net alles altijd opgelost werd. Heel wat gebeurtenissen waren voorspelbaar, zoals o.a. de brand in de abdij. Het Spaanse theatrale kwam dikwijls in het verhaal voor.

Ik vond het heerlijk dat er een deel van het verhaal in de stad Cádiz afspeelde, een stad die ik zelf bezocht. Ik kon er me de gebouwen en de esplanade langs het water goed voor ogen trekken.

Het was een meeslepend verhaal ,waarin ik me soms ergerde aan de gedragingen van de personen in het boek.

Citaten :

Ze sloeg haar blik neer en strengelde haar lange, knokige wijnstokvingers( een verwijzing naar de omgeving) ineen.

Er volgde een gespannen stilte waarin niemand iets zei (als het stil is, dan hoor je toch niks?)

Ze maakten zich van elkaar los en in het zwakke licht van een paar kaarsen regen ze hun laatste woorden aaneen. (los maar toch samen)

Alert en aandachtig nam hij de ruimte in zich op met zijn vijf zintuigen: (mooie beeldspraak)

  • Met zijn ogen zag hij de planken vol verfijnde porseleinen voorwerpen.
  • Zijn neus vertelde hem dat het naar smokkelarij riekte.
  • Zijn oren vertelden dat de aanwezigen abrupt waren stilgevallen en wachtten tot hij zich voorstelde.
  • Zijn tastzin gaf te kennen dat hij beter zijn vingers weghaalde bij de kolf van zijn pistool.
  • En zijn smaak dwong hem om onmiddellijk die brok reserve met dat sausje achterdocht door te slikken waarop hij al heel de dag liep te kauwen.

Dank je, Marleen, voor die interessante recensies.